Ratelaar 65 - Rotterdam Atletiek

VIS door: Judith Vis foto: Erwin Suvaal
‘Geniet van het verleden,
maar leef de toekomst’
Sinds 4 dagen rijd ik elke dag langs bovenstaande tekst.
Tenminste ongeveer deze tekst ik weet namelijk niet meer
precies of dit er stond, maar het leek er in ieder geval op.
Deze tekst staat geschreven op de muur in het spoortunneltje
bij Diergaarde Blijdorp. De langere lopers die ‘buitenom
gaan’ zullen het wellicht herkennen.
En elke keer als ik het zie, erger ik me er weer aan, want
een maand geleden hebben schoonmakers met veel moeite
het tunneltje graffitivrij gemaakt. En nu staat er deze mooie
tekst, met een kinderlijk handschrift en met oerlelijke groene
verf.
Als mensen nou zo’n boodschap opschrijven in tijdschriften,
agenda’s of kranten, dan hoeven die tunneltjes niet steeds
beklad te worden. En als het nou nog mooie graffiti was…
Gelukkig koste het met over het algemeen niet te veel
moeite, als ik mijn ogen sluit kan ik me nog steeds het EK en
WK voor me halen, het geluid, de entourage, het hele gebeuren,
mijn beste race ooit die ik me niet meer kan herinneren,
maar binnenkort op video krijg. Dingen uit het verleden waar
ik soms op dat moment zelf niet heel erg van geniet, maar
achteraf des te meer.
Het is namelijk zo, dat als je een slechte race loopt op een
belangrijke wedstrijd, je na afloop niet meteen denkt ‘wat is
het leuk hier’, dan baal je alleen maar van je gemiste kansen.
Ik denk dat meerdere mensen dat wel hebben, ook als je de
marathon van Rotterdam loopt en het gaat niet helemaal
zoals verwacht, terwijl je een jaar eerder de sterren van de
hemel liep…
En dat maakt het tegelijkertijd ook weer moeilijk om de
toekomst te leven, want dat kan alleen maar als je niet in
het verleden blijft ‘hangen’. Tijdens mijn revalidatieperiodes
heb ik dat wel eens gedaan, oude schema’s opgezocht en
gekeken wat voor trainingen ik deed toen ik 13.05 sec liep.
Als ik diezelfde trainingen nu weer zou doen zou ik natuurlijk
helemaal geen 13.05 lopen, want we zijn 5 jaar verder en
dus ook 5 jaar ouder. En natuurlijk is het allemaal makkelijker
gezegd dan gedaan. Want je zoekt toch een soort houvast,
het gevoel of de bevestiging dat je de goede richting op gaat.
Maar soms moet er gewoon getraind worden en niet meer en
niet minder; en dan is het gewoon een kwestie van doen!!!!
Maar terug naar de tekst, ik sta op het punt om mijn atletiekcarrière
een derde leven in te blazen. Mijn eerste was
van mijn 12de t/m 23ste jaar, mijn tweede van mijn 24ste t/m
mijn 27ste en dit dus mijn derde en laatste atletiekgedeelte.
Genieten van het verleden heeft me soms wat moeite gekost,
want als je van het verleden geniet betekent dat DIE facetten
er juist NU niet meer zijn. En als sporter verlang je altijd naar
je beste prestaties of naar nog betere…
22 Ratelaar