Zuid 57: herboren centrum voor moderne kunst en cultuur ... - HaAC

56
HAACS - JAARGANG 1 - #01
Parkeerfonds en bereikbaarheidsfonds
Ergens in 1984 zal onder wethouder van
Otterloo het parkeerfonds zijn opgericht; een fonds
van waaruit stedelijke parkeergarages kunnen
wor den betaald om de parkeerdruk in de openbare
ruimte te verkleinen. Het was juist in die tijd dat
de binnenstad ‘terugveroverd’ moest worden
door voetgangers en fietsers op de auto. Dit
parkeerfonds wordt gevuld met ‘aflaten’;
aan zienlijke bedragen die initiatiefnemers van
bouwplannen moeten storten wanneer zij niet
kunnen of willen voorzien in de vereiste parkeervoorziening
op eigen terrein. En omdat die
norm bedragen gerelateerd zijn aan de stich tingskosten
voor gebouwde parkeervoor zie ningen werd
dit fonds al snel gevuld. Zoals zovele gemeentelijke
fondsen is ook het par keer fonds permanent
door de politiek geplun derd om van alles-ennog-wat
mee te financieren. Daarvoor moest
eerst de ‘voor-wat-hoort - wat’ formule worden
gewijzigd. De gemeente had zich namelijk
ver plicht om binnen 10 jaar na storting, binnen
750 meter loop afstand een parkeervoorziening
te realiseren. Wanneer de gemeente in gebreke
bleef, kon de initiatiefnemer 1/3e deel van zijn
storting terug vorderen. Nadat in 2000 al werd
gecon stateerd dat er geen initiatieven werden
ge nomen om het fonds te gebruiken, schreef
het college in 2006 die inspanningsverplichting
lui van zich af: “Met name in de binnenstedelijke
gebieden is in de afgelopen jaren gebleken dat
de realisatie van compenserende parkeer voorzieningen
ten laste van het parkeerfonds vaak
niet haalbaar is (door o.a. fysieke onmogelijkheden,
schaalgrootte, andere ruimteclaims).
Veelal kan vervangende parkeergelegenheid
slechts worden gerealiseerd in het kader van een
grootschaliger ingreep in een gebied (bijv. bij
herstructurering of een grootschalig bouwplan).”
De laatste jaren werden er zelfs stallingsgarages
in ‘krachtwijken’ mee gefinancierd, omdat dat
maatregelen zijn ‘waardoor in het algemeen de
parkeerdruk in de stad afneemt’. Het staat er
echt. Daarmee is het parkeerfonds niet langer
een effectief middel om langs de singelgrachten
stallings- en parkeervoorzieningen te realiseren
die de binnenstad bereikbaar en hoogwaardig
houden. Door bij (her)ontwikkellocaties rondom
de binnenstad stelselmatig niet op te treden als
regisseur en mede-initiatiefnemer, is er bovendien
een situatie ontstaan waarbij er in 35 jaar
geen evenwichtige parkeervoorzieningen zijn
getroffen. Sterker nog, door het Korte Voorhout
te herontwikkelen tot zichtlocatie voor Hoge
Raad en Financiën zal de bestaande, kleine en
armelijke parkeergarage Malieveld nóg onaantrekkelijker
worden. Terwijl het vandaar maar
tien minuten wandelen is naar het Buitenhof.
VAB Noordwal Veenkade
De Volautomatische Auto Berging aan
de Veenkade is wèl zo’n gemeentelijk initiatief.
De aanleiding hiervoor was de met enige regel -
maat aangeheven roep om de Haagsche Grachten
weer open te graven. In het geval van de
Veenkade-Noordwal gaat het om een kleine
overkluizing tussen Paleistuin en Torenstraat die
in de jaren ’20 is aangelegd als vervanging van
een brug van de Prinsestraat naar de Toussaintkade.
De overkluizing was in gebruik als stenen
plein en bood aan weerszijden ruim parkeerplek
voor bewoners en bedrijven in Hofkwartier en
Noordeinde en beconcurreerde (toen al en met
succes!) de nieuwe Torengarage verderop. Tot
voor kort was het een lelijk parkeerterrein, een
functionele plek waar terrasjes en verkeer de
sfeermakers waren. Met de komst van het
Ver keers-Circulatie-Plan VCP ontstond het idee
het doorgaand verkeer in één richting te weren.
Toen de gemeente haar plannen bekend maakte