Figuratieregisseurs Cecilia Verheyden & Raf Roosens - Filmmagie

BACKSTAGE
Bekende en minder bekende filmberoepen. Filmmagie laat je er graag mee kennis maken. Na producent
Antonio Lombardo, scenarist Jean-Claude Van Rijckeghem, bruiteur Philippe Van Leer, scriptgirl Kristel
Dotremont, eerste regieassistent Eddy Stevesyns, decorateur Johan Van Essche, monteur Nico Leunen,
chef-foto Frank van den Eeden en filmcomponist Frédéric Devreese, komen nu de figuratieregisseurs
Cecilia Verheyden & Raf Roosens in het licht van de schijnwerpers te staan.
Filmberoepen (10)
FIGURATIEREGISSEURS
Cecilia Verheyden & Raf Roosens
Fons Feyaerts moet zowat de pionier in Vlaanderen geweest zijn in het zoeken naar figuranten. Quasi alle Vlaamse
films vanaf ‘De Proefkonijnen’ zijn door hem ‘bevolkt’. Alle films van Robbe de Hert en Stijn Coninx bijvoorbeeld.
In afwachting dat ze vroeg of laat zelf in de regiestoel zullen belanden hebben Cecilia Verheyden en Raf Roosens,
voor enkele jaren aan het Rits afgestudeerd, zich in figuratieregie gespecialiseerd. In nogal wat recente Vlaamse
films zijn zij het die de figuranten regisseren.
| F R E D D Y S A R T O R
FILMMAGIE: Hoe wordt iemand figuratieregisseur?
CECILIA VERHEYDEN: Bij DAGEN ZONDER LIEF
van Felix Van Groeningen deed ik stage als tweede
Profiel
Cecilia Verheyden
°21/9/1985
Beroep: Regisseur, figuratieregisseur (fr)
Eerste serie/langspeelfilm (fr):
VERMIST
Favoriete eigen film (fr): DOSSIER K.
Meest recente films (fr): ZOT VAN A,
SWOONI
Eigen films & projecten: OU QUOI
(beste debuut – IKL, beste acteur in
Brussel & Potsdam, meest grensverleggende
kortfilm – Het Grote Ongeduld),
BLUF (kortfilm en minireeks, geselecteerd
voor IKL 2010), CLIMBING SPIEL-
BERG (tv-programma en documentaire
– geselecteerd voor IDFA), scenario
langspeelfilm (VAF-steun)
Favoriete films: FISH TANK, DOGVIL-
LE, THE RETURN, CENTRAL DO BRASIL
en LE SILENCE DE LORNA
regie-assistent. Ik verving toen iemand en net op
dat ogenblik waren er enkele grote scènes: een feest
aan het zwembad, een volleybaltornooi. Ik was 2de
regie-assistent en dus was het mijn taak 100 figuranten
te regisseren, al had ik dat nog nooit gedaan.
Dat lukte vrij aardig. En op basis daarvan heeft Sofie
Tusschans, eerste regie-assistent, mij gevraagd
of ik ook niet de figuratie voor VERMIST wou doen.
Wist ik veel dat die job meer inhield dan wat je op de
set moest doen. Na VERMIST is het snel gegaan. De
opdrachten bleven binnen komen. En omdat DOS-
SIER K. en CODE 37 gelijktijdig werden gedraaid
heb ik Raf Roosens erbij gevraagd. Het eerste dat
we samen hebben gedaan was CODE 37 (tv-reeks en
straks ook een bioscoopfilm, nvdr). Jan Verheyen
(VERMIST, DOSSIER K. en ZOT VAN A) is zowat de
rode draad door onze figuratie-opdrachten.
Je was dus stagiaire 2de regie—assistent,
belast met figuratie?
VERHEYDEN: Goh, de job van tweede regie-assistent
wordt op elke filmset anders ingevuld. Is er
budget voor dan komt er specifiek iemand voor figuratie,
is er geen budget dan moet de 2de regie-assistent
dat doen. Je vangt de acteurs op, zorgt dat ze
op tijd op de set zijn, en dat ze weten wat er gebeurt.
