Soundsmith - Amazon S3

tested
raars zullen kwalifi ceren als een gedetailleerd
geluid. Het zou dus een zinvolle
uitbreiding zijn om de Strain Gauge te
voorzien van schakelbare eq-curves om
te compenseren voor (het beperkte aantal)
systemen die wel een rechte curve
hebben.
Een verhaal rondom dit element is dat
er geen RIAA-correctie in zou zitten. De
Strain Gauge wordt namelijk, via een
tussenkastje, direct op de lijningang
van de voorversterker aangesloten. In
dat tussenkastje zitten wel degelijk een
drietal kantelpunten. Het vermoeden
bestaat dat deze dienen voor een soort
gecombineerde compensatie van de
RIAA-curve en de hierboven beschreven
compensatie. Er wordt dus wel degelijk
gecompenseerd voor de snijcurve
van de plaat. Er is ook een schakeling
aanwezig die het geluid van links en
rechts enigszins mengt. Waarschijnlijk
heeft het bouwprincipe met strain gauge
elementen een dermate hoge kanaalscheiding
dat er zonder tegenmaatregel
geen normaal stereobeeld wordt opgebouwd,
even geplaatst in de context van
de twee signalen die op de plaat vastliggen.
Het tussenkastje dient voor de
voeding van het element, er is een muteschakeling,
de compensatiefi lters zijn
hier aanwezig en het signaal wordt op
een acceptabel niveau gebracht, zodat
het een lijningang van een voorversterker
kan voeden. Het element kan voorzien
worden van verschillende naald/
cantilever combinaties. Zo’n naald klikt
simpelweg met een magneetje op de
bodyshell. Kleuren geven de toepassing
van de naalden aan. Zo zijn er, buiten
nude optimized contour contact line- en
bonded shibata naalden, onder andere
naalden voor 78-toeren- en vintage eind
jaren ‘40 lp’s. In ieder geval bespaar je
met de aanschaf van deze Soundsmith
een phono-versterker.
Configuraties
De luistersessies met de Strain Gauge
vormden de laatste inspanningen voor
de zomerstop. Er staan hier alleen maar
zeer tijdelijke confi guraties. De enige
vaste factor is een Tivoli radio. Als u dit
leest zijn de luisterruimten leeg en zijn
het domein geweest van de werkster en
de onderhoudsploeg met de witkwast.
Tijdens de test is de Strain Gauge beluisterd
met behulp van de Sonore Epilog
en Antares die een setje line arrays
aansturen. De instelmogelijkheden van
deze set, die normaal gesproken recht is
van 5Hz tot 50K, maken dat er een compensatiecurve
gerealiseerd kan worden
contra de Strain Gauge. Het element
draait in een 301 transcription drive. In
de andere confi guratie stuurt de Sonore
Epilog een farm aan van losse eindversterkers
en bestaat het frontend uit een
aangevoerde Pluto Reference met een
5A-tonearm. Met de Soundsmith is het
comfortabel werken. In principe monteer
je het element zonder naald. Er kan dus
wat minder gestressed gewerkt worden
dan gebruikelijk is met cartridges die
een vaste naald/cantilever hebben. In
no time blijft zo’n naaldje aan je mouw
hangen of sneuvelt door een uitschieter
met een pincet van chirurgisch staal.
Vlak voor het inregelen van de naaldkracht
en andere parameters, wordt de
naald geplaatst. Magneetjes zorgen direct
voor de goede positie. Vervolgens
even inregelen met de scope en wat
andere parameters natrekken met de
juiste meetapparatuur van B&O of een
EMT 420 en de DIN 45545 ‘Gleichlaufmess-schallplatte’.
Daarna een ritje naar
het archief om een bescheiden selectie
van zes verhuisdozen met wat onderscheidend
vinyl op te halen.
Luisteren
Luisteren met de Strain Gauge is fundamenteel
verschillend van ervaringen met
‘gewone’ MM en MC elementen. Bij de
laatste zijn exemplaren die betrekkelijk
neutraal klinken, maar er zijn ook fabrikanten
die behuizingen leveren van zeer
verschillende materialen. Zij plaatsen de
motor van het element in een behuizing
met een materiaalafhankelijk patroon
van resonanties. Zo’n element krijgt dus
een eigen geluid en is niet een neutraal
doorgeefl uik van informatie uit de groef.
De Strain Gauge klinkt, ondanks de behuizing,
erg neutraal en zet (in de systemen
hier) een erg lineaire frequentiekarakteristiek
neer. Het lijkt erop of de
strain gauge sensoren minder gevoelig
zijn voor resonanties in de arm en de
elementbehuizing en uitsluitend in beweging
komen vanuit de modulaties die
in de groef besloten liggen. De extreem
lineaire en neutrale weergave maakt dat,
zeker in het middengebied, stemmen en
instrumenten op een ongeloofl ijk natuurlijke
manier worden weergegeven. Het
maakt geen verschil of iemand naast de
weergever gaat staan en zingt of praat,
of je luistert naar een opname van stemmen
en instrumenten. Die klanken hebben
ook de natuurlijke ‘breedte’ en de
rijkdom in het middengebied zoals je die
vaak alleen live beleeft. Het middengebied
wordt door veel systemen uitgebeten
en te dun weergegeven. Ook is het
zo dat er bij veel systemen onnatuurlijke
geluiden ‘meerijden’ op het originele
geluid. Er is dan bijvoorbeeld scherpte,
onrust en rafeligheid hoorbaar. Van die
randjes op koper, dwarsfl uit en stemmen.
Dat werd glashelder tijdens het
draaien van een plaat met opnamen
van het draaiorgel ‘de Arabier’. Wie wel
eens zwerft door de Jordaan en andere,
inmiddels yuppie- en studenten buurten,
kent het geluid van een draaiorgel
als geen ander. Die tikken op het hout
en die klappen op de snare hebben een
NEXT
81