Oktober 2008 - Gymnasium Camphusianum

Akte 2 en 3 waren vrij donkere stukken. Eerst zagen we de ‘crew’ van Odysseus op het
eiland van Kirke. Ze zitten daar al een jaar en willen naar huis. De Appel lijkt een soort
parallel te hebben getrokken met soldaten van tegenwoordig en ze laten op een mooie wijze
zien hoe een oorlog mensen kan beschadigen. Deze mannen hebben allemaal gevochten in
Troje en ze krijgen de oorlog niet uit hun kop. Half krankzinnig en continue dronken
bevechten ze hun verdriet met zuipen en proberen ze liefde te vinden bij de slavinnen van
Kirke. Als de soldaten uiteindelijk Odysseus durven te confronteren met het feit dat ze al een
jaar aan het niksen zijn, besluit hun leider, in overleg met Kirke, meer antwoorden te zoeken
in de Hades, bij de ziener Teresias.
Hier begint het 3 e deel, de Hades, waar Odysseus verschillende doden spreekt. Hij wordt
door Achilles en Agamemnon op zijn fouten gewezen en ook heeft hij een ontmoeting met
zijn moeder, die in wanhoop zelfmoord heeft gepleegd. Van Teresias hoort Odysseus wat hij
moet doen om thuis te komen.
De meeste leerlingen vonden dit de mindere stukken, misschien omdat ze wat duister waren
en zonder al te veel actie. Maar ik vond eigenlijk dat het stuk over de soldaten tot de beste
behoorde, omdat ze zo goed laten zien dat na de oorlog hún ‘innerlijke’ oorlog nog lang niet
voorbij is. Het zijn trouwens écht hele goede acteurs (een aantal zijn ook aardig bekend).
17.45 – T: Oké, nu snap ik er echt geen reet meer van. A is de zoon van B en C en doet het
met D, terwijl B en D een kind hebben, E, dat toevallig de halfbroer is van A, maar dan wordt
E de minnaar van C, die getrouwd was met B, maar nu blijkbaar niet meer… Maar wtf is er
nou gebeurd met B? Dit is gewoon een ouderwetse soap. Zouden de schrijvers van GTST
misschien stiekem een klassieke opleiding hebben gehad?
18.00 – De goden hebben ruzie…cool.
Na de twee vrij serieuze aktes dit keer een vrolijk en licht deel. We volgen een vergadering
op de Olympos, waar de goden ruzie maken over het wel een wee van hun sterfelijke
lievelingen. Athene wil het beste voor Odysseus, maar Poseidon wil het tegenovergestelde,
omdat Odysseus het oog van zijn zoon heeft uitgestoken. Deze had er maar één, dus dat lag
nogal gevoelig. Het leuke is dat elke God een typetje is. Zo wordt Aphrodite voor gesteld als
Paris Hilton en Zeus als Pavarotti.
18.30 – Pauze. Dit keer een uurtje, zodat we tijd hebben om te eten. Dit was echt een heel
leuk stuk! Na de benen te hebben gestrekt en pizza/patat naar binnen hebben gewerkt,
kunnen we er weer tegenaan! We zijn benieuwd naar de ontknoping.
De 5 e akte speelde zich af op het eiland van de Faiaken,
waar Odysseus in z’n eentje is aangespeld. Nausikaä
brengt hem bij haar ouders en zij ontvangen hem gastvrij.
Pas als hij ontroerd raakt door een lied over Troje, onthult
Odysseus zijn ware identiteit en vertelt hij zijn verhaal.
Odysseus wordt thuis gebracht, maar de gastvrijheid van
de Faiaken wordt streng bestraft door Poseidon, die het
schip in een rots verandert. Dit was ook een vrij vrolijk
stuk, de Faiaken zagen er allemaal mooi en hoogblond uit
en er werd grappig gespeeld. Alleen het einde was vrij
dramatisch, maar op een leuke manier.
20.35 – T: Godzijdank, een plas-pauze, de laatste. Ik ben nog even in de zaal blijven zitten
dus we kunnen nu zien hoe een soort limonadesiroop tot bloed wordt gemixt en over het
toneel wordt uitgespreid om de afslachting van de vrijers te symboliseren.
20.42 – K: Begin akte 6. Ik vind het jammer dat het al de laatste is, zou zo nog drie aktes
willen zien. Ben wel benieuwd hoe ze het af laten lopen!
- SPartacus, jaargang 4, editie 1, oktober 2008 - 5