Zijn er figuranten dan moet je je ook met hen bezig
houden. In de periode dat ik er was waren er meer
figuranten dan acteurs. Dat is allemaal heel toevallig
gegaan. Ik geloof niet dat we op de filmschool,
op het Rits, ooit vernomen hebben dat die job ook
effectief bestond.
RAF ROOSENS: Het komt echt niet in je op tijdens
je filmregiestudies te zeggen: Ik wil figuratie-regisseur
worden! Eerlijk gezegd stond ik niet te springen,
wel vroeg ik me af: Wat is de meerwaarde van
die functie? Wat interessant is aan die job is dat je
op de filmset naast de regisseur zit. Als beginnend
regisseur is het ideaal om een regisseur bezig te
zien. Een regisseur doet het voorplan, en voor alles
wat er op de achtergrond gebeurt moet jij zorgen
dat het klopt. Je zit naar dezelfde monitor te kijken,
je hoort hem communiceren en je verneemt zo welke
details hij veranderd wil zien. Het is misschien
geen droomfunctie, wel is het keitof om een regisseur
bezig te zien, veel te horen en te leren.
Profiel
Raf Roosens
°16/6/1985
Beroep: Regisseur, figuratieregisseur (fr)
Eerste serie/langspeelfilm (fr):
CODE 37
Favoriete eigen film (fr): ADEM
Meest recente films (fr): SWOONI,
ZOT VAN A
Eigen films & project: PÈRE TOTAL
(kortfilm – Humo Award – IKL), CLIM-
BING SPIELBERG (tv-programma & documentaire
– geselecteerd voor IDFA),
regie kortfilm ‘Rotkop’ (VAF-steun)
Favoriete films: CHILDREN OF MEN,
REVOLUTIONARY ROAD, JURASSIC
PARK
42 | DECEMBER 2010 | FILMMAGIE #610

BACKSTAGE
DOSSIER K
VERHEYDEN: Leuk is ook dat het een functie is
waarin je kan experimenteren. De regisseur doet
zijn ding en jij bent met de achtergrond bezig.
Op bepaald niveau ben je ook acteurs aan ’t regisseren
maar die bevinden zich 10 meter verder dan
de gewone acteurs. Figuranten hebben doorgaans
hun eigen kleren aan en niet de kleren die voor hen
gekozen zijn. Ook wij zijn bezig met castings. Eerst
zitten wij samen met de regisseur die zegt voor deze
film, bijv. voor ZOT VAN A, heel veel kinderen, vrolijke
gezinnen, toffe mensen, alle leeftijden, niet te
oud. Dan beginnen wij na te denken naar welke types
van mensen we op zoek moeten gaan. Op basis
van foto’s zetten wij dan al mensen samen en zien
dat het een mooie groep is, die niet opvalt, en even
natuurlijk is. Als beginnend filmregisseur is het
een toffe positie om het shot mee te bepalen, mee
na te denken en te experimenteren.
Even terug naar het begin. Wanneer word
je precies gevraagd?
VERHEYDEN: Wij krijgen de vraag van de productie,
lezen dan het scenario, vuren de standaardvragen
af: hoeveel figuranten denk je dat er in totaal
nodig zijn? Worden zij vergoed? Waar zullen de
figuraties vooral plaatsvinden? Is er een massafiguratiescène
bij? De klassieke vragen, dan denken wij
wat na en wegen we af of het haalbaar is of niet.
Welke functie staat er voor jullie namen op
de eindgeneriek vermeld?
VERHEYDEN: In de Amerikaanse film heb je zij die
de figuranten casten en ze boeken, in de preproductiefase
dus: ‘the casting director for the extra’s’, én
zij die ze op de set regisseren wat het werk is van de
derde assistent, die op de set helpt. Wat wij doen is
een combinatie van de twee. Vandaar dat het figuratieregie
wordt genoemd.
