Aan de koffie met Nespresso ambassadeur

20
EntrE nous
GeorGe
Aan de koffie met Nespresso ambassadeur
Clooney
FotograFie: Michel coMte
assistenten: eva SakellarideS, Frederic Bealet,
corinna Schulte
FotograFie ‘the Making-oF’: JiMMy Mettier
kapsels: Mauro taMagnini
Make-Up: Manilo rocchetti
styling: Jeanne yang
interview: eliSaBeth Sereda
N: Hoe ziet een gewone dag in Italië eruit, als je niet schrijft of monteert? Heb
je eigenlijk wel een vaste daginvulling? Of neem je elke dag gewoon zoals die
komt, net zoals tijdens een echte vakantie?
George Clooney: Ik neem het meestal iets ruimer, zo van: over twee weken
gaan we met de motor naar de Dolomieten. En die plannen zijn afhankelijk
van wie er op bezoek komt: als het bijvoorbeeld vrienden zijn, die met al hun
kinderen komen, dan gaan we de hele dag varen met de boot omdat de kids
graag in het meer zwemmen. Als die vrienden hun kinderen niet meebrengen,
zitten we bijvoorbeeld bij het zwembad, lezen we wat en luisteren we naar
muziek. Het ligt er helemaal aan, wie er op bezoek komt. We maken nooit
vastomlijnde plannen; daar is geen lol aan!
N: Op welke manier heeft dit huis en die vier maanden per jaar die je er
doorbrengt jou verandert als persoon? Wat is er bijvoorbeeld veranderd in je
tijdsbesef, je manier van leven?
George Clooney: In Amerika heeft iedereen altijd haast. En de oorzaak daarvan ligt echt in het feit dat we nog maar een jong land zijn
van ongeveer 230 jaar oud. We zitten nog steeds vast aan die mentaliteit van ‘hoe harder je werkt, des te sneller je het gemaakt hebt en hoe
meer tijd er overblijft’. En je moet het maken; alles draait erom dat je het gaat maken. Het probleem is dat we niet begrijpen dat iets hebben
nog niet betekent dat je ervan kunt genieten. Echt genieten hebben wij nooit geleerd, we nemen twee weken vakantie per jaar, reizen ergens
naartoe en wachten tot we weer naar huis mogen. Terwijl de mensen hier juist zeggen: geniet van je diner, geniet van je lunch, geniet van
alles! Daar heb ik veel van geleerd, want ik heb altijd alleen maar gewerkt. En in Amerika is het nog steeds hetzelfde: ik moet werken, ik
moet gaan! Vooral in Italië en eigenlijk in heel Europa, houden mensen er een andere filosofie op na: we werken en hebben een tijdje vrij,
dan werken we weer tot we weer vrij zijn. In Italië heeft iedereen een hele maand zomervakantie!
21

22
In Amerika heeft iedereen altijd haast. … We zitten nog steeds vast aan
die mentaliteit van ‘hoe harder je werkt, des te sneller je het gemaakt
hebt en hoe meer tijd er overblijft’. En je moet het maken; alles draait
erom dat je het gaat maken.
N: Welke typisch Europese gewoontes zijn doorgesijpeld in je dagelijkse leven
in de VS en andersom?
George Clooney: Dat is interessant, weet je, eigenlijk heb ik twee totaal verschillende levens. In de acht maanden die ik in L.A.
doorbreng, werk ik nu harder dan ooit tevoren, zelfs nog harder dan toen ik in ER speelde. Ik heb namelijk het volgende besluit genomen:
van half mei tot september ga ik voortaan helemaal niets doen daar aan dat meer. Ik ga alleen nog maar met vrienden, familie en andere
bezoekers tijd doorbrengen in dat huis aan het meer – ik ga een ander leven leiden. En om dat te verwezenlijken, moet ik de rest van het
jaar keihard werken. Dat doe ik dus ook. Op 1 september begin ik aan een film, daarna verzorg ik de persinformatie voor een andere film en
begin direct daarna aan een nieuwe film die in maart montageklaar is, zodat ik weer mooi op tijd naar het meer kan vertrekken.
N: Je hebt in Cannes 9,3 miljoen dollar aan fondsen geworven voor Darfur.
Wat deed je ertoe besluiten om je in te zetten voor een extreem moeilijke
situatie, die door veel experts gekenschetst werd als onoplosbaar? En welke
plannen heb je voor het project Darfur op de lange termijn, dus na de
overheidslobby?
