Blauwdruk Mentale Zorglijn Politie - Impact - Arq

Blauwdruk Mentale Zorglijn Politie
Als men werkelijk alle psychische problematiek als haar verantwoordelijkheid aanvaardt – zoals in het blauwgroene en groene
model – dan zal ook het zorgaanbod uitgebreid moeten worden. Het gaat dan niet meer alleen om de relatief eenvoudige problematiek
zoals aanpassingsstoornissen. Naast PTSS en burn-out zullen ook verslaving, depressie en lichamelijk onverklaarde
klachten aandacht moeten krijgen. Op basis van onderzoek zou men jaarlijks moeten vaststellen hoe groot de behoefte
is aan zorg voor de diverse stoornissen en klachten. Het verdient dan aanbeveling om samen met de zorgverzekeraar een
beperkt aantal GGZ-organisaties aan te wijzen als speciale aanbieders voor de politie. Behalve het tempo van aanpak en
beoordeling door de politiemedewerkers, zouden eisen gesteld moeten worden aan psychiatrische en psychologische diagnostiek,
evidence-based behandelingen en onafhankelijke outtake screening.
6.7 Meer aandacht voor re-integratie
Het is van groot belang dat bijvoorbeeld een psycholoog of een arbeidsdeskundige in overleg met betrokkene en met behulp
van informatie van de behandelaar heel precies gaat uitzoeken welke werkzaamheden geleidelijk aan weer kunnen worden
opgepakt. Van belang is dat de betrokken politieman of -vrouw daar ook werkelijk bij betrokken is en zijn of haar zegje kan
doen. Te vaak wordt er van alles ondernomen zonder dat de betrokken politiemedewerker daar iets van merkt. Deze raakt
dan teleurgesteld of wantrouwend over wat er allemaal buiten hem of haar wordt ondernomen. Hier is veel winst voor betrokkenen
en voor de politie-organisatie te behalen.
55
6.8 Aanbevelingen
1. De komst van de Nationale Politie is een unieke kans om voor het eerst een landelijke visie te ontwikkelen op de
psychische hulp- en zorgverlening en deze in praktijk te brengen.
2. Erken dat alle psychische problemen in het politiewerk risico’s opleveren voor de politieman of – vrouw zelf, voor de
collega’s en voor de burgers.
3. Hef vervolgens het verschil tussen werkgebonden en niet-werkgebonden psychische problematiek op als argument
voor het wel of niet ontvangen van zorg via de politie.
4. Maak een keuze voor de reikwijdte van de zorg en hoe deze geleverd wordt (zie de drie zorgmodellen).
5. Maak psychische problematiek bespreekbaar tot iets gewoons en veel voorkomend in het politiewerk via een
bewustwordingscampagne.
6. Betrek veel meer het thuisfront bij de politieorganisatie en leer van Defensie.
7. Overweeg deskundige psychologen aan te trekken die feitelijk en formeel de verantwoordelijkheid voor de
diagnostiek, verwijzing naar zorg en re-integratie overnemen in goede afstemming met bedrijfsmaatschappelijk
werk en bedrijfsartsen.
8. Bevorder de georganiseerde collegiale ondersteuning na ingrijpende gebeurtenissen vooral op praktisch niveau,
zonder verantwoordelijkheid voor signalering.
9. Maak de leidinggevende verantwoordelijk voor het signaleren van mogelijke psychische klachten.
10. Ga na in hoeverre regelmatige screening op psychische problematiek kan bijdragen aan signalering en tijdige
hulpverlening.
11. Bevorder het besef van een eigen verantwoordelijkheid van politiemensen voor hun psychische gezondheid
en eventuele noodzaak hulp daarvoor in te schakelen.
12. Maak beleid op nationaal niveau en benoem een inhoudelijk deskundige hiervoor binnen de politietop.
13. Richt een zorgloket per regionale eenheid in waar politiemedewerkers met al hun psychische en fysieke klachten
terecht kunnen.
14. Maak werk van echte re-integratie.
15. Certificeer een beperkt aantal zorginstellingen met kennis van de politie (en geen individuen) op basis van goede
psychiatrische en psychologische diagnostiek en evidence based behandelingen.
16. Maak werk van effectieve registratie van psychische problematiek bij de politie, van het zorggebruik, de resultaten
van zorg en van re-integratie.
17. Bevorder duurzame relaties met bedrijfsartsen en behandelinstellingen.