Non-Hodgkin lymfomen - UMC Utrecht

zijn waaruit zich bloedcellen ontwikkelen. Daarom is
na de zware cytostaticakuur toediening van goedwerkende
stamcellen noodzakelijk.
Niet iedereen komt voor deze behandeling in
aanmerking. Doorgaans wordt deze behandeling
aangeboden aan patiënten met een agressief non-
Hodgkin-lymfoom en aan sommige patiënten met
een indolent non-Hodgkin-lymfoom. Verder zijn
conditie en leeftijd (jonger dan 65 jaar) van belang.
De behandeling en verpleging bij een stamceltransplantatie
vereisen specialistische kennis. Daarom
vindt deze behandeling alleen plaats in gespecialiseerde
centra.
Meestal wordt een zogenoemde autologe stamceltransplantatie
gegeven. Hierbij worden de stamcellen
uit het bloed van de patiënt zelf gebruikt. De eigen
stamcellen worden afgenomen op het moment dat
de ziekte zo ver mogelijk is teruggedrongen.
Soms wordt gekozen voor een allogene stamceltransplantatie.
Hierbij worden de stamcellen uit het
bloed of beenmerg van een geschikte donor gehaald.
Bij voorkeur is dat een verwante donor (broer of zus).
Als dat onmogelijk is, kunnen ook stamcellen van een
geschikte niet-verwante donor worden gebruikt. Een
allogene transplantatie is echter veel intensiever en
kent meer risico’s dan een autologe transplantatie.
Hieronder wordt de autologe transplantatie kort
besproken. Meer gedetailleerde informatie kunt u
lezen in onze brochure Stamceltransplantatie.
Stamcellen worden meestal verkregen uit het bloed,
een enkele keer moeten zij uit het beenmerg worden
gehaald. Als stamcellen uit het bloed worden gehaald,
wordt eerst een medicijn toegediend, een groeifactor.
Door de groeifactor worden er tijdelijk meer stamcellen
geproduceerd, die vanuit het beenmerg in de
25