Methodologische principes van de programma-erkenning van de ...

Context en kader van de regelgeving
Algemene bepalingen
De indirecte bilaterale samenwerking vormt, naast de directe bilaterale samenwerking
en de multilaterale samenwerking, de derde pijler van de ontwikkelingssamenwerking.
Artikel 2, 6°van de wet van 25 mei 1999 betreffende de Belgische internationale
samenwerking definieert indirecte bilaterale samenwerking als "programma’s of
projecten in een partnerland, die gefinancierd of medegefinancierd worden door de
Belgische Staat op basis van een overeenkomst met een derde die instaat voor de
uitvoering van het project of programma".
Indirecte samenwerking cofinanciert de initiatieven van talrijke derden. De NGO’s
vertegenwoordigen het belangrijkste deel van die derden. In 2005 is een bedrag van 95
miljoen euro besteed aan de medefinanciering van programma’s van NGO's.
De NGO’s moeten onder meer (art. 10 van de wet van 25 mei 1999 betreffende de
Belgische internationale samenwerking) "een planmatige aanpak hebben die voortvloeit
uit een meerjarenprogramma en die tevens een financieel plan inhoudt" en "activiteiten
uitvoeren overeenkomstig de doelstellingen van de Belgische internationale
samenwerking (…) en zulks rekening houdend met de criteria van
ontwikkelingsrelevantie".
DGOS – ‘Programma’-erkenning September 2006
2