P. Donatus Dunselman Kana Sera of Zang der Zwangerschap; Een ...

KANA SERA OF ZANG DER ZWANGERSCHAP. 55
hoog waarderende woorden van Pater W. Schmidt, die spreekt van
„the wonderful art of rhyming, which, without doubt, rivals the most
artificial specimens of Italian and other Roman people's poetry"
(Anthropos, Jrg. 1912, p. 135) mogen o.i. ook gelden voor deze
Kana Sera.
De Mualangers zelf duidden voor mij de vorm van deze kana steeds
aan als ëén sja'ir> doch dan moeten wij dit een vrijere vorm noemen
van de „klassieke" sja'ir, zoals die wordt besproken door Dr. C. Hooykaas
4 ). De karakteristiek, welke door hem wordt gegeven van de
Maleise sja'ir, gaat ook in veel punten voor dit gezang op.
Het vierregelig rijmschema is echter geheel verbroken. Er komen
serie's voor van twee tot twintig regels en meer, met gelijk eindrijm.
Enkele regels rijmen in het geheel niet. Daarbij is de lengte der versregels
wel zeer ongelijk: het aantal woorden per regel varieert van drie
tot over de dertig. Deze verschillende lengte der regels heeft o.i. meermalen
een sterk plastische werking. De rijkdom aan binnenrijm en
assonantie geven dit gezang een grote klankschoonheid en deze, gepaard
met meermalen prachtige beelden en lang uitgewerkte „Homerische"
vergelijkingen, geeft aan deze volkspoëzie een hoge bekoring en o.i.
ware, letterkundige schoonheid.
In de hier geboden vorm is deze Kana Sera nog van vrij jonge datum,
(nog geen eeuw oud) wat ook blijkt uit de vele toevoegingen, duidend
op nog tamelijk recente gebeurtenissen, waar de heer Sinji zelf mij
meermalen op attendeerde. Hoewel het verhaal bij de gehele Mualangstam
algemeen bekend is, heeft de vorm hier geboden zich meer ontwikkeld
onder de Mualangers van de Beneden-Belitang en van het
S. Ajak-gebied.
Wij hopen in een uitgebreidere inleiding bij publicatie van het volledige
dichtwerk nog op een en ander in'verband met deze Kana terug
te komen.
Wij moeten nog wijzen op enkele spellingsmoeilijkheden, welke het
Mualang-dialect meebrengt en die hun weerslag vinden in het originele
handschrift door verschillende spelling van dezelfde woorden; moeilijkheden,
welke wij als leek niet kunnen oplossen, doch die wij slechts
naar ons beste vermogen willen trachten aan te geven.
4 ) Dr. C. Hooykaas, Over Maleise literatuur, 1947, p. 68 e.v.