De kruisweg van de Palestijnse christenen - Kerk in Actie

Micha 6:8
Er is jou, mens, gezegd wat goed is,
je weet wat de HEER van je wil:
niets anders dan recht te doen, trouw te betrachten
en nederig de weg te gaan van je God.
GETUIGENIS
“Palestijnen proberen de barrières van de soldaten
te doorbreken. Sommige dagen zijn slecht.
Sommige dagen zijn goed. Maar meestal is het
gewoon het dagelijkse leven bij checkpoint
Qalandia, een checkpoint waar dagelijks een
groep Israëlische vrouwen staat.
Een man kijkt naar beneden. Geconfronteerd met
de weigering van de soldaten, staan zijn ogen
somber. Aan de andere kant van de barrière is zijn
verloofde in gesprek met een soldaat. Smekend
probeert ze de soldaat te overtuigen haar naar de
andere kant van het checkpoint te mogen, waar
haar verloofde op haar wacht. Ze slaagt er niet in.
De soldaten laten haar niet door. Dit is het
dagelijkse leven bij checkpoint Qalandia – een
checkpoint dat de Westoever scheidt van de
Westoever die nu het bezette Oost-Jeruzalem is; een checkpoint dat Palestijnen van Palestijnen scheidt
en Ramallah van Jeruzalem. Hier staan twee lange rijen mensen, wachtend op de goede boodschap
van de soldaten om door te mogen lopen, naar de andere kant van de barrière.
Drie oude vrouwen lopen langzaam naar de soldaten, die de doorgang van de Palestijnen van en naar
Jeruzalem bewaken. De vrouwen dragen een bescheiden wit bord met de tekst “Machsom Watch –
vrouwen voor mensenrechten.” Het zijn Israëlische vrouwen. Een van hen stopt, terwijl de man wiens
verloofde doorgang was geweigerd, zijn verhaal vertelt. Nog steeds probeert zijn verloofde het
checkpoint door te komen, maar de soldaat wuift met zijn hand als teken van weigering. De
Israëlische vrouw luistert zorgvuldig naar een van de vele dagelijkse verhalen bij het checkpoint.
Een van de vrouwen is Maya, een professor aan een Israëlische universiteit. In haar vrije tijd zet ze
zich in voor Machsom Watch. Elke week gaat zij met een groep van honderdvijftig vrouwen op
verschillende tijden naar verschillende checkpoints, om ervoor te zorgen dat mensenrechten worden
gehandhaaft. Zo proberen zij te voorkomen dat Israëlische soldaten onrecht begaan tegenover
Palestijnen. Maya doet dit al twee jaar. “Ik moest gewoon iets doen,” zegt ze wanneer haar gevraagd
wordt waarom ze zich voor Machsom Watch inzet. “En nu ben ik mijn onschuld kwijtgeraakt. Het
zou veel gemakkelijker zijn geweest om thuis te blijven, zoals zoveel Israëliërs doen. Maar dat kun je
alleen doen als je niet weet wat er aan de hand is. Nu ik het weet, moet ik gaan.””
- Louise Bjerre Dalum 1
REFLECTIE
De verachten en onderdrukten zijn de dragers van veel hoop, hoop die zichtbaar wordt in haar roep
om gerechtigheid. Zij verwachten van hemel en aarde, van mensen en van God, dat zij in staat zullen
zijn hun vertrapte waardigheid te herontdekken. God beschouwde deze hoop en deze roep om
gerechtigheid zo wezenlijk, dat hij zichzelf met de onderdrukten identificeerde.
In hun gezichten zien we Gods gezicht.
Wanneer we de ware God willen dienen, en niet een of andere afgod, – of dit nu gemak, rijkdom,
zelfbevestiging, religie of zelfs onze eigen versie van ethische zuiverheid is – moeten we doen zoals
Veronica deed. We moeten de cirkel van egoïsme doorbreken en acht slaan op het bloedende gezicht
van onze medemensen. Want zij zijn het grote sacrament van God, de tekenen en instrumenten van
33