berichten. - Vereniging tegen de Kwakzalverij

niets te maken hebben en waarschijnlijk dienst
moeten «doen om de 12 zijden van het blaadje te
kunnen vullen. .
De rest bevat vervolgens, een schrikbarende beschrijving
van sommige ziekten en de middelen
daartegen door 'den Pastoor aanbevolen, een prijscourant
van sommige dier middelen en — hoe
.zou het anders? — enkele attesten van genezen
lijders. De zakelijke inhoud daarvan is in het
vroeger door ons besproken boek in een of anderen
vorm te vinden.
Slechts een enkele opmerking naar aanleiding
van de attesten. Het blaadje zegt omtrent dit
onderwerp :
„150.000. Wait dat formidabele getal eigenlijk
wel beteekent, dringt pas goed tot TJ door, wanteer
TJ bedenkt, dat lang niet iedereen, die door
^en geneesmiddel geholpen is, daar maar dadelijk
bericht van stuurt aan den leverancier! O,
neen, dat doet er op z'n hoogst één op de 20 of
30. Als we daarvan uitgaan, komen we tot de
conclusie, dat die 150.000 brieven, die wij nu al
ïn ons archief bewaren, het onomstootelijk bewijs
leveren, dat niet honderdduizenden, maar millioenen
zieken door Pastoor Heumann's Geneesmiddelen
verzachting, hulp en genezing van hun
kwalen hebben gevonden."
Wij, die het niet zouden wagen de waarheid
van deze verklaring van de verspreiders van het
boekje in twijfel te trekken, vragen ons af: waarom
dan al die nieuwe reclame?
INGEZONDEN.
Redactie Maandblad tegen Kwakzalverij.
M. H.
Bijigaand middel wordt door een mijner patiënten
verstrekt aan liefhebbers.. 't Zou tegen malaria
helpen.
De samenstelling van dit drankje interesseert
mij zéér en het zou mij aangenaam zijn, wanneer
U deze samenstelling voor mij wilde aangeven.
Bij voorbaat beleefden dank.
Hoogachtend,
J. J. BAŒtNHOORN, Arts.
Blokker.
Het onderzoek van den heer N. Keulemans
heeft aangetoond, dait het middel bestaat uit een
oplossing van ongeveer 1% proc. Kinine, azijnzuur
en drop.
Zwavelzuur en zoutzuur werden niet aangetroffen,
zoodat de meest gebruikelijke kminezouten
niet werden aangewend.
UIT DE PERS.
Zijn geneesmiddelen tegennatuurlijk?
Met welwillende toetemming van de Redactie
nemen wij het onderstaande uit „D e Telegraaf"
( Avondbl. 26 Juli) over :
Sk. — Ook op het gebied der zoogenaamde natuurgeneeskunde
kent men verschillende opvattingen
en stelsels. Maar in het algemeen kan men
toch wel zeggen, dat de aanhangers er van streven
naar de toepassing van natuurlijke middelen
bij ziekteprocessen. Hiedonder verstaat men dan
b.v. : licht, lucht, water, electriciteit e.d. Alles
wat in de apotheek verkrijgbaar is, achten zulke
menschen uit den bootze, hoewel dat principe natuurlijk
nooit volkomen streng kan worden doorgevoerd.
Er zijn bepaalde ziektetoestanden, die met behulp
van een extract van een of ander dierlijk
orgaan (b.v. de bijnier of de schildklier) met
succes kunnen worden bestreden. Een echt natuurlijk
middel dus, zou men zoo zeggen. Wanneer
nu echter blijkt, dat wij uit de een of andere
plant een stof kunnen bereiden, die even goed
helpt, is dat dan minder natuurlijk? Het is toch
ooik de natuur, die ons deze plant verschaft? Ja
zelfs, wanneer wij een stof met geheel dezelfde
werking, bovendien zuiverder en daardoor nauwkeuriger
doseerbaar, kunstmatig in het scheikundig
laboratorium kunnen bereiden, dan zouden
wij onszelf te kort dloen, door daarvan geen
dankbaar gebruik te maken.
Wij kunnen in onze moderne maatschappij niet
meer als in den natuurstaat leven. En dat is in
talrijke opzichten igelukkig en strekt ons tot heil,
al brengt de beschaving ook gevaren met zich.
Wij kleeden ons met kunstmatige weefsels in
plaats van met dierenhuiden, wij wonen niet meer
in holen, maar in huizen. Waarom zouden wij ook
geen kunstmatig bereide geneesmiddelen moigen
gebruiken? Het in het laboratorium bereide salvarsan
van Ehrlich heeft tallooze menschen van
een ellendige ziekte verlost. De lamp die ultraviolette
stralen verspreidt, de zoogenaamde
kunstmatige hoogtezen, zouden wij in ons geneeskundig
arsenaal niet willen missen, vooral
niet in een land waar het aantal natuurlijke zonnedagen
zoo weinig talrijk en zoo onberekenbaar
is.
Zeker, er kunnen met kunstmatige geneesmiddelen
ongelukken gebeuren, maar ook in de natuur
worden wij bedreigd« Wie snel en zeker zijn
doel wil bereiken, zal toch niet weigeren van
trein of auto gebruik te maken, ook al wordt het
risico aldus iets grooter d)an wanneer hij te voet
gaat. Wij kunnen het in de chirurgie niet buiten
narcose stellen, ook al valt daarmede bij hooge
uitzonderinig wel eens een ongeval te betreuren.
Maar ook wanneer wij wandelen, kunnen wij in
de vrije matuur door den bliksem of door een
omwaaienden boom worden getroffen.
