Berichten aan de Bevolking - Passa Porta

Ik ben al druk bezig om me een goede houding aan te meten, een rechte rug, een moedig
stappen, een opgericht hoofd, een verwelkomende glimlach. Ik vraag me af, zal ik een
woordje van bonhomie tot deze vreemde heer richten en zo hem helpen zich minder verlaten
te voelen? Zal ik iets zeggen over de behaaglijke schaduw? Terwijl ik knik trap ik in een
diepe plas. De allochtone heer glimlacht en knikt op zijn beurt. Ik heb een natte voet, maar ik
weet zeker dat hij me niet uitlachte, dat hij minzaam lachte, dat overkomt ons allemaal wel
eens, ons mensen onder elkaar, we knikken en stappen in plassen uit broederlijkheid.
DAG VAN DE TWEEDE ONTMOETING MET EEN ALLOCHTOON
Ik loop lichtvoetig door de straten van mijn geboortestad. Lichtvoetig en lankmoedig, zo loop
ik, en mijn jaspanden zwaaien naar links en naar rechts, breeduit. Er is weinig volk in de
straten van het oude begijnhof, en de kleine huizen lachen me vriendelijk toe vanonder de
lage zon. Een oude man met een wandelstok, hij is een Marokkaan of Turk, stopt zijn
tokkelgang, en beduidt met zijn stok dat ik voor mag gaan op het smalle trottoir. Maar neen,
neen toch, oude Turkse gast, u eerst, denk ik en ik loop naast het trottoir. Ga toch uw
tokkelgang, oude Turkse man, ik moet u de eer. En zo zijn we daar, de stokstijf staande
tokkelturk en ik die met een brede boog omloop; en als we elkaar kruisen knikken we
vriendelijk naar elkaar, omwille van de open ruimte van het lege trottoir.
12
Dirk Verbruggen
Gelieve geen acht te slaan op wat men je door allerlei mediamieke kunstgrepen in je strot
probeert te duwen tot verstikkingsverschijnselen erop volgen, of erger nog, tot de neuronen in
je brein zodanig in de verwarring worden gevoerd dat het onderscheid tussen realiteit en
onwerkelijkheid ophoudt te bestaan.
En daar sta je dan, ten prooi aan zonderling kiesgedrag, religieuze waanvoorstellingen,
etnische schoonmaak, blockbuster-syndroom en een groot aantal beschavingsziekten. Wat
allemaal leiden kan tot grof misbruik van de andere in al zijn geledingen, zowel letterlijk als
figuurlijk.
C.C. Krijgelmans (USA)
Waarde bevolking,
Een bolleke zwart maken. Zo heette dat vroeger, maar er hing altijd een rood potlood. Wij
maakten bollekes rood. En nu is het zelfs geen potlood meer, maar een computerpen. Ik zit
daar altijd mee te sukkelen. En achteraf ben ik bang dat ik voor de verkeerde heb gestemd,
terwijl iedereen weet dat ge voor de goei moet stemmen. Zelfs een kind weet dat: ‘Stem voor
de goei!’ De goei, dat zijn zij die een droom hebben en in die droom is er plaats en eten en
werk en vrede en geluk voor iedereen. In die droom worden de grove middelen ingezet om
kansen te creëren voor iedereen. Want dat is niet gemakkelijk, dat gaat niet vanzelf. De goei
vechten daarvoor. ‘Dat zijn geen goei,’ hoor ik iemand zeggen. ‘Dat zijn onnozelaars!’ Maar
ik zeg u: dat zijn de goei. Want als ge niet meer gelooft dat elke mens dezelfde rechten heeft
en dus ook dezelfde kansen moet krijgen, dan zijt ge zelf geen mens meer. Ik weet niet wat ge
dan zijt, maar ge zijt al een beetje dood. Dus als ge daar staat in dat rare hokje met die rare
pen, die precies nooit wilt doen wat gij wilt dat die pen doet, bewaar de kalmte, panikeer niet,
roep die pen tot de orde en stem voor de goei!
Kristien Hemmerechts