Vademecum curatoren 2010. - pro mandato

oedelschulden schadevergoedingen uitbetaalt, vermits de schade is
veroorzaakt binnen het mandaat van de curator.
De verhuurder, individuele schuldeiser, is weliswaar benadeeld geworden
door de onzorgvuldigheid van de curator, doch recupereert zijn vordering
lastens het faillissement.
De gefailleerde of een individuele schuldeiser kan echter tot de bevinding
komen, nog gedurende het faillissement, dan wel de gefailleerde of de massa
van de schuldeisers op het ogenblik van het afsluiten van het faillissement,
dat de curator aansprakelijk is voor het afkalven van het actief door deze
onzorgvuldigheid: er zal immers vastgesteld worden dat door de uitbetaling
van soms wel zeer belangrijke boedelschulden, de schuldeisers geen
dividend of een veel kleiner dividend ontvangen dan wanneer de bedragen
uitbetaald ten gevolge van de schade zich nog bevonden in het actief van het
faillissement.
Op dat ogenblik kan dan de vordering gesteld worden lastens de curator
persoonlijk, op grond van art. 1382 B.W., en waarbij hij persoonlijk
veroordeeld kan worden tot terugbetaling aan de boedel, van deze kosten
veroorzaakt door zijn nalatigheid.
En uit het voorgaande blijkt dan al het tijdstip waarop deze vordering kan
gesteld worden: door de gefailleerde of een individuele schuldeiser, op het
ogenblik dat deze schade wordt vastgesteld, zelfs nog gedurende het bestaan
van het faillissement, dan wel door de gezamenlijke schuldeisers op het
ogenblik van het afsluiten van het faillissement, t.t.z. op het ogenblik dat de
vergadering van de schuldeisers wordt gehouden. In dit laatste geval zullen
de opmerkingen die door een aantal schuldeisers worden geformuleerd op de
vergadering van de schuldeisers genoteerd worden, en zal dan gebeurlijk
moeten beslist worden over de aanstelling van een curator ad hoc, die dan de
gezamenlijke schuldeisers vertegenwoordigt tegenover de curator.
Overigens kan ook de rechter-commissaris een aansprakelijkheidsvordering
stellen lastens de curator, wanneer deze vaststelt dat door de handeling van
een curator de boedel van het faillissement wordt benadeeld, en de rechtercommissaris
meent dat dit het gevolg is van een persoonlijke fout van de
curator.
Het is niet eenvoudig om vast te stellen of een bepaalde handeling van de
curator als een persoonlijke fout dient omschreven te worden, persoonlijke
fout die leidt tot een persoonlijke aansprakelijkheid, buiten het faillissement.
Een fout begaan binnen het mandaat is immers geen persoonlijke fout, die
bijvoorbeeld moet leiden tot een rechtstreekse dagvaarding van de curator in
persoonlijke naam.
Het is echter duidelijk dat, als een dergelijke fout is begaan waardoor de
boedel wordt gebonden, elke derde belanghebbende, zijnde de gefailleerde,
zijnde individuele schuldeisers, zijnde de rechter-commissaris, zijnde de
massa van de schuldeisers, zich kan wenden lastens de curator persoonlijk,
om hen hierover ter verantwoording te roepen.
Men dient ook oog te hebben voor de problematiek van de aansprakelijkheid
van alle curatoren die zijn aangesteld: wanneer in het kader van een
78