Download de PDF hier

Mayl had nog nooit zwarte lotus gerookt: het was onbereikbaar kostbaar.
Maar nu bood Silgulass haar zomaar een bezoek aan de Rooklanden aan.
‘Niet... Niet alleen,’ bracht Mayl met dubbele tong uit. Ze mocht dan wel
ontzéttend dronken zijn, ze was niet gek. Ze ging echt niet alleen met een
vreemde mee, wat hij haar ook beloofde. Ze was een dochter van de stad, en ze
wist hoe ongenadig gevaarlijk de stad kon zijn.
‘Niet alleen, gouden demones,’ stemde Silgulass in. ‘We gaan allemaal naar
de Rooklanden!’
Silgulass betaalde met kwistige hand de waard en daarna ging het groepje
met veel gestommel en gelal de nachtregens in, op weg naar het geheime huis.
Dhosmin die snurkend onderuit was gezakt, lieten ze achter. In De Gulden
Waterton kon hem niks gebeuren. Morgenochtend zou hij met een stevige kater
wakker worden in de achterkamer waar de slaperige gasten naartoe werden
gesleept.
Het huis was van buiten op geen enkele manier bijzonder, maar blijkbaar
was Silgulass wel aan het goede adres, want toen hij had aangeklopt, deed een
brede wachter de deur open en konden ze zonder problemen binnen komen.
Via een smalle gang en een fluwelen voorhang kwamen ze uit in een grote
kamer die door lage schermen - niet hoger dan iemands middel - was onderverdeeld
in tientallen kleine hokjes. Ieder hokje herbergde een dikke slaapmat
en een klein tafeltje met een lamp, een pijp en diverse andere rookbenodigdheden.
Op vele van de matten lagen mannen of vrouwen. Sommige alleen, sommigen
in paren. Een paar bedienden - barbaren met donkere huid, lange
wimpers en kleurige hoofdbanden - liepen rond om rokers te helpen wanneer
zij te zwak waren of hun handen te veel trilden om hun pijp te stoppen. Ook
grepen de bedienden in wanneer een roker in een roes was weggezakt en as
uit de pijp de slaapmat dreigde te schroeien.
Een vrouw met nachtzwarte huid ving het gezelschap op. Haar krullenbos
was opgestoken en liet zo een slank hoofd en slanke hals vrij. Haar kledij bestond
volledig uit zwarte zijde dat glom in het lamplicht. Onder haar dunne
huiskleed droeg ze in barbaarse trant een broek en buis.
Silgulass nam het woord. ‘Goedenavond, meesteres. Graag een aantal pijpen
voor mij en mijn vrienden.’ Hij trok zijn geldbuidel tevoorschijn en diverse
grootdaalders wisselden van eigenaar. Mayl keek haar ogen uit. Ze zag al zelden
daalders, en grootdaalders waren víer daalders waard.
De zwarte vrouw glimlachte zonder haar tanden te laten zien en leidde haar
gasten naar vrije rookplaatsen.
Het verbaasde Mayl niets dat ze met Silgulass op een mat eindigde. Niet dat
ze bezwaar had. Ze lag best zo met haar rug tegen zijn borst en buik. Warm,
beschermd, soezerig en opgewonden tegelijk. Hij streelde haar haar en samen
38