George Clooney: Het probleem is natuurlijk net zo onoplosbaar als de meeste andere conflicten. Maar de enige manier om ze op te
lossen is om er als persoon in te springen en te zeggen: de conflicten zijn niet op te lossen, maar we gaan voor een oplossing. Een duidelijk
antwoord zal er toch nooit komen. Mijn vader en ik gingen erheen met de gedachte dat we camera’s zouden meenemen en opnames konden
maken, die waarschijnlijk wel uitgezonden zouden worden. We vonden het belangrijk genoeg om te proberen erbij betrokken te raken. En
toen we er eenmaal waren, waren we al snel helemaal vervuld van dat idee. Er zijn daar 2,5 miljoen mensen die in direct gevaar verkeren. Die
mensen leven in kampen, maar die kunnen niet voorzien in het levensonderhoud van al die mensen. Wij beschouwen het helemaal niet als
onze taak om beleid te schrijven, maar willen wel proberen aandacht te vragen voor een situatie in de hoop dat mensen die slim genoeg zijn
om beleid te maken, dat ook zullen doen.
N: Hoe weet jij als beroemdheid de ogen en oren van politici te openen?
George Clooney: Beroemdheid is altijd al een middel geweest om gehoord te worden. Dat was zeker zo tijdens de AIDS-epidemie.
Beroemde mensen hebben altijd al een stem gehad als het erom ging iets onder de aandacht te brengen. Tegenwoordig komt er een nieuw
aspect bij kijken, je moet uitstekend geïnformeerd zijn. Omdat je anders al heel snel uit het middelpunt van de belangstelling gedrukt wordt.
Als je ook maar één feit verkeerd interpreteert, is er altijd wel een groep die je onderuit wil halen en alles afdoet onder het mom van: ze zijn
allemaal gek geworden, dat stel domme acteurs, die domme sterren allemaal!
N: Verder houd je je ook bezig met milieuvraagstukken – en rijd je in een
elektrisch aangedreven auto door Los Angeles én heb je een hybride motor in je
oldtimer laten inbouwen. Nu krijg je een van de eerste 100 Tesla Roadsters die
gebouwd worden. Waarom wil je een van de eersten zijn?
George Clooney: Ik kan niet vol trots van mezelf zeggen dat ik een ‘milieuman’ ben. De milieubeweging behoort tot de grootste en
belangrijkste. Maar ik kan mij er niet heel erg sterk voor maken, omdat ik zelf privévliegtuigen heb gehad. Er bestaan dus enkele gevoelige
punten, waarop iemand mij kan aanspreken en zeggen: “o, maar als dat zo belangrijk is, waarom vliegt u dan nog met een privévliegtuig?”
Daarom moet ik accepteren dat ik niet de juiste persoon ben om als woordvoerder van een milieuorganisatie op te treden.
23

THe MAKInG oF
...“George Who?”, de laatste reclamecampagne met onze Nespresso
Ambassadeur werd in juli van dit jaar opgenomen, op een steenworp
afstand van George Clooney’s zomerverblijf aan het Como-meer. Nespresso
Clubleden kunnen de 1 minuut en 50 seconden durende commercial en
andere informatie bekijken via de website www.nespresso-whatelse.com.
Dag 1 in een regenachtig Milaan: clooney
arriveert bij de aporti Studios voor de
tweede commercial van nespresso, waarin
hij lacht met zijn kwaliteiten als filmster.
Bij aankomst begroet hij de met een oscar
genomineerde regisseur Bennett Miller
(bijgenaamd ‘capote’) en de crew hartelijk.
tussen de opnames door maakt clooney tijd
vrij voor de kinderen van de stichting Makea-Wish.
tegen het eind van de dag nodigt
george een deel van het team uit om bij
hem thuis pizza te komen eten.
Dag 2: het regent niet meer – tenminste lang
genoeg om de buitenopnamen te maken
van de compleet opgebouwde nespresso
Boutique in hartje Milaan. directeur
fotografie en oscar-winnaar rodrigo Prieto
(Brokeback Mountain) vond het prettig
samenwerken met Bennett en clooney.
“en ik vond het idee erg leuk…grappig en
helemaal niet pretentieus!”
Dag 3 is de laatste en de eenvoudigste – er
staat een fotosessie met Michel comte
gepland. de beroemde fotograaf vindt het
geweldig om met acteur clooney te werken:
“het is altijd leuk om elkaar een jaar later
weer eens te ontmoeten – in een ander deel
van de wereld.” na de fotosessie blijft
er nog voldoende tijd over om er een leuke
avond van te maken...
aan het eind neemt clooney afscheid
voordat hij de italiaanse zonsondergang
tegemoet rijdt – voorwaar een ster.
Foto’s, linkerpagina: gc geniet met
regisseur Bennett Miller van de opnames
(rechtsboven). voor de filmset werd een
nespresso Boutique volledig nagebouwd.
