“Luis in de pels”. In gesprek met: Jos van der Lans. Ex senator voor ...

2 “Luis in de pels”. In gesprek met: Jos van der Lans. Ex senator voor GroenLinks.
Arend Wesdijk is de eerste die ik de hand mag schudden, zonder Jos maar niet alleen. Arend heeft zijn
dochtertje Liané meegenomen. Morgen viert ze haar eerste verjaardag. Vandaag is ze getuige van een
interview met voormalig senator. We bellen hem op. Hij staat al op de Grote Markt op ons te wachten, bij het
standbeeld van Mariken van Nimwegen. We wandelen er naar toe dwars door de oudste stad van Nederland
(dat mag ik niet onvermeld laten). Zo hebben Arend en ik de gelegenheid om alvast voor te bespreken. Toen
we de opdracht kregen politici van GroenLinks te interviewen om de partij beter te leren kennen, was Jos de
eerste persoon die in me opkwam. Arend sloot direct aan. Jos van der Lans is voor ons een logische keuze.
Arend is sociaal‐maatschappelijk ondernemer en student Cultureel Maatschappelijke Vorming. Tevens
voorzitter van de MR aan de Hogeschool Utrecht. Druk bezig met plannen om in Zuid‐Afrika een hele
onderneming op te zetten en een krottenwijk vooruit te helpen.
Jos van der Lans is een begrip onder sociale professionals, waar ik er ook één van ben. Ik ben net afgestudeerd
als maatschappelijk werker. Sec als hulpverlener aan de slag, geeft me onvoldoende bevrediging. Ik wil me ook
op collectief niveau inzetten voor mensen die in de knel zitten. Dus ben ik krap een jaar politiek actief op lokaal
niveau; als voorzitter van werkgroepen en adviserend naar de gemeenteraadsfractie. Op dit moment ben ik
ook bezig enkele initiatieven op te zetten voor ZZP‐ers. Daarnaast ben ik zelf journalist én zelfstandig
ondernemer – al met al voldoende raakvlakken voor een interessant gesprek. Nu Arend en ik ideeën en idealen
in de praktijk proberen te brengen, zoeken we steun en inspiratie. We hebben het perfecte momentum. Juiste
persoon. Uitstekend moment. Prima locatie. En typisch Hollands winterweer.
“Wat een gemiste kans”. Jos wijst naar de overkant van de Grote Markt. “Verschrikkelijk lelijke gebouwen, die
HEMA en V&D. Hadden ze nooit moeten bouwen, dan had je een gigantisch plein gehad en enigszins de allure
van oude stad kunnen behouden”. Nog voordat ik hem de hand heb kunnen schudden, krijg ik de eerste les al
mee. Ik draai me om. Een gebouw van glas en beton staart terug. In 1944 hebben de geallieerden ‘per ongeluk’
de bommen laten vallen op Nijmegen. De piloten dachten dat ze al in Duitsland waren. Daar ging de
stadshistorie. In de wederopbouw hebben ze inderdaad steken laten vallen, bedenk ik me. Wat een lelijk
visitekaartje.
Snel doe ik het voorstel om aan de Waalkade
een vorkje te prikken. Levert een betere
ansichtkaart op. Onderweg vertel ik Jos over
de plannen van de gemeente om een
stadseiland te vormen en de rivier te laten
omsluiten door de stad. Hij knikt instemmend,
de plannen van GroenLinks wethouder Jan van
der Meer zijn hem niet onbekend. Liané begint
te krijsen, haar handen zijn rood van de
vrieskou. Snel zoeken we de warmte van het
restaurant aan de Waalkade op en Arend tilt
zijn dochter met wandelwagen en al
manmoedig de trappen op. “Nu ben ik nog de
sterkste papa van de wereld”.
Jos van der Lans studeerde cultuurpsychologie te Nijmegen in een tijd dat de universiteiten gedemocratiseerd
werden. De jaren zeventig. Een periode dat er nog veel rechten bevochten moesten worden. Jos zat in het
faculteitsbestuur en bemiddelde tussen (de ego’s) van hoogleraren. Hij zette zich in voor de studentenvakbond
en was lid van de CPN. Na twaalf jaren Nijmegen verhuisde Jos naar Amsterdam om verder te gaan als
journalist. Zo schreef hij als freelancer voor de Groene Amsterdammer en Vrij Nederland. Van der Lans
verkeerde in invloedrijke kringen als de Balie, waar veel GroenLinks kopstukken toentertijd actief waren (o.a.
Kees Vendrik, Femke Halsema). Maar alleen langs de zijlijn filosoferen was niks voor Jos. Hij liet zich opsluiten
Louis de Mast. GroenLinks Academie. Leergang ‘Zin in GroenLinks’. Februari 2012.