Natuurbeheerplan provincie Utrecht 2011

Natuurbeheerplan provincie Utrecht 2011
Het Subsidiestelsel voor Natuur- en Landschapsbeheer wordt in het kader van het ILG onder
verantwoordelijkheid van de provincies uitgevoerd. Dit was tot 2009 bij het Programma Beheer ook
het geval. De gebiedsgerichte benadering van het ILG is gericht op een brede inzet van middelen met
mogelijkheden voor maatwerk. Deze benadering komt ook in het nieuwe subsidiestelsel terug in de
vorm van de kwaliteitsimpuls (zie hoofdstuk 5).
De Provincie Utrecht is verdeeld in zeven AVP-gebieden. Elk gebied heeft een
samenwerkingsverband van gemeenten, waterschappen en diverse organisaties, een eigen
gebiedsprogramma en programmabureau. De programmabureaus zorgen ervoor dat er
uitvoeringsprojecten worden opgezet en uitgevoerd. Elk AVP-gebied heeft samen met de provincie
Utrecht zogenoemde gebiedsprogramma’s opgesteld. In deze gebiedsprogramma’s staat de inrichting
van het landelijke gebied op hoofdlijnen weergegeven. Daarnaast is in sommige gebieden nadere
invulling van de realisatie van doelen gegeven in gebiedsgerichte programma’s als
landinrichtingsplannen en het Reconstructieplan Gelderse Vallei. Via de gebiedsprogramma’s en de
andere plannen wordt onder andere een invulling gegeven aan het natuurbeleid. Dit natuurbeheerplan
is een belangrijk instrument voor de uitvoering van de gebiedsprogramma’s: de subsidies voor beheer,
inrichting en verwerving van natuur worden voor een belangrijk deel ingevuld en begrensd in dit
natuurbeheerplan. Doelen uit het natuurbeheerplan zijn daarom opgenomen in de gebiedsprogramma’s
en uitwerkingen van gebiedsprocessen vinden hun weerslag in dit natuurbeheerplan.
2.2 Provinciaal beleid
Beleidsplan Natuur en Landschap Provincie Utrecht (BNLU, 1992)
Het plan geeft een samenhangende visie op natuur en landschap en beschrijft de doelstellingen van het
provinciale natuur- en landschapsbeleid. Het ontwikkelen van de Ecologische Hoofdstructuur (EHS)
in de provincie Utrecht is daarbij de belangrijkste doelstelling. De EHS is voor het eerst in het BNLU
gepresenteerd.
Werkdocument Ecologische Verbindingszones (1993)
Het Werkdocument geeft voor de provincie Utrecht de uit te werken ecologische verbindingszones
aan. Daarbij wordt de doelstelling per ecologische verbindingszone beschreven en er worden
voorstellen voor de inrichting gedaan. Concretisering vindt plaats via het opstellen van streefbeelden
voor de inrichting en uitwerkingsplannen voor deelgebieden.
Plan Veiligstelling Gebieden Ecologische hoofdstructuur (PVG, 1996)
Het plan geeft een nadere uitwerking van de wijze waarop de provincie Utrecht de Ecologische
Hoofdstructuur (EHS) wil realiseren. Het PVG vormde de basis van de natuurgebiedsplannen en werkt
daarmee ook door in het natuurbeheerplan. Het is het toetsingskader voor het aankoopbeleid. In het
PVG heeft de provincie de mogelijkheid van particulier natuurbeheer geïntroduceerd.
Utrechtse Natuurdoeltypen (UNATs, 2001)
Om meer eenduidigheid te verkrijgen in de natuurdoelstelling van rijk, provincie en terreinbeheerders,
is het stelsel van natuurdoeltypen ontwikkeld. Door de provincies zijn deze landelijke natuurdoeltypen
verfijnd en op kaart gezet. In Utrecht werden deze aangeduid als UNATs, Utrechtse Natuurdoeltypen.
Met de invoering van de Index Natuur en Landschap zijn de UNATs voor het natuurbeheerplan
vervallen en omgezet naar de beheertypen (zie § 3.1).
Streekplan 2005-2015 (2004)
Provinciale Staten hebben op 13 december 2004 het Streekplan 2005-2015 vastgesteld. Het Streekplan
geeft inzicht in het ruimtelijke beleid van de Provincie Utrecht tot 2015. In dit Streekplan is ook de
Ecologische Hoofdstructuur (EHS) als onderdel van de groene contour vastgesteld. In het streekplan
worden ook alle daarmee samenhangende ruimtelijke mogelijkheden en beperkingen geregeld. Nieuwe
plannen, projecten of handelingen binnen en in de nabijheid van de groene contour die significant
negatieve gevolgen hebben voor de te behouden waarden en kenmerken, zijn niet toegestaan, tenzij er
geen reële alternatieven zijn en er sprake is van redenen van groot openbaar belang (het ‘nee, tenzij’
11