Aan de koffie met Nespresso ambassadeur

22
In Amerika heeft iedereen altijd haast. … We zitten nog steeds vast aan
die mentaliteit van ‘hoe harder je werkt, des te sneller je het gemaakt
hebt en hoe meer tijd er overblijft’. En je moet het maken; alles draait
erom dat je het gaat maken.
N: Welke typisch Europese gewoontes zijn doorgesijpeld in je dagelijkse leven
in de VS en andersom?
George Clooney: Dat is interessant, weet je, eigenlijk heb ik twee totaal verschillende levens. In de acht maanden die ik in L.A.
doorbreng, werk ik nu harder dan ooit tevoren, zelfs nog harder dan toen ik in ER speelde. Ik heb namelijk het volgende besluit genomen:
van half mei tot september ga ik voortaan helemaal niets doen daar aan dat meer. Ik ga alleen nog maar met vrienden, familie en andere
bezoekers tijd doorbrengen in dat huis aan het meer – ik ga een ander leven leiden. En om dat te verwezenlijken, moet ik de rest van het
jaar keihard werken. Dat doe ik dus ook. Op 1 september begin ik aan een film, daarna verzorg ik de persinformatie voor een andere film en
begin direct daarna aan een nieuwe film die in maart montageklaar is, zodat ik weer mooi op tijd naar het meer kan vertrekken.
N: Je hebt in Cannes 9,3 miljoen dollar aan fondsen geworven voor Darfur.
Wat deed je ertoe besluiten om je in te zetten voor een extreem moeilijke
situatie, die door veel experts gekenschetst werd als onoplosbaar? En welke
plannen heb je voor het project Darfur op de lange termijn, dus na de
overheidslobby?
George Clooney: Het probleem is natuurlijk net zo onoplosbaar als de meeste andere conflicten. Maar de enige manier om ze op te
lossen is om er als persoon in te springen en te zeggen: de conflicten zijn niet op te lossen, maar we gaan voor een oplossing. Een duidelijk
antwoord zal er toch nooit komen. Mijn vader en ik gingen erheen met de gedachte dat we camera’s zouden meenemen en opnames konden
maken, die waarschijnlijk wel uitgezonden zouden worden. We vonden het belangrijk genoeg om te proberen erbij betrokken te raken. En
toen we er eenmaal waren, waren we al snel helemaal vervuld van dat idee. Er zijn daar 2,5 miljoen mensen die in direct gevaar verkeren. Die
mensen leven in kampen, maar die kunnen niet voorzien in het levensonderhoud van al die mensen. Wij beschouwen het helemaal niet als
onze taak om beleid te schrijven, maar willen wel proberen aandacht te vragen voor een situatie in de hoop dat mensen die slim genoeg zijn
om beleid te maken, dat ook zullen doen.
N: Hoe weet jij als beroemdheid de ogen en oren van politici te openen?
George Clooney: Beroemdheid is altijd al een middel geweest om gehoord te worden. Dat was zeker zo tijdens de AIDS-epidemie.
Beroemde mensen hebben altijd al een stem gehad als het erom ging iets onder de aandacht te brengen. Tegenwoordig komt er een nieuw
aspect bij kijken, je moet uitstekend geïnformeerd zijn. Omdat je anders al heel snel uit het middelpunt van de belangstelling gedrukt wordt.
Als je ook maar één feit verkeerd interpreteert, is er altijd wel een groep die je onderuit wil halen en alles afdoet onder het mom van: ze zijn
allemaal gek geworden, dat stel domme acteurs, die domme sterren allemaal!
N: Verder houd je je ook bezig met milieuvraagstukken – en rijd je in een
elektrisch aangedreven auto door Los Angeles én heb je een hybride motor in je
oldtimer laten inbouwen. Nu krijg je een van de eerste 100 Tesla Roadsters die
gebouwd worden. Waarom wil je een van de eersten zijn?
George Clooney: Ik kan niet vol trots van mezelf zeggen dat ik een ‘milieuman’ ben. De milieubeweging behoort tot de grootste en
belangrijkste. Maar ik kan mij er niet heel erg sterk voor maken, omdat ik zelf privévliegtuigen heb gehad. Er bestaan dus enkele gevoelige
punten, waarop iemand mij kan aanspreken en zeggen: “o, maar als dat zo belangrijk is, waarom vliegt u dan nog met een privévliegtuig?”
Daarom moet ik accepteren dat ik niet de juiste persoon ben om als woordvoerder van een milieuorganisatie op te treden.
23