Poorten van inzicht en liefde nr. 2 1995_1996 - Marieke de Vrij

More documents

Recommendations

Info

teveel op díé plaatsen te zijn wanneer ik mezelf dien te voeden. Heb ik op dat moment geen voeding nodig, dan kan ik daar zijn en kan daarmee wezen. Er kunnen dan algemene onderwerpen aan de orde komen. Maar als ik voeding nodig heb, dan breng ik mezelf dus niet in een gebied waar ik te kwetsbaar ben. Dan is er de groep personen die het doel hebben om te kwetsen. Dat is geen kwestie van onwetendheid, maar vaak een mentale allergie tegen wat jij als persoon oproept. Deze personen trachten je vaak mentaal onderuit te halen met woord en weerwoord. Ik ben er langdurig op beproefd. Mijn begeleiders hebben in die jaren dat dit met mij sterk gaande was en ook later toen ik daarmee klaar was, gezegd dat ik de kruisiging van het denken doorgegaan was. Dat hield concreet in, dat ik van dag tot dag getoetst ben door anderen op wat ik letterlijk deed en met mijn gaven kan je blijven toetsen. Kan je het je een beetje voorstellen hoe zo’n toetsing gaat? Als ik iets voel; waar voel je dat dan aan? En hoe moet ik dat dan bewijzen? En de vraag van buiten; weet je dat dan wel zeker? Et cetera, Et cetera. Wat je in zo'n toetsingsperiode leert is, op een gegeven ogenblik, uiteindelijk, in de bemoediging naar jezelf toe te komen. Je merkt dan dat je voelt, dat je púúr voelt, dat heeft geen kader van wetenschappelijke bewijskracht, het is de innerlijke doorleving van waaruit je spreekt. Hoe meer ik daarmee in rust kwam, hoe gemakkelijker ik de ander emotioneel kon loslaten; in de acceptatie dat als de ander mij niet kon liefhebben zoals ik was, dat het dan jammer was. Als iemand niet met mij zoals ik nu ben kan zijn, dan verdient de ander daar respect voor, maar ik ook. Ik heb uiteindelijk vrede leren kennen door, door heel veel rouwprocessen van verlies heen te gaan. Door de ander met een open hart te laten gaan, maar in zelfwaardering te blijven rusten. Als personen daar geen vrede mee hebben, dan dien je je ervan bewust te zijn dat je een zware spiegeling bent en dus de zware projecties op je krijgt. Wat tegen mij vaak gezegd werd was dat deze personen gewend waren, als zij mentaal alert waren, altijd weerwoord te verkrijgen. Zij waren gewend altijd de sterkste te kunnen zijn en haalde daar emotionele bevrediging uit en dat namen ze bij mij niet waar. Wat ze zagen was dat ik verdriet had om het gebrek aan contact en dat ik niet in het weerwoord ging. Ik heb dan ook vaak gehoord: "Jij hebt er nog niet voor de helft erg in wat je daarmee met mij doet, want ik win altijd overal met mijn mentale overwicht, maar met jouw verdriet kan ik niet zijn". Uiteindelijk breekt het verzet van de ander, want hij komt zichzelf tegen in zijn mentale machtstructuren die geen overwicht meer blijken te hebben. 2011 / Mens zijn /Ontwikkelingspoorten / © Marieke de Vrij 8
Dan is er het aspect van: wanneer ga je bij de ander weg? Ik ga pas bij de ander weg na, ik zou zeggen, oeverloos geprobeerd te hebben. Tot er een grens bereikt is waarin ik voel dat het mijn eigen opdracht voor dit leven in de weg staat. Wanneer ik voel dat ik langdurig mijn zijn geschonken heb ter verlevendiging van de relatie met elkaar en de ander kan niet waarnemen wat geschonken wordt, kan niet in rust daarmee zijn; dan verdienen ik en ander rust. Dan ben ik vaak degene die kiest om te gaan, omdat ik voel dat ik de ander teveel belast met mijn blijven. Daar rouw ik om. Het is een heel ver- drietig stadium, als je voelt dat je afscheid dient te nemen en je hart is nog zo open, want het punt is dat ik afscheid neem met mijn hart open. Ook als er al zo on-gelooflijk veel gebeurd is. Het is misschien goed om een gedicht voor te lezen rondom het weggaan, ter verduidelijking. Het wachten is voorbij Wachtend op samengaan heb ik de dagen gevuld open- en vrij-latend zelf-dragend alleen menigmaal in kracht. Nu dien ik te gaan Het wachten is voorbij. Zij op wie ik wachtte dienen meer dan ooit daarvóór zelf hun eigen keuzes te maken. Ik zelf sta nu alleen voor de opdracht te komen tot zelf-uitgaan zelf uit te zetten dieper dan ooit daarvoor. Wachten in deze fase 2011 / Mens zijn /Ontwikkelingspoorten / © Marieke de Vrij 9
Page 1 and 2: Poorten van inzicht en liefde. No.
Page 3 and 4: Innerlijke gerechtigdheid aan te ga
Page 5 and 6: toe gericht, dan verklein je je zel
Page 7: Marieke: Dat is een belangrijk gebe
Page 11 and 12: Vraag: Jij bent mij zo zielsbekend
Page 13 and 14: heeft het moeilijk iets tegen mij t
Page 15 and 16: onvermogen, dan dien je opnieuw de
Page 17 and 18: Marieke haar begeleiders antwoorden
Page 19 and 20: Je komt op een gegeven ogenblik in
Page 21 and 22: gevoel van liefde door wil schenken
Page 23 and 24: moed om dat niet-aflatend te durven
Page 25 and 26: dat daar intimidatie plaatsvindt, t
Page 27 and 28: Als ouder zie je dat. Je gaat het d
Page 29 and 30: Ja, dat klopt. Vrager: Hoe ga je da
Page 31 and 32: heb ik uiteindelijk overgave geleer

Poorten van inzicht en liefde nr. 2 1995_1996 - Marieke de Vrij

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?