fragment

Nederlands WIS Grade 7
MYP Africa day
omhoog weer, naar het hoge deel van de stad waar meer drankwinkels waren en nog
mensen rond zouden hangen. Misschien zou hij daar niet opvallen.
Zelfs de krantenjongens waren verdwenen. Hij vervloekte zichzelf zachtjes. Stomkop!
Hij had een van de Argie-jongens moeten aanspreken, die het avondblad verkochten
aan automobilisten. Misschien hadden die geweten waar de kinderen vandaag waren.
Wie weet, waren ze wel naar de zuidelijke buitenwijken gegaan. Steeds meer in paniek
liep Johnny de stille straten door. Toen werd zijn aandacht getrokken door iets recht
voor hem uit. Voor een drankwinkel had zich een groep mensen verzameld. Johnny
nam de situatie snel in zich op. Ze zagen er allemaal arm uit, allemaal bruin of zwart,
sommigen luidruchtig, de meesten dronken. Hier kon hij tenminste een poosje
uitrusten, beschermd door mensen om hem heen. Hij voelde zich nu vreselijk moe en
zijn voeten deden pijn na de lange wandeling vanuit Woodstock en door de stad. Hij
vond een plaatsje aan de rand van de kring, tegen de ijzeren spijlen van het hek en
liet zich op de stoep neerzakken. Misschien zou niemand hem lastig vallen als hij zich
rustig hield. Maar na een paar minuten begonnen de mensen hem dusdanig te
interesseren dat hij vergat hoeveel honger hij had en hoe zeer zijn voeten deden. Het
waren voornamelijk de mensen die op de berg woonden of er hadden gewoond. Er
stonden wat tippelaarsters bij, een paar daarvan zagen er niet bepaald arm uit. Ze
leken elkaar allemaal te kennen. Eén vrouw viel wel heel erg op in de groep. Ze was
erg lang voor een vrouw en mager, zo mager als je wordt wanneer je je levenlang te
weinig te eten hebt gehad. Ze had mooie schone kleren aan, een zomerjurk en een
roze wollen vest, een donker sjaaltje om haar hoofd en blauwe teenslippers aan haar
voeten. Ze stond in het midden met een in bruin papier gewikkelde fles in de hand en
zong de anderen toe met een hoge schorre stem.“Kaatjie se verjaarsdag, Kaatjie se
verjaarsdag!' steeds opnieuw en ze deinde heen en weer en maakte zelfs van tijd tot
tijd een paar danspassen. De anderen schonken er nauwelijks aandacht aan. Het leek
erop dat het hier een vaste voorstelling betrof. Af en toe glimlachten ze naar haar en
ze leken het niet erg te vinden als ze op hun tenen ging staan of tegen hen aan viel;
dan zetten ze haar weer op haar benen en gingen door met praten en drinken.
Een gestadige stroom van mensen bleef ondertussen de drankwinkel aandoen met bij
elkaar gesprokkelde lege flessen die ze ruilden· voor wat ze waard waren. Een wat
jongere man kwam naast Johnny zitten en stootte hem aan met zijn elleboog.
'Hier,' zei hij kameraadschappelijk, 'drink maar eens wat.' Johnny nam een slok van de
vloeistof in de fles. Hij wist niet wat het was, maar het verwarmde zijn maag; maakte
dat hij zich beter voelde het gaf hem het gevoel dat hij een vriend had gevonden.
Maar toen ze later vertrokken, ging de vriend niet mee. De drankwinkel ging dicht en
de mensen begonnen geleidelijk aan weg te wandelen, en dus ging Johnny met hen
mee. De jongeman bleef waar hij was, nog steeds tegen het hek geleund, nog steeds
in de ruimte starend, en nam nog steeds af en toe een slok van zijn fles. Waar zou hij
vannacht gaan slapen, vroeg Johnny zich af. Ze liepen verder omhoog de berg op,
waar Johnny nog nooit was geweest. Dit was een vaste plek voor de bergies. Er had
hier een gebouw gestaan en hier en daar stonden nog wat stukjes muur overeind. Er
stonden een paar kleine hutjes, gemaakt van dozen en een zelfgemaakt karretje dat
ze gebruikten om karton te verzamelen. Een paar van de bergies bewaarden hun
spullen in plastic tassen en overal om hen heen lag een boel rotzooi; voornamelijk
flessen. Johnny vond een plaatsje om te zitten naast een van zijn nieuwe kennissen,
een oude man die Philip heette en die er enorme moeite mee had om zijn kunstgebit
Deze leermiddelen zijn alleen voor gebruik op de WIS.
4