Het Wiel der Gezondheid. - Permacultuur Nederland

De honden leven er op en ook onze foxterriërs nemen het fruitregime vriendelijk aan en
werden echte kenners.
Het dagelijkse voedsel wordt door Schomberg beschreven als: niets voordat er vroeg in de
morgen naar buiten werd gegaan in de velden; na 2 – 3 uur werken, brood, peulvruchten en
groenten met melk; s’middags vers fruit of gedroogde abrikozen die gekneed werden in water;
s’avonds dit zelfde voedsel, met in zeldzame gevallen vlees.
Dit voedsel schijnt eenvoudig en primitief te zijn. Het zal later worden gezien als dat het noch
eenvoudig noch primitief is in die geest dat het rauw is, en het volledige begrip er van zal niet
worden begrepen tot bijna de laatste pagina’s van dit boek.
De Hunza’s zijn Moslems, maar sluiten hun vrouwen niet in huis op, die kunnen vrij doen en
laten en gaan waar ze willen. Noch laten ze een glas wijn staan, ze laten goede druiven
groeien en genieten van zelfgemaakte wijn. Zij en de mensen van Punyal, shockeren
inderdaad de meeste orthodoxe Moslims in dit opzicht in openbaar plezier. De Mir of
regeerder, verrast zijn bezoekers met zijn eigengemaakte brouwsel en ze vinden het gezellig
en behaaglijk. Bruce zei tegen zijn vrienden dat deze wijn een van de redenen is dat de
Hunza’s zo vriendelijk zijn.
Hun leven speelt zijn hoofdzakelijk af in de open lucht, omdat mannen, vrouwen, en kinderen
op de velden werken. Maar ze hebben in de winter de koude en de stormen te verdragen. De
huizen van de Hunza’s zijn vaak 3 verdiepingen hoog en zijn beter gebouwd en lichter en
luchtiger dan ergens anders in het district van Gilgit. Verder nog door een te kort aan
brandstof of een wens naar beter lucht, vullen de Hunza’s hun hoofdzakelijke woonruimte van
het huis niet met de dikke rokerige lucht waarvan Duran spreekt als zijnde verschrikkelijk is
in de huizen van de Hindu-Kush in het algemeen midden in de winter – dit ondanks dat ze
veel tijd in de winter binnen doorbrengen vanwege de stormtijd in de winter.
In het bergen van de menselijke uitscheidingen zijn de Hunza’s hier ook net zoals in ander
kwesties van groot belang, dezelfde principes opvolgend zoals de Tibetanen en de Chinezen.
Ze doen hun uitscheidingen in verborgen liggende ruimtes, net zoals hun Tibetaanse buren in
Baltistan. Van tijd tot tijd worden deze ruimtes geopend en het materiaal bij de compost
gevoegd, die ze dan gebruiken om de bodem te bemesten. Hun water houden ze gescheiden in
afgesloten reservoirs zodat de dieren er niet van kunnen drinken. De dieren zijn voorzien van
open bakken om uit te drinken.
Dus de Hunzahuizen zijn beter dan die van hun buren, hun water is apart en beschermd, en
hun sanitair heeft de tijdsgebonden goedkeuring van het Verre Oosten. In deze kwesties zoals
van ventilatie, de watervoorziening en sanitair laten ze ook superioriteit zien, maar vooral in
de winter kan die ventilatie beste bijdragend zijn voor hun lichamelijke superioriteit. Soms
kunnen deze betere gewoontes wel bijdragen, maar niet genoeg zijn om een voldoende en
volledige reden te geven.
Schomberg stelt daarom de vraag:”Kan het aan het ras liggen?” Hij geeft vele pagina’s om
deze vraag te beantwoorden.
Omdat de eerste vestigingen in Nagir die van de Hunza’s waren, werden de Nagiris en de
Hunza’s als één ras beschouwd. Maar de eerste vestiging er van was vele eeuwen geleden, en
omdat er vanaf toen vele Kashmirs in Nagir gekomen zijn en de eerdere daar neergelaten
12