Vademecum curatoren 2010. - pro mandato

10. Briefwisseling tussen de gefailleerde en de advocaat.
Wat als de curator in deze documenten briefwisseling aantreft van de
gefailleerde en diens advocaat?
Het antwoord op de vraag moeten we zoeken in de deontologische regels van
de advocatuur.
Het beroepsgeheim spruit voort uit de essentie van het beroep.
Ze maakt de essentiële waarborg van de rechten van de verdediging uit, en
dus de vrijheid van het individu, en van de goede werking van het gerecht.
Ongeacht of deze briefwisseling door de advocaat aan de cliënt is gericht of
omgekeerd. De cliënt heeft het recht op dit beroepsgeheim te vertrouwen. De
gefailleerde mag bovendien weigeren zijn briefwisseling met zijn raadsman
aan de curator te overhandigen. Draagt hij ze toch aan de curator over, dan is
deze wel gerechtigd de briefwisseling te gebruiken.
Blijkt uit de briefwisseling dat de advocaat mede aansprakelijk is voor een
misdrijf, of actief meewerkte aan constructies die onder toepassing vallen van
de artikelen 489 tot 490 bis SW dan kan hij zich niet achter het
beroepsgeheim verschuilen. Het beroepsgeheim is immers geen scherm ter
beveiliging van misdrijf, onrechtmatige daad, schade aan derden.
11. De archieven. (art. 45 Faill.W.)
Al bij het afsluiten van de boedelbeschrijving kan de curator de archieven aan
de gefailleerde, de zaakvoerder of de bestuurder toevertrouwen.
Bij de minste twijfel aangaande de waarachtigheid van de boekhouding zal de
curator zijn bewijsstukken best niet uit handen geven.
12. De rol van de veilinghouder
De activa moeten gerealiseerd worden. Daar waar in het kader van een
gedwongen ten uitvoerlegging de gerechtsdeurwaarder roerende goederen
zal verkopen, in een veilingzaal, kan je al bij voorbaat veronderstellen dat de
opbrengst beperkt zal zijn : niet alleen zal de opbrengst van een dergelijke
openbare verkoop eerder beperkt zijn, omdat er ook nagenoeg geen enkele
publiciteit wordt rond gevoerd, maar ook omdat er geen voorafgaandelijke
controle op de kosten kan worden gesteld, in het kader van de organisatie
van een openbare verkoop.
Voor de realisatie van activa bestanddelen in het kader van het faillissement
zal om die reden slechts uiterst zelden beroep worden gedaan op een
gerechtsdeurwaarder, niet in het minst omwille van het feit dat, indien de
opbrengst te beperkt is, in elk geval de kosten van heel de organisatie van de
verkoop dan zullen moeten gedragen worden door de curator.
Om die reden wordt er beroep gedaan op makelaarskantoren of
veilinghouders, om de curator bij te staan in zijn taak: met de bijstand van dit
kantoor kunnen in eerste instantie bewarende maatregelen genomen worden,
en kan daarnaast onderzocht worden in hoeverre een verkoop uit de hand
17