Hij is partner in het internationaal opererende G30 ... - Dimension

More documents

Recommendations

Info

Over Brusselaars en Antwerpenaars Luc Deleuze werd in 1953 geboren in Etterbeek. Op vierjarige leeftijd verkaste hij voor vijf jaar naar Antwerpen in het spoor van zijn vader, een ingenieur bij Petrofina. “Hoewel je toen in Antwerpen nog in het Frans school kon lopen, hebben mijn ouders mij en mijn broer naar een Nederlandstalig instituut gestuurd. Een revolutionaire stap voor de Franstalige bourgeoisie, waar ik hen dankbaar voor ben. Antwerpen zal ook altijd een aparte plaats in mijn leven bekleden.” Op uitdrukkelijke wens van zijn vader trok hij jaren later naar de toen nog tweetalige Alma Mater in Leuven om een ingenieursdiploma te behalen. Het eerste jaar verkende hij alles behalve de aula’s. Het enige examen waar hij na een weddenschap aan deelnam, leverde hem 2 op 60 op. Het kon de jongeman met de lange haren niet deren, want hij had al lang uitgemaakt dat hij architect zou worden. “Ik wou tekenen. Achteraf bekeken past het vak mij als gegoten omdat alles draait rond het drieluik concept, samenwerking en realisatie. Ik ben een teamspeler par excellence.” Voor die architectenopleiding schreef hij zich in aan de Académie in Brussel. “Een sublieme keuze, want ik belandde in het deel van Brussel waar alles gebeurde, omringd door het getik van de beeldhouwers en de terpentijngeur van de schilders.” Over crisistijden en aannemer spelen Toen de jonge Deleuze in 1979 de Académie verliet, belandde hij met twee voeten middenin een turbulente economische crisis. “Het is misschien de visie d’un vieux con, maar wie vandaag gewaagt van een crisis, weet niet waarover hij het heeft. Er was werkelijk niets te doen. Ik heb mij dan maar ingeschreven voor een overheidsexamen, mede omdat vrien- bak. Na zes maanden examens schoten er van de 250 kandidaten nog 19 over, onder wie ik. Maar als allerlaatste moest ik mij tevreden stellen met een job op de onderhoudsdienst, terwijl ik droomde van een missie naar het buitenland. Ik heb dat aanbod afgewezen met de pertinente leugen dat ik de voorbije maanden een klantenbestand had opgebouwd.” Op zoek naar inkomsten vervoegde Luc Deleuze een coöperatieve die – hört de Orde mit? – haar klanten begeleidde van concept tot en met uitvoering. “Alle beslissingen moesten eenparig worden genomen. Welke boormachine kopen we? Na uren discussiëren en vier bakken pils waren we er nog niet uit. Zo heb ik geleerd dat je, hoe lang je haren en hoe Zweeds je klompen ook zijn, een hiërarchie nodig hebt met mensen die bepaalde verantwoordelijkheden op zich nemen.” “Ik ben een stadsmens pur sang die actie, licht en musea rond zich nodig heeft. Vooral havensteden trekken mij aan. De traagzaamheid van een bootreis maakt mij lyrisch, net zoals de voorbij zoevende landschappen in een trein.” Over Luc Schuiten en Françis Metzger Tijd om werk te maken van de stage. Luc Deleuze wist Luc Schuiten te overtuigen om zijn stagemeester te worden en bleef vier jaar op diens bureau in Overijse. “Hij heeft mij aangestoken met zijn passie, maar toch moest ik terug naar de stad, want daar situeerden zich de echte problemen en uitdagingen.” Vervolgens associeerde hij zich met Françis Metzger. Na een periode van zwarte sneeuw groeide hun bureau uit tot den mij wat provoceerden met mijn diploma uit een sjieken- » In Gennevilliers ontwikkelde Art & Build mee het masterplan voor het bedrijventerrein. Door de inplanting van de gebouwen ontstaat er een modulair patroon, met een sterke visuele harmonie dankzij het netwerk van lege en bebouwde ruimtes. @HOME DIMENSION 07
