You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
HIPHOP WORLD & SOUL<br />
Bestel nu in een van onze webwinkels<br />
Pop & Rock<br />
world<br />
JOE DRISCOLL & SEKOU KOUYATE<br />
Faya CD<br />
(Cumbancha/V2)<br />
Gelegenheidscombinaties leveren soms de mooiste resultaten op. Een<br />
muziekfestival in Marseille vroeg de in Londen woonachtige rapper/folksoul-reggae-artiest<br />
Joe Driscoll om iets te doen samen met de Guineese<br />
koravirtuoos Sekou Kouyate, en die samenwerking beviel zo goed dat de twee besloten samen<br />
een plaat te maken. Ze mogen dan elkaars taal niet spreken, op muzikaal niveau begrijpen<br />
beide heren elkaar uitstekend. Het eindresultaat klinkt onwaarschijnlijk aanstekelijk, een<br />
muzikale hutspot die naar meer smaakt. (Jos van den Berg)<br />
a<br />
p<br />
HABIB KOITE<br />
Soo CD<br />
(Contre-Jour/V2)<br />
Zijn huidige thuisland is Mali, maar de Afrikaanse troubadour en<br />
stergitarist Habib Koite werd eigenlijk geboren in Senegal. In het begin<br />
speelde hij een soort latin-african stijl die werd opgepikt door het<br />
Amerikaanse labelt Putumayo. Hierdoor werd hij al snel ook bekend in de Verenigde Staten<br />
en zelfs Eric Clapton toonde zich een fan van zijn soepele gitaarspel. Soo is zijn nieuwste<br />
studioalbum en is meer gericht op de muziek uit Mali zelf, een van de meest waardevolle<br />
onderdelen van het dagelijks leven. Hij zingt over zijn thuis in Bambara, over voetbal, over<br />
tequila drinken in Los Angeles en over hoop op een betere toekomst, zonder in de politieke details te<br />
vervallen. Toumani Diabate is als gast te horen op de kora, Basekou Kouyate op de n’goni en Mamady Diabate<br />
op de doun doun. Habib Koite is zo verzekerd van een rijke en warme sound en houdt zo direct contact met<br />
zijn roots. (Ruud Verkerk)<br />
SEUN KUTI<br />
A Long Way To The Beginning CD<br />
(News/PIAS/Rough Trade)<br />
Toen de Afrobeatlegende Fela Kuti in 1997 overleed, was zijn jongste zoon Seun slechts<br />
vijftien. Maar meer nog dan zijn oudste broer Femy, die zijn geheel eigen weg zocht in<br />
de Afropop, trad Seun in de voetsporen van zijn vader en nam de muzikale leiding over<br />
van Felas oude band, Egypt 80. Dit is zijn derde album met de band en geheel in de geest van Fela gaat ook<br />
Seun de samenwerking aan met niet-Afrikaanse muzikanten, ditmaal met producer Robert Glasper, zodat de<br />
Afrobeat overgoten wordt met een actueel 21e eeuws sausje. Ook het politiek engagement heeft Seun van<br />
zijn vader geërfd: op de hoes zien we een gebalde vuist in de vorm van het Afrikaanse continent. En meteen<br />
al in het eerste nummer, IMF, laat Seun ons onverbloemd weten dat die afkorting wat hem betreft staat voor<br />
International Mother F**ker. A Long Way is een plaat geworden waar vader Fela trots op zou zijn geweest.<br />
(Jos van den Berg)<br />
t<br />
S<br />
e<br />
l<br />
p<br />
l<br />
a<br />
a<br />
t<br />
j<br />
e<br />
s<br />
Heavy<br />
ADRENALINE MOB<br />
Portnoy is vervangen door A.J. Pero, maar Adrenaline<br />
Men Of Honor CD / 2CD Ltd / 2LP Mob is nog steeds goed en fris, en meer dan een<br />
Het debuut van Adrenaline Mob uit toevalstreffer. (Menno Valk)<br />
2012 was weergaloos. Een frisse en toch<br />
snoeiharde metalplaat waarin het ene opvallend goede<br />
ANETTE OLZON<br />
nummer zich aan het andere reeg. De combinatie van<br />
Shine CD<br />
twee oude kraaien (zanger Russell Allen en drummer<br />
Dat Anette Olzons split met Nightwish<br />
Mike Portnoy) en de onverwacht flitsende nieuwkomer<br />
niet helemaal rimpelloos was, is geen<br />
Mike Orlando op gitaar werkte geweldig. Na twee jaar geheim. Waar Tarja met woord en muziek wraak nam<br />
is Adrenaline Mob nu terug met Men Of Honor. Mike op haar voormalige plaaggeesten, heeft Anette Olzon<br />
Zware Jongens<br />
BEHEMOTH<br />
Satanist CD / LP<br />
(Nuclear Blast/PIAS/Rough Trade)<br />
De nieuwe cd van het Poolse blackmetalmonster Behemoth heeft de geruststellende<br />
titel The Satanist meegekregen. Een plaat die er bijna niet was geweest omdat zanger,<br />
gitarist en bandleider Adam ‘Nergal’ Darski in 2010 werd geveld door acute leukemie.<br />
De ziekte was inmiddels zo ver gevorderd, dat hij zich maar moest voorbereiden op het onvermijdelijke einde.<br />
En dat zijn natuurlijk prognoses die je een blackmetalmuzikant niet moet voorhouden, want Nergal was nog<br />
niet klaar met zijn leven. Gelukkig maar, want The Satanist herbergt het beste van de afgelopen twintig jaar<br />
Behemoth. De grootse, epische en donkere sound van de afgelopen jaren is gebruikt als decor voor inktzwarte<br />
blackmetal die je ziel blootlegt met riffs als vlijmscherpe fileermessen en zwart blakert met de vlammende<br />
strot van Nergal. Heerlijk om zo’n geweldige plaat keer op keer te ondergaan. (Menno Valk)<br />
Zware Jongens<br />
EARTH CRISIS<br />
Salvation of Innocents CD / LP<br />
(Candlelight/Bertus)<br />
De New Yorkse metalcore van Earth Crisis was in de jaren negentig zeer<br />
invloedrijk. Met albums als Gomorrah’s Season Ends uit 1996 brak de band groots<br />
door om daarna een heel genre van een frisse impuls te voorzien. We zijn bijna<br />
twintig jaar verder en de band heeft in de afgelopen periode heel wat fijne platen gemaakt. Het laatste<br />
album Neutralize the Threat uit 2011 wisten ze met strakke riffs en pakkende hooks hun reputatie<br />
vast te houden en datzelfde gebeurt op de nieuwe plaat Salvation of Innocents. Weinig vernieuwing<br />
misschien, toch heeft de band aansluiting weten te vinden tussen het revolutionaire oude geluid en de<br />
huidige metalcore scene. Gebleven zijn de krachtige riffs, de nek brekende overgangen en de kritische<br />
teksten over de moderne samenleving. De verrassing mag er dan af zijn, Earth Crisis hoort nog steeds<br />
tot de beste bands uit het genre en Salvation of Innocents bewijst dat ten overvloede. (Bert Dijkman)<br />
46 47