Verslag 2010 - Buitenlandse Zaken

1.1.2. Discriminatie van homoseksuele personen en transgenders
Seksuele geaardheid kan eveneens de basis vormen voor discriminaties en is dat in
de praktijk ook vaak, ook al wordt deze grond niet expliciet vermeld in de
internationale mensenrechteninstrumenten. In 2010 ging de situatie in de
partnerlanden er zeker niet op vooruit.
In de meeste partnerlanden blijft homoseksualiteit taboe en blijven homoseksuele
personen het slachtoffer van discriminatie. In bepaalde partnerlanden, zoals Senegal,
Burundi, Uganda, de Palestijnse gebieden, Tanzania en Marokko, is homoseksualiteit
zelfs strafbaar. 2009 werd jammer genoeg gekenmerkt door de strafbaarstelling van
homoseksualiteit in Burundi en van het Ugandese wetsvoorstel om de straffen die
staan op homoseksualiteit te verzwaren. De bekende homorechtenactivist, David
Kato, werd in Uganda brutaal vermoord; de daders zijn nog steeds voortvluchtig.
Positief is dat een rechter begin 2011 publicaties veroordeeld heeft waarbij
homoseksuelen met naam en toenaam genoemd werden en opgeroepen werd om
hen te vermoorden. Dit toont aan dat de Ugandese rechterlijke macht ook durft in te
gaan tegen de maatschappelijke stroming. De Ugandese President heeft zich ook,
onder internationale druk, verzet tegen een discriminerend parlementair initiatief.
In andere landen, zoals Algerije en Marokko, werd homoseksualiteit strafbaar
gesteld, maar zijn er in de praktijk weinig veroordelingen op deze grond. In sommige
van onze partnerlanden (bv. Peru, Rwanda, Mali, DRC, Vietnam, Bolivia en Benin) is
homoseksualiteit niet strafbaar. In één van onze partnerlanden, Zuid-Afrika, is het
homohuwelijk toegestaan. In Mozambique voorziet de arbeidswet, zoals herzien in
2007, in een verbod op discriminatie bij het aanwerven op grond van overwegingen
die verband houden met de “seksuele geaardheid”. In het land werd ook een
organisatie voor de rechten van seksuele minderheden opgericht, en dit zonder enige
tegenstand van de overheid of van religieuze groeperingen.
1.1.3. Discriminatie van seropositieve personen
Seropositieve personen maken in verschillende partnerlanden het onderwerp uit van
discriminatie op het vlak werk en gezondheid, zoals bijvoorbeeld in Bolivia, Peru en
Benin. Gezien de omvang van deze ziekte in de partnerlanden, is een groot deel van
de bevolking het slachtoffer van dergelijke discriminaties. Het probleem neemt enkel
toe.
Een sterke overheidsrespons blijft te vaak uit. In de meeste partnerlanden worden
de seropositieve patiënten overigens door ngo’s en internationale organisaties
behandeld, met uitzondering van Zuid-Afrika waar ook de overheid grote
programma’s lopen heeft.
Zowel in Zuid-Afrika als in Mozambique wordt de problematiek van de aidswezen
stilaan een groot probleem (12% van de kinderen in Mozambique). In Marokko zijn
de zogenaamde aidswezen doorgaans kinderen die verstoten werden door
aidspatiënten, eerder dan echte weesjes.
1.1.4. Discriminatie van personen met een handicap
Sinds 2006 vinden personen met een handicap specifiek bescherming in het VN-
Verdrag betreffende de rechten van personen met een handicap. Positief is dat bijna
alle partnerlanden het VN-verdrag geratificeerd hebben. Ethiopië, Marokko en
4