Hoofdtaak blijft, dat de arts bij de keuze en de
toepassing van een geneesmiddel in elk geval
nauwkeurig wikt en weegt, opdat hij slechts nut
aanbrengt en niet schaadt. Het doel blijft steeds:
de ondersteuning van de natuurlijke krachten in
het lichaam, die streven • naar herstel van het
gezondje evenwicht. En of de passende middelen
daartoe ons door de natuur of door de beschaving
wordlen-geboden, kans ons onverschillig zijn.
Indien het doel slechts wordt bereikt.
RECHTSZAKEN
Ei Iers.
Bij vonnis van de Rechtbank te Breda van
4 Juli j.1. is H. J. Eilers conform den eisch
(zie vorig no.), veroordeeld tot 2 maanden hechtenis
terzake overtreding van art. 436 Sw. bij
herhaling gepleegd. De kantonrechter van Zevenbergen
had E. veroordeeld tot een boete van
/300. ^ B
Mej. H a ver hoek. (*).
26 Januari werd voor het- Kantongerecht behandeld
de zaak tegen iFemda Haverhoek, die in
het najaar 1927 wekelijks zitting hield Ossenmarkt
5 Zwolle. 28 Oct. en 11 Nov. was telkens
een agent van politie naar haar toegegaan en
had voor een denkbeeldige kwaal kruiden en pillen
gekregen. 25 Nov. stelde Inspecteur Smit
zich onder haar behandeling. Na afloop der zit-
(*) Bij uitzonderinig kunnen wij het bovenstaande
— wat betreft een persoon, die wij reeds
zoo herhaalde malen besproken hebben — uit het
Zwolsch Nieuws Advertentieblad
overnemen. Meestal is onze ruimte te beperkt om
aan uitvoerige mededeelingen plaats te verstrekken.
Nu, in den vacantietijd, gaat het.
ting heeft de Inspecteur haar aangehouden en
naar het bureau van poüitde geleid.
Deze drie politiepatiënten moesten elk f 6.40
betalen, maar Inspecteur Smit kreeg 1 Dec. zijn
'geld terug.
De Ambtenaar O.M. had recidive ten laste gelegd
— mevrouw Haverhoek was 11 Mei 1927
veroordeeld tot f 300 eveneens voor het onbevoegd
uitoefenen der geneeskunst — en vroeg de
maximum straf
De Kantonrechter veroordeelde haar tot driehonderd
gulden boete en de Ambtenaar ging in
hooger beroep.
Donderdag kwam de zaak voor de Rechtbank.
Yoor het Kantongerecht trad als gemachtigde
op Mr. Johannes van Oordt, advocaat te Den
Haag, voor de Rechtbank de bekende verdediger
uit den tijd van Broelkhuifl,
Mr. J. W. J. Pompe van M eer der voort
te Rotterdam.
Toen de beide agenten bij mevrouw Haverhoek
waren, zat bedde keeren in een hoek sigaretten
te rooken, Petrus Bangert, arts te Amsterdam,
toen inspecteur Smit kwam, was mevrouw Haverhoek
alleen, omdat zij toen met dr. Bangert
een finantieel verschil van meening had. Hij
kreeg f 30 per zitting en wilde daarenboven vergoeding
van reiskosten hebben wat mevrouw Haverhoek
weigerde.
Deze dokter werd door den Ambtenaar niet
maisch behandeld. Hij noemde het diep droevig,
dat medici zich leenen om dergelijke menschen te
assist eeren.
De gemachtigde stemt tot, dat Femia
Haverhoek in 1874 geboren is te Ambt Almelo en
54 jaar oud is. Om de zaak te bespoedigen erkent
hij alle materieele feiten die in de dagvaarding
ten laste zijn gelegd.
Jan S m i t. 30 jaar. Inspecteur van politie,
trof 25 Nov. 1927 mevrouw Haverhoek alleen, hij
droeg dien dag een bril. In de wachtkamer was
één man. Mevrouw, gekleed in een witte jas,
haalde hem op." „Wat scheelt er aan?" vroeg ze.
„Hoofdpijn en duizeligheid, ik ben al een paar
maai bij den dokter geweest, maar het baat niet"
had getuige gezegd. Ze zei: „andere menschen
hebben d'e 'bevoegdheid, maar ik heb de gave.
Zonder hulp van den Heer zou hulp echter niet
baten". Ze zou kruiden zenden en getuige moest
ƒ 6.30 betalen. Dat geld kreeg hij later terug.
Dr. Stutterheim directeur van de Keuringsdienst
van Waren heeft de geneesmiddelen
onderzocht, de hoofdbestanddeelen waren Duizendguldenkruid,
Bitterkruid, Sennebladeren, het
eene fleschje bevatte Sennestroop, het andere gecandeerde
pilletje waarin geen werkzaam bestanddeel
was aan te toonen. 't Was misschien
homocopatisch, daarin is het werkzaam bestanddeel
in zoo geringe mate aanwezig, dat het niet
controleerbaar is. f
Dergelijke homoeopatische middelen
doen geen goed en doen geen kwaad.
Bitter- en Dliizendguldenkruid zijn beslist onschadelijk.
Sennebladeren zijn een sterk werkend
afvoermiddel en mogen niet ongelimiteerd gegeven
worden.
Hendrik Eikenaar. 26 jaar, agent van
politie is op last van den Commissaris van Politie
28 October naar de Ossenmarkt 5 gegaan. Toen
hij binnenkwam, waren twee menschen voor hem,
toen hij binnen geroepen werd, kwamen nog 13
personen na hem. Hij is geen onbezoldigd rijksveldwachter.
Een dame in witte jas kwam hem
halen. Later is zij hem weer vertoond, en hoorde
hij, dat zij Femia Haverhoek heette.
De dame vroeg: „Wel jonge man wat scheelt
er aan ?" Hij vertelde pijn in de maag te hebben.