“Luis in de pels”. In gesprek met: Jos van der Lans. Ex senator voor ...

6 “Luis in de pels”. In gesprek met: Jos van der Lans. Ex senator voor GroenLinks.
worden. We zullen het meer met elkaar moeten doen, dan afhankelijk te zijn van instituties die zichzelf in stand
willen houden. ‘Nabuurschap’, noemen ze dat in de Achterhoek. Het kan trouwens veel goedkoper en met
betere kwaliteit, goede voorbeelden zijn projecten als Buurtzorg en de Opvoedpoli. Misschien moeten we
elementen hernemen van hoe het vroeger was, maar dan in een moderne vorm. Dichtbij, bekend en door
burgers zelf gemanaged. Verschil met toen is dat we nu andere technologische mogelijkheden hebben en
welvarender zijn. Social media maken wellicht een heleboel overhead overbodig.”
Beantwoorden aan de mores van de partij,
doen deze disgenoten geenszins. Zalmfilet
en eendenborst vullen de magen en mijn
colbert hangt nonchalant over de stoel.
De rode vleugel van de partij is duidelijk
aanwezig, begrippen als ‘groen’ en ‘klimaat’
worden nauwelijks in de mond genomen.
Jos neemt een telg van de toekomstige
generatie op schoot. Knipperend met een
HEMA fietslampje weet hij het dochtertje
van Arend te vermaken. Ik neem het woord.
“Opa GroenLinks. Ex‐senator oppas voor GroenLinks‐talenten #burgerkracht.”
“GroenLinks presenteert een alternatief, dat vooral hogeropgeleiden en klimaatadepten aanspreekt.
Duurzaamheid is het credo. Ik voel me thuis in deze partij, maar niet altijd op mijn gemak bij de achterban.
Op inhoudsniveau sta ik vierkant achter de agenda van GroenLinks. Het is de enige partij die in mijn ogen een
geloofwaardig sociaal‐progressief verhaal heeft. Toch staan we op flink verlies in de peilingen. Hoe komt het
dat wij met ons verhaal niet kunnen overtuigen en aanspreken? Waarom lijken de SP, de PvdA en soms de
PVV het alleenrecht te hebben op de sociale agenda? Is GroenLinks alleen nog geloofwaardig als milieupartij
– en niet veel meer dan dat?”
Mijn gesprekspartner richt zich op en lijkt verrast door deze wending. Na twee seconden zegt hij met enig
aplomb: “GroenLinks is niet zo sterk op milieugebied als je denkt. Toen de portefeuille van milieu verdeeld
moest worden onder de senatoren, keek iedereen naar elkaar. Het was een gezelschap van sociale
wetenschappers, advocaten en beleidsmakers, zoveel had men ook weer niet op met het milieu. Uiteindelijk
heb ik het maar gedaan. In de Tweede Kamerfractie is nummer zes de eerste klimaatspecialist. Dat zegt wat.”
“Toch is de Groen versus Links discussie een schijnbare tegenstelling. Het ligt in het verlengde van elkaar.
Speerpunten zijn in beide gevallen autonomie, zelfregie, gemeenschap, kleinschalige initiatieven van onderop.
Wat te denken van een wijk die er zelf voor kiest volledig over te schakelen op duurzame energie en collectief
zonnepanelen inkoopt om op de daken van hun woning te plaatsen?
Duurzaamheid is een uitgangspunt, die je zowel kan toepassen op vraagstukken die te maken hebben met
milieu en klimaat, als op onze welzijns‐ en gezondheidssector. Telkens staat de vraag centraal hoe je
Nederland toekomstbestendig maakt , en dus duurzaam, rijp voor het nageslacht. Dat we de hulpverlening
anders móeten vormgeven, is een urgentie die je voelt omdat het huidige stelsel op termijn niet houdbaar is.
Dan moeten we nu al wel beginnen met de oplossingen en die niet vooruit blijven schuiven. Anders kan er
straks niemand voor Liané zorgen wanneer dat nodig is.”
“Klinkt leuk en aardig. Goede waren maken je echter nog geen geschikte koopman. GroenLinks komt op voor
de belangen van kwetsbare burgers. En juist die burgers stemmen niet op ons. Hoe kan dat? Waarom kan de
partij maar de helft van haar naam verkopen: Groen? Ik wil deel uitmaken van een partij die een integrale
visie heeft op de samenleving. Hoe kan het toch zo zijn dat we met onze solidaire en vooruitstrevende
uitgangspunten geen groter deel van de bevolking aan ons weten te binden?”
Louis de Mast. GroenLinks Academie. Leergang ‘Zin in GroenLinks’. Februari 2012.