Psychische invloeden bij posttraumatische dystrofie Paul van Ewijk ...

Secundaire winst
Haar motto is: “Van hard werken is nog nooit iemand dood gegaan”. Maatschappelijk gezien een
bewonderenswaardig motto. Bij doorvragen blijkt dat ze door de aandoening leert om meer rust te nemen,
zich minder op te winden over praktische dingen en zich bij sommige situaties neer te leggen.
Sessie 1
Inductie methodiek
Bij het intakegesprek kwam naar voren dat ze tijdens een behandeling bij de fysiotherapeut het vreemde
gevoel had dat niet háár arm op de behandeltafel lag, maar ‘een’ arm. Bij het doorvragen had de cliënt het
gevoel alsof de arm niet aan haar vast zat. Ze sprak over haar losse arm en de gedachte die bij haar opkwam
was: die is niet van mij.
Deze gewaarwording leek mij een uitstekende ingang voor de sessie en ik koos op basis daarvan
personificatie als inductie methode. Ik liet haar de situatie bij de fysiotherapeut eerst associatief herbeleven,
vervolgens dissociatief. Ik liet de persoon van wie die arm was uit haar stappen, maar er gebeurde niks. Een
moment later werd de cliënt heel emotioneel en huilde van verdriet. Dit snapte ze niet en ze vertelde dat ze
het zo erg vindt dat die arm zo ziek is, dat het niet kan doen wat het wil doen.
Vervolgens koos ik ervoor om de cliënt gelijk via deze emotie naar de regressie ervaring te brengen op
het moment dat die arm voor het eerst ziek werd. Ze kwam daardoor uit bij haar valpartij en ik werkte de
situatie eerst associatief, toen dissociatief en tenslotte energetisch door.
Globale verhaallijn
De cliënt komt in een bekende situatie terecht waarbij ze struikelt over een verhoging in de stoep. Ze valt
daarbij op de grond vlak naast een bloemenwinkel. Ze was even afgeleid, omdat ze twijfelde of ze een bloem
zou kopen. Bij de val breekt ze haar middenhandsbeentje van de linker hand, die de grond als eerste raakt.
Dit doet ontzettend veel pijn, maar ze staat snel op. Dan wordt ze door de eigenaresse van de bloemenzaak
geholpen en zij maakt de wond wat schoon. Vervolgens gaat de cliënt naar de dokter.
Energetisch ontdekken we het volgende. Precies op het moment dat de cliënt met haar linker voet de
omhoog liggende stoeptegel raakt, komt er groen om haar hoofd. Op dit moment is het vallen
onomkeerbaar, maar ze voelt zich door de groene kleur vreemd genoeg veilig. Het blijkt dat een boer (blijkt
later haar man in een vorig leven te zijn) op dat moment bij haar verschijnt. Vervolgens valt ze op de grond
en ziet ze dat ze helemaal zwart wordt. Na de val wordt ze weer lichter behalve bij haar hand. Dan komt ze
tot de ontdekking dat haar hand steeds warmer wordt, drammerig en drukker voelt en gaat tintelen. Ik laat
haar bij dit gevoel blijven, waardoor het steeds erger wordt en het trekt haar hele lichaam in. Het voelt alsof
ze onder elektriciteit staat waarna het vanzelf volledig uit haar lichaam trekt. Het lost op, verdampt
spontaan. De cliënt voelt zich rustig en vredig worden.
We ontdekken dat dit gevoel uit de stoeptegel komt en via haar voet door naar haar arm is gegaan.
Deze sensatie heeft ook onmacht van de boer in zich zegt ze, als je iets niet meer kunt terugdraaien. Die
sensatie heeft de vorm van prikkeldraad en zit in de stoeptegel. Het is van die boer. Tijdens werkzaamheden
in een vorig leven sloeg hij per ongeluk met een grote hamer een stuk prikkeldraad in zijn hand, tijdens het
repareren van een omheining. Zijn hand zag er behoorlijk kapot geslagen uit.
Vervolgens probeert hij de cliënt als ze nog op de grond ligt bij haar linker hand omhoog te helpen. Dit
kon hij niet en ongemerkt kwam er nog een stuk prikkeldraad in haar hand terecht. Hij wilde haar helpen
maar het pakte anders uit. Hij voelde zich machteloos. (Omdat de cliënt in het begin al het prikkeldraad in
haar hand -met de pijnlijke sensaties- los had gelaten, vergat ik om dit andere stuk ook uit haar lichaam te
halen. In de volgende sessie wordt dit alsnog verwijderd.)
Bij energie-uitwisseling krijgt ze wit licht bij de hand van de boer terug. Dat staat volgens de cliënt voor
stromende energie, meer kracht, ruimte en vrijheid. Het voelt aangenaam warm. De uitwerking van deze
eigen energie zal verder herstel voortzetten, aldus de cliënt. Ze heeft het gevoel dat ze weer kan doen wat
ze wil doen, al zou haar hand een beetje gehandicapt blijven. Ze heeft het gevoel dat haar hand weer
helemaal bij haar hoort.
Later vertelt de cliënt dat zij in een ver verleden de vrouw van deze boer is geweest. Ze hadden een
heel gelukkig leven samen. Zij stierf in dat leven veel eerder dan de boer. Een groot deel van zijn leven was
hij daarom afwezig en voelde zich boos en verdrietig.
Die vreemde, losse arm blijkt later van die boer te zijn. De cliënt moet erg hard lachen als ze de
fysiotherapeut bezig ziet met de arm van de boer. Ze biedt de boer zijn eigen arm aan, waar hij erg blij mee
is. Dan ziet zijn hand er weer licht en normaal uit.
6