ROOSENS: Soms vraag ik me wel eens af hoe dat
moet geweest zijn: figuranten regisseren voor een
film zoals DAENS (begin de jaren 90) waarbij je
heel veel figuranten nodig had, er nog geen internet
was, en je die mensen constant moest bellen. Voor
figuranten zijn er nu gespecialiseerde websites. Wij
maken ook altijd een Facebookgroep voor figuratie
aan voor die bepaalde film. En we roepen mensen
op die al in ons bestand zitten om mee te figureren.
VERHEYDEN: Het aantal inschrijvingen hangt echt
wel van de regisseur en de acteurs af. Je hebt figuratie
– passages – waar het niet uitmaakt hoe oud, hoe
jong, hoe ze eruit zien omdat ze maar op de achtergrond
passeren. Soms heb je ook specifieke figuratie.
Bij SWOONI van Kaat Beels moesten we tien
Afrikaanse vluchtelingen hebben, voor DOSSIER
K. tientallen Albanezen, bij VERMIST en CODE 37
prostituees en stripteaseuses. Het spreekt vanzelf
dat die zich niet spontaan melden. Dan moet je in
die milieus op zoek gaan. En dan is de vraag: Breng
je die mensen positief in beeld of niet.
Hoeveel soorten figuranten zijn er? Edelfiguranten
kennen we…
VERHEYDEN: Voor massafiguratie mag iedereen
zich inschrijven; iedereen krijgt een plekje, het
maakt niet uit omdat je met zoveel bent. Dan is er
de gewone figuratie, mensen die in de achtergrond
passeren of bijv. in een hotel met de cast mee aan ’t
inchecken zijn. En ten slotte de edelfiguratie. Zij die
iets specifieks moeten kunnen of zeggen. Een zinnetje
of een bokser die een slag moet kunnen incasseren.
Daarna ga je naar de bijrollen.
Zijn er al figuranten doorgegroeid naar
een bijrol?
ROOSENS: Eigenlijk zien wij het best wanneer mensen
kunnen acteren. Je bouwt met hen een band op,
leert hen beter kennen, weet wie gemotiveerd is,
wie niet vaak klaagt, zij die iets kunnen… En die
geef je dan een kans in producties, die je zelf regisseert
zoals kortfilms, publiciteitsfilms of clips. Heb
je figuranten of kleine rollen nodig dan kennen wij
zo voor de vuist weg een 10-tal mensen die dat willen
doen. Dat is een groot voordeel.
Wie komt er op af? Mensen uit amateurtoneelschappen?
ROOSENS: Iedereen. Je hebt mensen die eens willen
zien hoe dat het er op zo’n filmset aan toe gaat. Die
nemen we altijd, dat zijn nieuwe gezichten. En dat
is heel tof. Je hebt beroepsfiguranten; op hen kan je
rekenen, die zullen er altijd zijn, het nadeel is wel
dat je die al vaak hebt gezien, eh.
VERHEYDEN: Je hebt er die willen figureren maar
geen ambitie hebben om verder te groeien.
ROOSENS: Er zijn figuranten bij die geen massafiguratie
meer willen doen, en zij die alleen nog maar
edelfiguratie willen doen. En edelfiguranten die alleen
nog maar bijrollen willen maar dan is het niet
meer voor ons.
VERHEYDEN: Dan zijn er figuranten die dat eens
willen hebben meegemaakt. En zij die zich op de
voorgrond werken en graag zichzelf in beeld willen
zien als ze later naar de film gaan kijken.
Welke kwaliteiten moet iemand hebben
om te figureren?
VERHEYDEN: Je moet vroeg kunnen opstaan want
je moet als eerste op de set zijn. Vervolgens veel ge-
FILMMAGIE #610 | DECEMBER 2010 | 43

BACKSTAGE
duld hebben, niet te veel verwachten, flexibel zijn
en kunnen wachten. Het gebeurt dat de figuranten
2, 3, 4 tot 6 uur moeten wachten vooraleer ze aan
bod komen.
