EEN LEVENSGEUR TEN LEVEN - Stromen van Kracht

van de onverbrekelijke éénheid die Hij met Zijn Kerk heeft.
Deze eigengereidheid, zucht naar eigenzinnige zelfgerichtheid,
deze vervreemding met de naaste ten bate van zichzelf, is
intolerabel, is God een gruwel en oorzaak van zoveel ziekte in
het Lichaam. Deze gebrokenheid kan onmogelijk het beeld
zijn van de Bruidegom en Zijn Bruid. Hij wil niet dat zij flirt
met Jan en Alleman. Hij wil dat zij Zijn wetten respecteert en
daarin haar liefde voor Hem toont. Hij wil dat zij Hem
liefheeft boven allen. Deze honderdvoudige verdeeldheid stelt
zich in de wereld op tegenover de éénheid in het koninkrijk
van de Satan. Zijn koninkrijk is een éénheid, samengebonden
door vrees, zoals Jezus Zijn Koninkrijk tot een éénheid wil
zien samengebonden door liefde. Jezus wijst steeds op de
onoverwinnelijkheid van een verenigde Kerk waar alles op
één noemer wordt gezet: Jezus. Ziende op Hem kunnen wij het
begrip Kerk nimmer in meervoud noemen, daar is slechts
sprake van één Kerk, één Lichaam, dat is de Gemeente van
Jezus Christus; alle andere kerken zijn sekten. Er gaat één
Kerk Jezus Christus tegemoet als Hij wederkomt op de wolken
des hemels, dat is Zijn Kerk die Hij gereinigd heeft uit de
volken, wier zonden Hij gewassen heeft en nieuw leven
gegeven. Deze vreselijke verdeeldheid, dit voortdurend
ignoreren van het verzamelende en unificerende Bloed, straft
zichzelf, verscheurt zichzelf, "dáárom zijn er onder u velen
zwak en ziekelijk en er ontslapen niet weinigen". Het is niet
interessant welke ziekte er geleden wordt, maar het is
interessant waarom die ziekte daar is. Wij herlezen deze tekst:
''Want gelijk het lichaam één is en vele leden heeft, en al de
leden van het lichaam, hoe vele ook, één lichaam vormen, zo
ook Christus; want door één Geest zijn wij allen tot één
lichaam gedoopt, hetzij Joden, hetzij Grieken, hetzij slaven,
hetzij vrijen, en allen zijn met één Geest gedrenkt.