Berichten aan de Bevolking - Passa Porta

hij steeds het oog gevestigd. Daar wilde hij de woeste volksstammen hunne zelfheid leeren
beseffen, en de weldaden eener welingerichte samenleving doen genieten. (…) Thans
belooft de beschaving in Afrika, ook de heerlijkste toekomst: de inboorlingen beginnen
zich aldaar naar onze bevelen te schikken; de talrijke handelsstatiën, met de noodige
ijzerwegen zijn reeds aangelegd, zoodat wij een nieuwen uitvoer voor onze
nijverheidsproducten tellen en onzen min bevoorrechten evenmensch uit de slavernij
verlossen.’
En hoe zit het tegenwoordig met het geschiedenisonderwijs? Is het uitgegroeid tot een kritisch
venster op de onvoorstelbare schanddaden die de voorbije eeuwen hebben geteisterd? Neen,
men heeft de geschiedenis op school nagenoeg afgeschaft. Niet achteromzien, blind voor je
uitkijken, is de leus.
27
Paul de Wispelaere
Wat is een leefbaar Vlaanderen?
Een land dat zich niet opsluit in angst voor een onvermijdelijke internationale toekomst; een
land dat zich verzet tegen haat, racisme, kleinzerigheid, verzuring. Een land dat zich niet
kleiner, maar groter maakt. In die zin zijn alle democraten voor een leefbaar Vlaanderen,
waarin geen apartheid wordt gepredikt, geen onderhuids geweld wordt aangestookt via fraaie
leuzen, waarin aan eerlijke politiek wordt gedaan en niet aan het bedotten van de bevolking
met valse cijfers, verdraaiingen en opruiende taal. Een leefbaar Vlaanderen kan alleen bestaan
als aan de bekrompenheid een halt wordt toegeroepen. Dat is het belangrijkste mandaat van
de kiezer op 8 oktober: de vrijwaring van de democratische werking van dit land, maar dan
niet via het aan de macht helpen van anti-democratische partijen die zich als een wolf in
schapenvacht gedragen; dat zou Vlaanderen definitief zijn plek ontnemen in de ‘vaart der
volkeren’ die nu van Europa wordt verwacht. Het is aan elke kiezer om met zijn stem
duidelijk te maken dat Vlaanderen niet aan de extremisten is, maar aan alle ruimdenkende
burgers van dit land, oude én nieuwe.
Stefan Hertmans
Omdat er in deze stad nog niemand was die tegelijk Paul heette, nooit enig ondergoed droeg,
een gesteriliseerde tijgerkat hield, bij voorkeur in de onmiddellijke nabijheid van jonge
mannen sliep en altijd al zijn ramen openliet, gebeurde het dat betreffende Paul op zekere dag
een kleine tijgerkat in huis nam. Hij liet haar opereren, legde het diezelfde middag nog aan
met allerlei vreemde kerels, vernietigde zijn allerlaatste lingerieset en liet iedere dag en nacht
alles vrolijk op een kier. Voor het slapengaan stond hij nog met nieuwe vodden van gordijnen
en jaloezieën de sporen van wind en regen uit te wissen. Zo kon het opnieuw beginnen. Aldus
leek zijn voortbestaan in de nieuwe stad hem reeds voldoende legitiem. Men combinere wat
losse contingenties en cultivere het verschil. Honni soit qui mal y pense, en het licht naast hun
lakens werd pas gedoofd wanneer hij ’s ochtends terug de deur uitging.
Piet Joostens