ROOSENS: Tal van figuranten doet dat omdat ze zo
veel mensen leren kennen. Wij doen ook ons best
om die mensen, behalve dan bij massafiguratie, een
actie te geven. Wanneer je vraagt: Je moet van daar
naar daar lopen, dan heeft iedereen de neiging om
als een robot te wandelen en recht door te lopen, zeer
gefocust. Zeg je: "Je komt van de toog, je hebt drie
glazen, en intussen is er nog iemand bijgekomen en
die moet ook nog iets drinken, en dus vraag je wat
die wil drinken en ga je terug naar de toog". Wel,
dan hebben die mensen een actie, dat komt veel natuurlijker
over. We proberen er altijd een draai aan
te geven. Ofwel "je moet gehaast bellen want je hebt
net gehoord dat ze je auto aan ’t wegtakelen zijn".
Dan zijn ze acteur, voelen ze zich belangrijk. Dat is
ook interessanter voor ’t beeld. Al doende hebben
we dat geleerd, door gewoon te kijken.
VERHEYDEN: Dat was geen vak op school! Soms
verschiet ge ook van een figurant bezig te zien.
Sommige figuranten verzinnen hun eigen verhaal,
doen hun ding. Ah, dat is interessant dat ie wandelt
en stopt om een boekske te pakken. Je leert soms
van de figuranten. Ook van een regisseur die suggesties
doet. Bepaalde regisseurs zijn helemaal niet
met figuratie bezig, anderen wel en zeggen bijv.:
“Misschien moeten die twee elkaar daar ontmoeten
want dat is een goed plekje in beeld”. 1000 figuranten
voor een film is een kleine productie, bijv.
ADEM was 300. De meesten die we nodig hadden
tot nu toe was voor ZOT VAN A: zo’n 3000.
ROOSENS: Maar die zijn niet allemaal vergoed. Het
is relatief een zware kost. Als je 1000 figuranten nodig
hebt aan € 25 per dag – dat is de standaardprijs –
dan zit je al onmiddellijk aan € 25.000 op je budget,
uitgegeven aan iets dat de kijker eigenlijk niet mag
zien. Elke regisseur wil altijd meer figuranten dan
dat er geld voor is.
Als je gewoon naar een film kijkt, let je
dan vooral op de figuratie?
VERHEYDEN: Wanneer ik naar een film ga kijken
en het boeit me niet meer dan begin ik op de figuratie
te letten, ja. Daar doe je ook inspiratie van op. Ik
let op alles. Wat voor taakjes hebben die gekregen?
Wat zijn die nu aan ’t doen? Bij een actiefilm niet
zozeer maar wanneer je een dialoogscène hebt dan
willen mijn ogen wel eens naar de achtergrond afdwalen.
Op zoek gaan naar foutjes, vind ik ook leuk.
Amai, die op de achtergrond is echt wel op zijn teken
aan ’t wachten, of uit z’n ooghoeken aan ’t kijken
tot hij teken krijgt om te vertrekken, die weet
echt wat ie moet doen, en die kijkt in de camera. De
grootste scène die wij hebben gedaan is de intrede
van de Sint – 800 man – in ZOT VAN A. Van oorlogsfilms
– of Lord of the Rings – daar kan ik van zeggen:
Dat is straffe figuratie! Iedereen is gekleed, is in
orde. En iemand helemaal achteraan is het goed aan
’t doen. Daar kan ik echt van onder de indruk zijn!
Of je merkt dat vooraan iedereen goed bezig is maar
achteraan verslapt dat, je ziet ze denken: de camera
ziet ons toch niet, we doen niet mee.
Figuranten spelen in hun meegebrachte
kleren zei je?
ROOSENS: Dat hangt er van af. SWOONI speelt
zich af in een sjiek hotel waar alle personeelsleden
eenzelfde kostuum aan hebben. Wat je ook hebt is
dat een figurant in deze scène gast is van het hotel,
in een andere scène trek je die een kostuum aan en
hoort ie bij ’t personeel dat in de keuken werkt. Vaak
zijn het dezelfde mensen die in dubbelrollen te zien
zijn.
