Poorten van inzicht en liefde nr. 2 1995_1996 - Marieke de Vrij

onvermogen, dan dien je opnieuw de weg naar elkaar te leren belopen.
Wézenlijk is dat je het oprecht bedoeld hebt met de ander. Als je het oprecht bedoeld
hebt treft jezelf geen enkele blaam. Het kan in oprechte bedoelingen ook gebeuren dat
iets een fiasco wordt. Niet omdat je zou willen dat het fiasco's zouden worden, maar het
pakt ongelukkig uit.
Dus als de bedoeling oprecht is geweest, treft jezelf geen blaam en dien je jezelf
respectvol te herstellen. Zijn er belevingen naar elkander toe (ik doe dit gewoon in het
algemeen), die niet wezenlijk respectvol naar de ander toe bedoeld zijn, dan verdient het
onderzoek en kleurbekenning naar elkaar. Het kan heilzaam zijn om dat te laten zien, je
neemt vaak pas achteraf waar van jezelf, wat in onzorgvuldigheid van jezelf uit naar de
ander is geschied.
Dat zelfrespect, dat is het punt. Wij denken altijd dat je dat via anderen dient te beha-
len.
Op het moment dat die ander zegt, als er een gebroken relatie is,: ja, maar ik heb je
toch altijd aardig gevonden, en ... we hebben het toch goed bedoeld, en ... we redden
het net niet, dan krik je jezelf weer omhoog, want je denkt: ach, die ander meent het
toch wel goed met me. Zelfrespect kan eigenlijk alleen verkregen worden door het aan
jezelf te geven, maar dat is vaak de meest eenzame weg. Er is niet een kant-en-klare
oplossing, behalve te onderzoeken of de bedoelingen zuiver zijn geweest. Zo ja, dan
verdient het geen enkele blaam.
Alles wat daarin dan nog afwijzend is, dat is nog verleden waarin personen zichzelf nog
niet durven te rechtvaardigen voor wie ze gewoon zijn. Als je iets zuiver bedoeld hebt en
je blijft toch innerlijk in gevecht om er vrede mee te hebben dat het niet anders gelopen
is, dan stoelt dat vaak op oude belevingen uit het verleden waarin je te weinig rust
gevonden hebt in zelfaanzien. Natuurlijk is het heel verdrietig als een relatie verbreekt.
Dat verdriet is vreselijk, maar als het extra zwaar wordt doordat het op onzekerheid
stoelt in de persoon die het verlies draagt, dan wordt het haast onoverzichtelijk en kom
je er moeizaam overheen.
Corma zingt twee gedichten van Marieke die beiden over afscheid nemen gaan:
"Afscheid" en "Afscheid nemen”
2011 / Mens zijn /Ontwikkelingspoorten / © Marieke de Vrij 15