Berichten aan de Bevolking - Passa Porta

van de heer A. Hoezeer meneer B ook trachtte om via behendige bewegingen voorbij de
gestrekte handdruk van de heer A te komen, hij hing als een vis aan de hengel van diens
ellepijp en zoog met tot kussen reeds bewogen lippen slechts de kilte tussen beider kinnen in.
STOELENDANS
40
Eva Cox
Het leven zoals het is en was, in Antwerpen. Ik zit in de wachtkamer van de CM, waarvan de
C staat voor Christelijke, jawel! Twaalf stoelen in een kring, twee lege. Een heer van stand
komt binnen, kijkt rond, en verkondigt met luide stem dat hij daar zeker niet gaat
zitten, naast de uitbundig geklede Afrikaanse. Zij daar, ja! Hij knijpt met twee vingers zijn
neus dicht en rolt met zijn ogen. Naast mij wil hij wel. Maar ik niet naast hem. Ik sta op
en neem plaats op de lege stoel naast de donkere vrouw. Ze ruikt naar Patchouli en zegt 'merci
madame'. De loser in maatpak steekt zijn middelvinger naar me op.
Niemand zegt een woord. Niemand schreeuwt publiekelijk zijn plaastvervangende schaamte
uit. Tolerantie? Maar dan wel van het verkeerde soort.
Tientallen van deze onopgemerkte incidenten later wordt het kwaad in hoofdletters
geschreven en krijgt het een naam. Veel namen. Ik wens ze hier niet uit te spreken. Ik zwijg
ze dood.
De slachtoffers wonen om onze hoek. Ze sterven in stations en op straat. Ze zitten te lezen op
een bank. Joe. Luna. Oulemata. Songul. En vele anderen. Ze zijn jong. Heel
jong. Blank. Licht- of donkerbruin. Onschuldig. En zo verschrikkelijk dichtbij.
In hun naam en die van hun geliefden, in naam van mijn bruine dochter en mijn blanke zonen,
in naam van mijn getinte én bleke kleinkinderen, in uw en mijn naam zou ik willen vragen om
racisme, intolerantie en geweld (dat altijd en per definitie zinloos is) uit uw leven te bannen,
in welke minimale vorm dan ook. Vanaf nu.
Laten we elkaar op zijn minst verdragen, elkaar loslaten en elkaar af en toe stevig
vasthouden. Laten we elkaar met vriendelijkheid en zachtheid bejegenen. Laten we de liefde
niet beletten te stromen. We verdienen het. Allemaal!
HET BERICHT
Ik spreek u aan wie u bent met een bericht
u leest mijn bericht
ziet u, hoort u
u denkt af en toe na.
U hebt een auto of een fiets
u bent waarschijnlijk gelukkig, hoewel u weet
dat het leven niet alleen feest en rozen is
u denkt af en toe na.
U kijkt naar voetbal, tennis, Ter Zake of Thuis
u denkt af en toe na
u laat u zomaar niet meeslepen
Diane Broeckhoven