PDF 1,47 MB - Koninklijk Museum voor Schone Kunsten Antwerpen

1. DE HERONTDEKKING
VAN GOYA
In de negentiende eeuw krijgt het werk van Goya internationale
erkenning, eerst in Frankrijk en later in België. Schrijvers als Victor
Hugo, George Sand, Charles Baudelaire en beeldende kunstenaars
als Eugène Delacroix, Edouard Manet en Odilon Redon bewonderen
Goya’s kunst. Vooral zijn prenten, die een bevreemdende en irrationele
wereld tonen, vinden navolging.
Ook James Ensor houdt van de Spaanse kunstenaar. Bij een bezoek
aan het museum van Rijsel in 1884 maken Goya’s afzichtelijke
Oude dames een verpletterende indruk op hem.
In 1885 publiceert Odilon Redon een prentenalbum als eerbetoon aan
Goya. Het bestaat uit zes gitzwarte lithografieën die sterk aan de mysterieuze
en duistere voorstellingen van Goya’s laatste prentenreeks,
Los Disparates, herinneren. Met deze Hommage à Goya, in 1886 tentoongesteld
bij de Brusselse kunstvereniging Les XX, vestigt Redon
zijn naam in het Belgische artistieke milieu.
Over de Goya-verering schrijft Joris-Karl Huysmans in zijn
roman A rebours (Tegen de keer, 1884) het volgende:
‘Goya’s wilde gloed, zijn wrang, vurig talent boeiden
Des Esseintes. Maar hij was er wat afkerig van geworden,
omdat iedereen die werken nu bewonderde; al sinds jaren
had hij er dan ook van afgezien ze in te lijsten; hij was bang
dat […] de eerste de beste idioot die ze zag hangen het nodig
zou vinden er domme opmerkingen over te maken of
in een modieuze extase te geraken […]’
FRANCISCO GOYA, Los Caprichos, Zelfportret, 1799,
ets, aquatint, droge naald en burijn, Ceuleers-Van de Velde, Antwerpen