Koerier nr 100 - Kovom

16
De twee hieronder zijn overgenomen uit het
boekje [10] zelf.
Rond Leiden en ook Wassenaar was ter
verdediging van de V2 aanvoerroute veel
FLAK geplaatst. Daarom werd het derde
bombardement op het station in Leiden niet
overdag maar in de nacht van 13 december
uitgevoerd. Vijf Mosquito’s van 318 Squadron
dropten 500-ponders, twaalf flares en
verschoten 200 patronen. Tot slot stegen nog
eens 14 Mosquito’s van het 140 Squadron op,
maar zij kwamen niet verder dan het droppen
van drie flares, want ze konden het doel door
het slechte zicht niet goed identificeren. Om
die reden werden ze teruggeroepen naar hun
thuisbasis [10]. Daarna werd het Leidse
treinstation met ‘rust’ gelaten. In januari en
februari verlegden de patrouillerende
Spitfires en Typhoons hun aandacht naar het
rijdend materieel en belangrijke
spoorbruggen zoals over de Rijn bij De Vink
en de brug over het Rijn-Schiekanaal bij de
Kanaalweg, beide in of nabij Leiden. Een
gebombardeerde spoorrails kon relatief
eenvoudig worden gerepareerd maar voor
bruggen was dit uiteraard een stuk
moeilijker. Ook de Duitsers onderkenden het
belang van de bruggen en hadden daar ook
FLAK geplaatst [10]. Op de
luchtverkenningsfoto van 18 maart 1945 zijn
bij de brug bij De Vink de typische zigzag
patronen zichtbaar van loopgraven.
V2’s in Oegstgeest
In het herdenkingsboekje over de
bombardementen [10] komt Oegstgeest heel
terloops ter spraken. Het lag namelijk op één
van de twee routes die de V2’s maakten
vanaf de losplaats bij de Herensingel naar
Den Haag. Deze route ging vanuit Leiden
over de Rijnsburgerweg en bij de Leidse
Buurt linksaf over de Endegeesterlaan naar
de Haagse Schouw. De colonne stond soms
wel eens geparkeerd onder de hoge
eikenbomen van de Endegeesterlaan. Wat
niet in het boek stond vermeld, was het feit
dat het gebouw A van het oude Marine
Elektronisch en Optisch Bedrijf (MEOB) aan
de Haarlemmerstraatweg in Oegstgeest werd
gebruikt als opslag van de raketten en
onderdelen daarvan [12]. De Genie van het
Nederlandse leger was voor de oorlog al op
het terrein begonnen met gebouwen voor
munitieopslag. De gebouwen waren in de
vorm van boerderijen om herkenning vanuit
de lucht te bemoeilijken. Na de bezetting
bouwden de Duisters het terrein verder uit en
in 1942 werd door Organisation Todt voor het
Marine Artillerie Zeugamt (Arsenaal van de
Marine) het imposante gebouw neergezet.
Boven de klassieke ingang met vier zuilen
kwam een embleem met een anker op een
tandrad met daarover kruislings twee lopen
van scheepskanonnen [13]. Of er ooit
onderhoud aan kanonnen heeft
plaatsgevonden heb ik niet kunnen vinden.
Het kaartje [12] is trouwens opgemaakt in
Engeland aan de hand van meldingen van het
verzet. Volgens het boek ‘Oegstgeest in
Bange Tijden’ [12] werden activiteiten in en
rond het gebouw door het verzet nauwkeurig
bijgehouden en doorgegeven aan Engeland.
Het grote gebouw heeft op de kaart nummer
10, en de pijl erbij betekende dat dit object
gebombardeerd diende te worden. Dit is
gelukkig nooit gebeurd, want in 1980 ben ik
bij het MEOB gaan werken en heb ik de
eerste 7 jaar doorgebracht in een kantoor op
de derde verdieping van dit gebouw. In april
1987 viel het tenslotte toch ten prooi maar
nu aan de slopershamer.
LOOPGRAAFKOERIER NO. 100☺ SEPTEMBER 2011