EEN LEVENSGEUR TEN LEVEN - Stromen van Kracht

nerven, de sappen verdroogden, de koorts was hun aller
koorts. Tot in het aquarium werd het opgemerkt, de vissen
reageerden op uiterst subtiele wijze, nauwelijks door zintuigen
meetbaar, maar niettemin, de vogels waren apathisch. Het
gehele huis, deze kleine communiteit, waar eertijds
ongestoorde vreugde leefde, had op mysterieuze wijze
signalen van de dood opgevangen. Wij dienen alles in
universeel verband te zien, alle levensvormen zijn met elkaar
gerelateerd, niets en niemand staat op zichzelf, leeft voor
zichzelf, alles heeft deel aan één schepping. De Heer der
schepping ziet ons niet als een stelletje loslopende
particulieren, op zich zelf staande creaturen, maar ziet ons in
groter, ruimer, universeler verband. Hij geneest niet zozeer
enkelen, uitverkorenen, maar geneest het geheel, delen van het
totaal zijn zij, van Zijn Lichaam, waar die enkelingen
onvervreemdbaar toe behoren. Elk mens is geen wereld op
zich zelf, maar deel van Gods wereld. Het gaat de Heer om
Zijn Lichaam, Zijn Kerk en het welzijn daarvan, de optimale
functie daarvan, het groeien tot volkomenheid daarvan. Elk
individu maakt daar een cel van uit, een atoom. Het gaat de
Heer om de universele totaliteit van Zijn Koninkrijk. De Heer
geneest niet een persoon, maar geneest Zijn Lichaam in die
persoon.
Vele ziekten zijn te ruiken, het lichaam scheidt een geur af van
dis-comfort. Er wordt verteld dat in oude tijden de dokters hun
diagnose vaststelden naar de geur die van de patiënt uitging.
Tyfeuze koorts, zeiden zij, produceert de geur van heet brood,
mazelen als vers geplukte veren, maaglijden als de geur van
muizen, gele koorts als de geur van een slagerij. Overal
rondom ons is de lucht vervuld van geheime signalen, subtiele
geuren delen een variatie van boodschappen mee. Waar
mensen hun ogen en oren het meest vertrouwen, hun neus is