Psychische invloeden bij posttraumatische dystrofie Paul van Ewijk ...

toe. Gaande weg raakt de cliënt steeds meer geïnteresseerd en gemotiveerd. De sessies verlopen vrij vlot
en ze neemt de beelden serieus. Ook al moet ze er soms hard om lachen of begrijpt ze er in het begin nog
weinig van.
5 Onderzoekgegevens cliënt 2
Achtergrond cliënt
Een mevrouw van 59 jaar is benieuwd naar de informatie die omhoog kan komen via de therapiesessies. Ze
staat open voor zelfonderzoek en geeft aan ruimdenkend te zijn. Ze werkt in het dagelijks leven als lerares
op een basisschool, maar moest als gevolg van pijnklachten en mobiliteitsbeperking het afgelopen jaar thuis
blijven. Dit tot grote frustratie van haar.
Ziektegeschiedenis
Vanaf haar jeugd zijn -in de loop van tientallen jaren- haar tenen aan beide voeten steeds meer in klauwstand
komen te staan. Dit proces liep uit de hand toen zich bij beide voeten een “hallux valgus” ontwikkelde.
(misvorming van het basisgewricht van de grote teen)
Op een gegeven moment waren de pijnklachten aan haar voeten niet meer houdbaar en ze nam
contact op met haar huisarts. Hij verwees haar door naar een orthopeed voor een chirurgische correctie.
Een paar weken later (september 2004) werd ze aan haar linker voet geopereerd. Na afloop van de operatie
vond ze dat haar voet er nog raar uit zag, maar ze voelde geen pijn meer en was tevreden. Na een periode
van 7 weken gips, bleek dat ze (eenmaal uit het gips) moeilijk en met veel pijn liep. Er werd beginnende
dystrofie
gediagnosticeerd door de chirurg. Een anesthesioloog startte direct met een medicinale crème en met
vitamine C. Later werd via een lumbaal prik de pijn van de voeten geblokkeerd. Dit alles hielp niet.
Vervolgens kreeg ze lymfedrainage en bindweefsel massage. Langzaam in de tijd werden haar klachten wat
minder.
Een paar maanden later merkte de cliënt dat een chirurgische schroef in haar voet er door haar
lichaam werd uitgewerkt. Onder lokale verdoving (december 2005) werd de schroef er uit gehaald. Dit ging
goed. Als nabehandeling kreeg ze een medicinale behandeling met iontoforese (een pleister met medicijnen
dat via elektrische stroom in het lichaam wordt gebracht.)
Omdat mevrouw nog steeds pijnklachten had vroeg ze om een second opinion. Er werd in
samenspraak met mevrouw een nieuwe operatie gepland (oktober 2006) die de abnormale stand van de
grote teen zou corrigeren en de pijnklachten zou verminderen. Een aantal botstukken werden daarvoor uit
de tenen verwijderd, zodat ze korter werden en de grote teen werd van binnenuit vastgezet. Mevrouw
kreeg extra pijnmedicatie tegen de dystrofieklachten en bleef hier een aantal weken mee door gaan. Na deze
operatie was mevrouw tevreden, maar ze bleef nog pijnklachten houden aan haar linker voet. Haar niet
behandelde rechter voet werd ook steeds pijnlijker.
Huidige status
Het sociale leven van mevrouw wordt door haar klachten beperkt. Ze kan moeilijk lopen vanwege pijn aan
beide voeten.
De geopereerde linker voet voelt warm aan en doet pijn aan de basis van de grote en tweede teen. De
gehele voorvoet ziet er blauw uit. Haar enkelgewricht voelt warm aan en er zit vocht in het onderbeen.
Haar niet geopereerde rechter voet voelt in zijn geheel koud aan met een duidelijk zichtbare “hallux
valgus”. Hier bevind de pijn zich in de gehele voorvoet. Als gevolg daar van heeft ze moeite om haar
evenwicht te bewaren. Ze is veel thuis en mag geen auto rijden.
Naast de vraag wat de oorzaak van de dystrofie is, wil ze vooral zichzelf beter begrijpen. Mevrouw is
overmatig gaan drinken en roken sinds ze zich na de operatie zo beperkt voelt. Ook is ze meer gaan slapen
en is ze harder gaan werken (wat ze nauwelijks kan), om haar gevoelens te vergeten. Ze voelt zich snel
geïrriteerd en boos dat ze niks kan doen. Daarbij zit machteloosheid en verdriet, aldus de cliënt. Ze voelt
zich zwaar gefrustreerd in haar beperkingen.
Secundaire winst
Mevrouw geeft aan dat ze door haar klachten meer de rust in zichzelf leert vinden. Ook kan ze zich door
haar klachten gemakkelijker terugtrekken en alleen zijn. Daar heeft ze veel behoefte aan.
10