Berichten aan de Bevolking - Passa Porta

Het kan. Want dat zijn alle ook
mombakkesen van de dood.
De dood lelijk, smerig, gemeen.
Neen. De dood banaal maar ook
proteïsch: de dood die zich
sinds altijd al vermomt als mens
tegen de medemens. Ondanks
het protest van velen die vragen
elkaar te verdragen, wensen,
willen, maken mensen
medemensen 'dood'.
Direct of slinks. Zij hebben
domweg gekozen tegen het leven
omdat zij door de dood voor daden
van dood gekozen zijn.
Ik die maandenlang al afatisch
woon in en met de dood probeer
zijn vele maskers af te rukken
en koester de hoop dat de ‘bevolking’
mijn gestameld protest behartigt.
Ik stop mijn ogen in mijn zak. Genoeg gezien.
Ik trek een zak over mijn kop. Genoeg gezaagd. Genoeg.
OEF.
OEF. het is zo heet hier, in die zak.
OEF. Maar goed, ik ben veilig.
OEF.
OEF.
Help! Lucht! Red mij!
Ik wist het, ik wist het, dat ik gekidnapt ging worden.
Het is te laat. Laat mij maar stikken, ja.
Waarom wordt mij het leven onmogelijk gemaakt? Waarom?
Ik versta u niet goed, met die zak over mijn kop. Waarom? Ah, daarom. Ah ja.
OEF.
OEF. Lucht! Ah ik versta het, ik mag niet meer ademen
30
Willy Spillebeen
In mijn eigen land en taal. Ik leg mijn oor tegen de grond. Ik hoor het toch met mijn eigen
oren:
daar trappelen barbaren
het hele land plat als een kak. Doe maar.
Ik heb niets tegen barbaren maar mag ik twee seconden praten? Het is toch waar. Wat maar?
Mij niet verstaan?
Als ik nu een zak wil dragen.
Altijd uw maar. Uw maar als een koude vork
over mijn billen. (OEF). Uw maar