VERHEYDEN: Wanneer je een budget hebt voor 20
figuranten maar eigenlijk moet je 60 man zien passeren,
dan bel je die mensen op en zeg je: Morgen
ben jij hotelpersoneel, dan passant enz. Voor ZOT
VAN A moesten we zwarte pieten hebben. Dus zijn
we op zoek gegaan naar echte zwarte pieten die leuk
konden doen. En die hadden hun eigen kleren mee.
Zijn qua figuratie historische films moeilijker?
VERHEYDEN: Van zodra men wist dat wij figuratie
deden kregen wij de ene aanbieding na de andere
en zijn we nog meer mensen gaan betrekken. Eva
Cools heeft nu onder onze begeleiding de figuratie
gedaan voor een Nederlandse film, SONNY BOY
van Maria Peters, die tijdens de Tweede Wereldoorlog
speelt. Mensen die kwamen figureren vonden
het fantastisch want ze kregen een kostuum. Plotseling
bevinden ze zich in een concentratiekamp of
zijn ze een bewaker. Een belevenis is dat voor hen.
Ze komen op een unieke locatie, krijgen unieke
kleren aan. Voor ons is dat inderdaad moeilijker. Je
krijgt dan bijvoorbeeld informatie over de profielen
van de vrouwen toen. Die waren maximum 1 m 60
à 65 groot, maximum maatje 38, liefst 34-36, geen
gekleurd haar, geen piercings en zo wordt je bestand
alsmaar kleiner. Er was een scène waarin 50
mannen, die in een concentratiekamp aankomen,
naakt, en hun haar moest dan ook nog eens worden
afgeschoren. Voor de mensen zelf – en zo 'verkopen'
we het ook – is dat een unieke ervaring. De opnames
waren in mei – in de film is het kerstnacht -,
de koudste dag in mei. Toevallig. Vele mensen figureren
– dat is ook de reden waarom films worden
gemaakt – zodat ze verhalen kunnen vertellen. Ze
komen zo op plekken waar je anders niet komt.
Doordat ze meedoen aan een film varen ze plotseling
op een schip, zitten ze ’s namiddags op een fuif,
‘mogen’ ze eens een prostituee spelen.
Worden de figuranten altijd vergoed? Ik
heb al gehoord dat er al eens een tombola
wordt ingericht.
VERHEYDEN: Dat is meestal het geval bij massafiguratie.
Tot 100 figuranten kan men betalen. Aan
€ 25 valt dat nog mee. Meer wordt moeilijk en dan
moeten wij op zoek naar mensen die het gratis willen
doen en pogen wij er altijd iets aan te linken. Een
studentendoop voor CODE 37 of de intrede van de
Sint in ZOT VAN A – 800 man is niet te betalen –
kan je ook niet controleren; ze zijn weg wanneer ze
het niet meer tof vinden. En dan denken wij na over
hoe mensen op de set krijgen en hoe ze daar houden?
En dan worden er dingen georganiseerd zoals
een tombola waar je op ’t einde van de dag gsm’s
kan winnen. Het meest doorgedreven was dat bij de
ontvangst van de Sint. Jelle Cleymans was er om de
kinderen te entertainen, om liedjes te zingen, verhalen
te vertellen, en te zeggen wat er ging gebeuren.
Er was randanimatie, er werden fruitcocktails
uitgedeeld, ballonnen gevouwen, kinderen konden
zich laten schminken etc.
Bij DOSSIER K. was er een grote fuif en ook geen
geld om al de mensen te betalen en werden er allerlei
goodies uitgedeeld. En toen heeft regisseur Jan
Verheyen uit zijn persoonlijke collectie tien dvd’s
gehaald die mochten worden verloot om de blijvers
te motiveren. Eigenlijk moet je als figurant goed zot
zijn want je bent als eerste op de filmset, meestal
ook als allerlaatste; je bent er dan toch, dan kan je
wel blijven, misschien hebben ze je nog nodig voor
’t laatste shot… Je moet veel en lang wachten. Chapeau
als je bereid bent dat te doen voor € 25! We
hebben ze echt nodig. En toch hebben we nog elke
ochtend schrik of ze ook effectief gaan komen.
