Hij is partner in het internationaal opererende G30 ... - Dimension

Over Brusselaars en Antwerpenaars
Luc Deleuze werd in 1953 geboren in Etterbeek. Op vierjarige
leeftijd verkaste hij voor vijf jaar naar Antwerpen in het spoor
van zijn vader, een ingenieur bij Petrofina. “Hoewel je toen in
Antwerpen nog in het Frans school kon lopen, hebben mijn
ouders mij en mijn broer naar een Nederlandstalig instituut
gestuurd. Een revolutionaire stap voor de Franstalige bourgeoisie,
waar ik hen dankbaar voor ben. Antwerpen zal ook
altijd een aparte plaats in mijn leven bekleden.”
Op uitdrukkelijke wens van zijn vader trok hij jaren later naar
de toen nog tweetalige Alma Mater in Leuven om een ingenieursdiploma
te behalen. Het eerste jaar verkende hij alles
behalve de aula’s. Het enige examen waar hij na een weddenschap
aan deelnam, leverde hem 2 op 60 op. Het kon de
jongeman met de lange haren niet deren, want hij had al lang
uitgemaakt dat hij architect zou worden. “Ik wou tekenen.
Achteraf bekeken past het vak mij als gegoten omdat alles
draait rond het drieluik concept, samenwerking en realisatie.
Ik ben een teamspeler par excellence.”
Voor die architectenopleiding schreef hij zich in aan de Académie
in Brussel. “Een sublieme keuze, want ik belandde in
het deel van Brussel waar alles gebeurde, omringd door het
getik van de beeldhouwers en de terpentijngeur van de schilders.”
Over crisistijden en aannemer spelen
Toen de jonge Deleuze in 1979 de Académie verliet, belandde
hij met twee voeten middenin een turbulente economische
crisis. “Het is misschien de visie d’un vieux con, maar wie
vandaag gewaagt van een crisis, weet niet waarover hij het
heeft. Er was werkelijk niets te doen. Ik heb mij dan maar
ingeschreven voor een overheidsexamen, mede omdat vrien-
bak. Na zes maanden examens schoten er van de 250 kandidaten
nog 19 over, onder wie ik. Maar als allerlaatste moest
ik mij tevreden stellen met een job op de onderhoudsdienst,
terwijl ik droomde van een missie naar het buitenland. Ik
heb dat aanbod afgewezen met de pertinente leugen dat ik
de voorbije maanden een klantenbestand had opgebouwd.”
Op zoek naar inkomsten vervoegde Luc Deleuze een coöperatieve
die – hört de Orde mit? – haar klanten begeleidde van
concept tot en met uitvoering. “Alle beslissingen moesten
eenparig worden genomen. Welke boormachine kopen we?
Na uren discussiëren en vier bakken pils waren we er nog
niet uit. Zo heb ik geleerd dat je, hoe lang je haren en hoe
Zweeds je klompen ook zijn, een hiërarchie nodig hebt met
mensen die bepaalde verantwoordelijkheden op zich nemen.”
“Ik ben een stadsmens pur sang die actie,
licht en musea rond zich nodig heeft.
Vooral havensteden trekken mij aan. De
traagzaamheid van een bootreis maakt
mij lyrisch, net zoals de voorbij zoevende
landschappen in een trein.”
Over Luc Schuiten en Françis Metzger
Tijd om werk te maken van de stage. Luc Deleuze wist Luc
Schuiten te overtuigen om zijn stagemeester te worden en
bleef vier jaar op diens bureau in Overijse. “Hij heeft mij aangestoken
met zijn passie, maar toch moest ik terug naar de
stad, want daar situeerden zich de echte problemen en uitdagingen.”
Vervolgens associeerde hij zich met Françis Metzger.
Na een periode van zwarte sneeuw groeide hun bureau uit tot
den mij wat provoceerden met mijn diploma uit een sjieken- »
In Gennevilliers ontwikkelde Art & Build mee het masterplan voor het bedrijventerrein. Door de inplanting van de gebouwen ontstaat er een modulair
patroon, met een sterke visuele harmonie dankzij het netwerk van lege en bebouwde ruimtes.
@HOME
DIMENSION
07