vegetatiedak - Stichting Samenwerkingsverband Nationale Parken

Zeearend
blijft trouw
De zeearend verscheen ook deze
winter regelmatig in de Biesbosch.
Op 17 december werd de eerste
gesignaleerd en rattenvanger Teus
van den Heuvel zag de laatste op 28
februari. Af en toe werden er twee
exemplaren tegelijk gezien, zoals
op 19 januari (Tongplaat) en 30 januari
(Louw Simonswaard). Zoiets
veroorzaakte dan een schrikreactie
onder de duizenden kol- en brandganzen,
die massaal wegvlogen.
Alle waarnemingen hadden
betrekking op jonge vogels, te herkennen
aan het gespikkelde verenkleed.
In Nederland komt de zeearend
niet als broedvogel voor.
Bij onze oosterburen is het aantal
broedparen de laatste tien jaar toegenomen
tot ongeveer 360. De
meest westelijke broedparen zijn
de Nederlandse grens tot op zo’n
honderd kilometer genaderd.
Gewone zeehond in de Biesbosch!
Op 3 maart ontdekte Regna de Zeeuw in de Brabantse Biesbosch een
Gewone zeehond. “Het niveau van het water stond gelijk met een steiger
die daar in het water staat,” legt Regna uit. “Het dier kon er dus gemakkelijk
op kruipen om uit te rusten. We passeerden het beest op hooguit twintig
meter, maar ik had helaas geen camera bij me.”
De Haringvlietsluizen hebben de afgelopen weken regelmatig opengestaan
om het vele Maas- en Rijnwater naar zee af te voeren. Bij een geopende
sluizenstand is het acrobatische zwemmende zoogdier vanuit de
Noordzee waarschijnlijk naar binnen geglipt. In de voordelta huist een
populatie Gewone zeehonden die op peil blijft door migratie vanuit de
Waddenzee.
Het opduiken van een zeehond in de Biesbosch kan worden beschouwd
als een steuntje in de rug voor Rijkswaterstaat. Deze dienst zet immers
vanaf 1 januari 2005 de Haringvlietsluizen permanent ‘op een kier’, waardoor
de verbinding met de Noordzee gedeeltelijk wordt hersteld. De kans
op het zien van zeehonden in het Haringvliet en wellicht ook in de Biesbosch
wordt dan groter.
Horror met nachtvlinders
Vorig jaar heeft Johan Schipperen
uit Geertruidenberg onderzoek
verricht naar nachtvlinders in de
Biesbosch. Hij ving 9648 exemplaren,
verdeeld over 257 soorten. Zijn
onderzoek concentreerde zich op
de Hofmansplaat.
Bij het vangen werkte Johan met
lichtbakken, maar hij smeerde ook
zoete lokstof op paaltjes en bomen.
Dit trok veel hoornaars. De gigantische
wespen smulden van het
zoete goedje én van de aangetrok-
ken vlinders. Als Johan zijn controles
met de zaklamp uitvoerde,
doken de hoornaars zelfs op de
wegrennende onderzoeker!
Op zijn vangstlijsten prijken o.a.
pijlstaartvlinders, uilensoorten
(Noctuidae), en verder Wilgenhoutrupsvlinder,Hopwortelboorder
en Gamma-uil. Schipperen ving
slechts één Grote beer, een forse
nachtvlinder met een bonte vleugeltekening.
Jacques van der Neut had wel zijn camera bij
zich. De zeehond rust uit op een steiger.
De Grote beer is bepaald geen grauwe
nachtvlinder. (foto Jacques van der Neut)
maart 2002 3