Kunnen alle regisseurs en acteurs even
goed om met de aanwezigheid van figuranten
op de set?
ROOSENS: Er zijn regisseurs die aan het einde van
de dag de figuranten gaan bedanken. Iemand zoals
Jan Verheyen begint de dag altijd met de mensen
die komen figureren een kwartiertje toe te spreken.
Hij bedankt ze dat ze er zijn, legt uit wat er die dag
gaat gebeuren en op het einde van de dag vraagt hij
voor hen een applaus en bedankt iedereen nog eens
persoonlijk.
VERHEYDEN: Tijdens de opnames van DOSSIER
K. was er een scène met figuranten en het zou een
uur langer gaan duren. En we begonnen te voelen
dat iedereen moe was en naar huis wou. Ze kregen
geen geld. En dus was er ook geen reden om te blijven.
Toen zijn we naar Jan gegaan en hebben hem
gevraagd of hij die mensen even wou toespreken.
Hij heeft dat gedaan. “Fijn dat jullie er zijn, ik begrijp
dat het lang duurt maar blijf alstublieft want
anders hebben we straks geen volk meer!” Als een
regisseur zoals Jan dat doet dan straalt dat wat meer
overtuigingskracht uit. Ook voor ons is dat tof dat
een regisseur laat zien dat hij super dankbaar is.
Welk percentage van hen die hebben toegezegd
komen ook echt opdagen? Dringen
jullie aan?
ROOSENS: We doen echt wel ons best om het percentage
zo hoog mogelijk te houden. Een maand
op voorhand bellen we de mensen persoonlijk
op met de vraag of ze dat rolletje zien zitten. Een
week voor de opnames volgt er een mail met alle
info over draaiuren etc. In die mail wordt expliciet
44 | DECEMBER 2010 | FILMMAGIE #610

BACKSTAGE
gevraagd: Heb je de mail ontvangen, heb je alles
doorgenomen en is alles in orde, stuur dan een
reply. Doen ze dat niet dan bellen we ze op met de
vraag: Heb je de mail ontvangen? En dan bellen
we alle figuranten nog eens een dag voor de opnames
en vragen wij uitdrukkelijk: Je bent het toch
niet vergeten!?
VERHEYDEN: En dan benadrukken we dat het
heel belangrijk is dat ze er morgen zijn want zonder
hen kan die scène niet gedraaid worden. We
wijzen hen op hun verantwoordelijkheid.
ROOSENS: De figuratie voor THE HOT POTATO –
gisteren was de laatste draaidag voor de figuratie
(een Britse productie die her en der in Vlaanderen
werd opgenomen, nvdr) – is gedaan door Boris De
Keyser samen met Lies Staes. Wel, nog nooit zijn
er zoveel moeders en grootmoeders gestorven,
zijn er zoveel benen gebroken, auto’s in de gracht
beland... Dat zijn zo de vaste excuses!
Kan je altijd vrij goed inschatten hoeveel figuranten
je voor ene bepaalde scène nodig
zal hebben?
VERHEYDEN: Op locatiebezoek kom je in een
ruimte, soms samen met de regisseur. Dat bespreek
je dan. Dat moet hier vol lijken. Hoeveel
mensen hebben we daarvoor nodig? Zo hadden
we eens een huwelijksfeest en een concert, en dat
moest echt vol zitten; mensen moesten ook recht
staan. Dan moet je echt heel goed inschatten: Hoeveel
volk heb je nodig om dat heel druk te laten
lijken? Komen er dan amper figuranten opdagen
dan is het onze schuld dat er een bepaalde scène
met een lange lens moet worden gefilmd om ’t vol
te laten lijken.
In postproductie kan dat toch worden
'bijgewerkt'?
VERHEYDEN: Hebben we al ooit een scène gedraaid
waarbij mensen in de postproductie zijn
verdubbeld?