Foto rechtsboven op deze pagina: gc
bekijkt met Miller de opnames. Links,
Michel comte bespreekt het fotomateriaal
met antoine ortoli van Mccann Paris
- het brein achter de nespresso campagne.
Rechts: tussen de opnames door kijkt cg
met de crew naar zijn nieuwste film. Foto
onderaan: Zorgvuldige voorbereidingen
op de fotoset. Onderste rij: gc met de
regisseur, een bodyguard en rodrigo
Pietro.
24 25

26
Mijn ouders hebben mij geleerd te lezen, vragen te stellen en altijd
maar vraagtekens te plaatsen bij het functioneren van autoriteiten. Want
een autoriteit die niet gecontroleerd wordt, wordt corrupt – zonder
uitzondering.
Dus koop ik elektrisch aangedreven auto’s, omdat ik wil dat de technologie verder verbeterd wordt en ik weet dat ik beroemd ben en het mij
veel geld kost om erin te rijden. En ik ben mij er ook terdege van bewust dat het een domme zet is, omdat het op dit moment financieel niet
verantwoord is. Iemand die een elektrische auto aanschaft, kan daar niet overal mee rijden. Toch is het zo dat als maar genoeg mensen die
auto zien en er ook een willen, deze auto’s in massaproductie genomen worden, er betere batterijen op de markt komen en je er langer mee
kunt rondrijden. En dat de auto’s er mooier op worden – die Tesla is echt mooi. Pas dan kun je de wereld zien veranderen.
N: Zou je kunnen zeggen dat je sociale bewustzijn opbloeide en je nu zo
sociaal actief bent door de invloed van je vader?
George Clooney: Mijn moeder was burgemeester. Mijn vader zat in de Amerikaanse Senaat. Mijn ouders hebben mij geleerd te lezen,
vragen te stellen en altijd maar vraagtekens te plaatsen bij het functioneren van autoriteiten. Want een autoriteit die niet gecontroleerd
wordt, wordt corrupt – zonder uitzondering.
N: Welke onderwerpen voor een film, die je tot dusver nog niet hebt
aangekaart, hebben je interesse?
George Clooney: Energiebeleid is er één van. Corruptie bij de overheid. Verkiezingen. Ik wil zelf heel graag weten hoe je een verkiezing
wint. Enkele van die onderwerpen lenen zich voor een documentaire, weer andere voor een filmproductie. Zelf zou ik nog wel eens een
film als ‘The Candidate’ willen zien, die gaat over alles wat je moet doen om een verkiezing te winnen. Ik heb zelf Oscar-campagnes gedaan,
waarin je je een beetje een politicus waant: dan moet je bijvoorbeeld baby’s zoenen!
N: Je bent zelf ook regisseur. Nu je voor de tweede keer aan de tv-commercials
voor Nespresso werkt met een regisseur met een Oscarnominatie, heb je er wel
eens aan gedacht zelf ook een commercial te regisseren?
George Clooney: Daar heb ik de tijd niet voor. En daarbij moet je precies weten hoe je in 30 seconden je verhaal doet. Ik weet niet hoe
ik dat zou moeten aanpakken. Ik kan wel een mop vertellen in 30 seconden. Commercials maken is een moeilijke taak omdat – anders
dan bij een film – er wel tien mensen rondlopen die beslissen wat er moet gebeuren. Prima hoor, zo werkt dat nu eenmaal, maar als ik de
regisseur ben, neem ik ook persoonlijk de uiteindelijke beslissing. Ik neem dan de besluiten en heb het voor het zeggen – het is helemaal
mijn zaak. Als ik een commercial maak, moet ik verantwoording afleggen aan anderen en zeggen zij me wat te doen. Ik denk niet dat ik
daar geschikt voor ben.
N: Nog één vraag tot slot: welke koffie is het voor jou helemaal?
George Clooney: Ik moest op een bepaald moment overstappen op caffeïnevrij – die rode vind ik het lekkerst.
N: En op persoonlijk vlak?
George Clooney: Nou, dat is een bepaald moment op de filmset – en ik speelde vroeger honkbal – als je het gevoel krijgt dat je de bal
echt raakt. En een homerun slaat. Je voelt de bal helemaal niet tegen de knuppel aankomen en toch geeft het je een geweldig gevoel. Je hebt
een homerun geslagen! Dat is nu precies het fijne gevoel dat je op de filmset krijgt, als alles helemaal perfect loopt. Je kijkt om je heen en
iedereen doet het beter dan je verwacht en ze hebben nog plezier ook. En de mensen vertrouwen je terwijl je bij jezelf denkt: waarom zou
je mij in hemelsnaam vertrouwen? En toch doen ze het! Dat is een onbeschrijflijk gevoel. Met een filmploeg van 150 man om je heen, die
allemaal lachen en weten dat het allemaal best goed komt.
27