© QuickIt © QuickIt © BRISON DIMENSION 08 @HOME Op de universiteitscampus Sart-Tilman in Luik realiseerde Art & Build in samenwerking met het Bureau d’Architecture Malherbe een nieuw universiteitsrestaurant. Duurzaamheid en energiezuinigheid stonden centraal in het ontwerp. In Montpellier zette Art & Build de stedenbouwkundige krijtlijnen uit voor de ecowijk ‘Pierres Vives’ en voor de ontsluiting en ontwikkeling van het aangrenzende gebied. Naast ecologische aandachtspunten zoals biodiversiteit, energieefficiëntie, biologische behandeling van afvalwater en de nabijheid van openbaar vervoer krijgen ook functionaliteiten zoals wonen, werken, sport, cultuur en geschiedenis er een prominente plaats. Kantoren, winkels, ontspanningscentra, pleinen, promenades en een gevarieerd aanbod van ruim 700 woningen moeten de mix aan functies vorm geven. Een blikvanger in de buurt is alvast de ‘Pierres Vives’ mediatheek, een architecturaal icoon van Zaha Hadid. Binnenkort gaan wellicht de werken van start voor ‘Just Under The Sky’, een shoppingcentrum op de site van de vroegere Godinfabriek, ten noorden van Brussel. Het project moet de aanzet geven tot de ontwikkeling van een nieuwe wijk aan het water en tot een heropleving van de verpauperde buurt. een twaalftal medewerkers, met als specialisatie erfgoed. “Te klein voor een professionele organisatie. Ik wou mij niet langer bezighouden met de betaling van de huur en de lonen en de aankoop van wc-papier en fotokopiepapier. Het gedeelte erfgoed was ook te groot. Françis en ik vonden allebei dat onder patrimoine en péril ook het erfgoed van morgen ressorteert dat vandaag niet wordt gebouwd, maar het aandeel aan hedendaagse opdrachten bleef te klein. Toen we de restauratie van de kerk van Laken toevertrouwd kregen, ben ik eruit gestapt.” De scheiding was paradoxaal genoeg aartsmoeilijk én poepsimpel. “Dankzij Françis’ gevoel voor humor hebben wij in ruim 15 jaar geen enkel conflict gekend. De lopende dossiers waren snel verdeeld, maar wat met de aandelen van de nv? Na veel vijven en zessen stelde Françis, een eminente kok, voor dat hij zou koken, ik voor de wijn zou zorgen en we die avond tot de finish zouden gaan. Toen we om 4 uur ’s ochtends nog geen vergelijk hadden, heb ik de knoop doorgehakt: Françis, geef me een symbolische euro en alles is geregeld. Hij dacht dat het een joke was, aarzelde even, diepte een euro op uit zijn zak en legde die op tafel, in de veronderstelling dat ik in lachen zou uitbarsten. Ik heb de euro genomen, heb hem het beste gewenst en ben buiten gegaan als een vrij man.” Over de meerwaarde van de architect We schrijven 2001. Art & Build, waarmee Deleuze en Metzger net een project achter de rug hadden, stelde Deleuze voor om hun bureau te vervoegen. Dat zinde hem wel, zeker toen hij hoorde dat het niet als projectleider maar als partner was. “De elf vennoten nemen alle beslissingen gezamenlijk. Er is één belangrijke spelregel: je mag nooit neen zeggen. Als iemand iets voorstelt, moet je argumenteren waarom je het anders ziet. Daardoor worden ideeën sterker en beland je nooit in een meerderheid/minderheid scenario.” Opmerkelijk is dat het internationale Art & Build niet actief is in Vlaanderen. “Nochtans zou ik dolgraag eens een project in Antwerpen doen. Het mag iets kleins zijn, een frietkot zeg maar. Maar Franstaligen komen niet aan de bak in Vlaande- »
Page 1: © Art&Build DIMENSION 06 @HOME Luc
Page 5 and 6: Art & Build mocht op de vastgoedbeu

Hij is partner in het internationaal opererende G30 ... - Dimension

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?