ROOSENS: Toch wel ja, in SONNY BOY.
Hoe verhoudt zich het aantal draaidagen
met figuranten in ’t algemeen tot de gehele
duurtijd van de opnames, bij ons doorgaans
5 à 6 weken voor een langspeelfilm?
ROOSENS: Wij komen pas van het ogenblik
dat er 10 figuranten zijn. Op een totaal van twee
maanden opnames gemiddeld zo’n 15-tal dagen.
Wanneer begin je eraan en wanneer zit je
job erop?
VERHEYDEN: Onze job begint met het lezen van
het scenario. Van dan af is het nadenken over hoeveel
figuranten er per scène nodig zullen zijn. Je
zit samen met de productieleider en de regisseur
waarbij de regisseur aangeeft welk soort mensen
en hoeveel terwijl de productieleider kijkt of dat het
betaalbaar is. Zelf doe je ook suggesties over wat er
precies nodig is.
ROOSENS: Anderhalve maand voor de opnames
beginnen wij en op de laatste draaidag met figuranten
houdt het op. Wij kunnen pas in gang schieten
van zodra er een planning is en wij mensen kunnen
boeken, zo’n vier weken voor de opnames.
VERHEYDEN: Vooraleer je begint rond te bellen
maak je samen met de regisseur en de productieleider
een planning op: in die scène 10 man, in die
15, maar we hebben geen 25 mensen nodig want
die 10 kunnen we in die andere scène ook inzetten.
Kan dat? Nee, want die zijn heel duidelijk in beeld
geweest. Dus is het puzzelen: met per dag welke figuranten.
Bestaat er iets zoals een goeie of een lastige
figurant? Een Pietje Precies?
VERHEYDEN: Zijn er tien figuranten dan betekent
dat ook dat er tien man voortdurend acties en cue’s
kunnen krijgen. Een scène van 5’ bijv. moet 5’ lang
levendig zijn: van daar naar daar, die moet daar één
minuut blijven enz. Dat is heel veel volk. En wanneer
er dan iemand is die maar vragen blijft stellen,
het niet begrijpt, zelf met suggesties blijft komen,
dan loop je vertraging op. En ’t laatste dat je wil is
dat men op je moet wachten of dat je het opnieuw
moet doen!
Wat was de moeilijkste scène tot nu toe?
ROOSENS: In SMOORVERLIEFD zit ’n plan sequence,
een shot dat buiten begint met Veerle Dobbelaere
en Koen De Bouw. Ze komen de trap af, de
camera gaat mee naar binnen waar een groot feest
met 70 figuranten aan de gang is. En dan volgt een
lang shot. De camera gaat over van Veerle naar
Marie Vinck, naar Kevin Janssens, naar Wine Dierickx.
Constant draait de camera 360° rond. Dus
de figuranten zijn de hele tijd in beeld en moeten
voortdurend bewegen. En wij daar dan tussen om
cue’s te geven. Die scène duurt op zich ‘n vijftal
minuten. Eigenlijk waren er te weinig figuranten
omdat we door de regen van locatie waren moeten
verhuizen naar een veel grotere ruimte. Er waren er
60 gevraagd maar ’t moest lijken of er een feest met
‘n 150-tal mensen was. Je kan dat creëren door mensen
veel drukker te laten bewegen. Op zich is dat
wel een uitdaging. Na de opname gaat de hele ploeg
uiteraard kijken – superspannend is dat! – en ja de
acteurs zijn perfect, de camera ook. En dan wordt
het beeld teruggespoeld om te kijken of ook de figuranten
perfect zijn, dat er niemand in de camera
kijkt, dat er geen gaten zijn gevallen enz. Het moet
een sjiek feest lijken en alles moet vlot verlopen. En
wij hebben daar dan mee voor gezorgd! Dat geeft
een enorme voldoening. ×
INTERVIEW LEUVEN – 27 OKTOBER 2010
ZOT VAN A
FILMMAGIE #610 | DECEMBER 2010 | 45