Poorten van inzicht en liefde nr. 2 1995_1996 - Marieke de Vrij

Innerlijke gerechtigdheid aan te gaan in spreken
wanneer men wezenlijk oprecht zichzelf bekent en daarmee belastering van
Marieke:
anderen het hoofd biedt.
Corma opent met zang deze bijeenkomst, zij zal zingen: "De dag waarop ik toesta mezelf
te zijn". Dat is een oud gedicht van mij, ik heb het geschreven zo rond mijn 25e, jaar.
De dag waarop ik toesta mezelf te zijn
De dag waarop ik toesta mezelf te zijn
die dag waarop ik afstand doe van mijn pijn
iemand te zijn, die ik niet langer wezen kan
te leven eindelijk
en niet pas dan, pas dan.
De dag waarop ik kies
ik ben wie ik ben
die dag dat ik mezelf ontworstel en herken
ik voel, het kan nu niet lang meer duren
dat dit vechten ophoudt
en de pijn, deze ongeziene pijn.
De begeleders geven de volgende tekst door:
“Innerlijke gerechtigdheid aan te gaan in spreken wanneer men wezenlijk
oprecht zichzelf bekent en daarmee belastering van anderen het hoofd biedt.
Zij die wezenlijk in staat zijn zichzelve te kennen, dienen zichzelve voor te
houden, dat wat anderen hen aanrekenen menigmaal niet op juistheid is
gebaseerd. Daar dat wat wezenlijk gemeend in zichzelve getoond is, immer
voorrang verdient. Marieke zal onze woorden toelichten.”
Marieke:
De term die mijn begeleiders gebruiken is 'innerlijke gerechtigdheid in spreken'. Daar
dat, zeggen zij, wat oprecht gekend is in zichzelve, en vanuit oprechte
2011 / Mens zijn /Ontwikkelingspoorten / © Marieke de Vrij 3