Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Recensies<br />
CD 7,5<br />
FILm<br />
9,5<br />
Want Want – Mijn<br />
Meisje Vindt Me Leuk<br />
Zoals Ik Ben<br />
Uit Zwolle komen ze, <strong>de</strong> vier mannen van<br />
Want Want. Zanger Fokko Mellema zat<br />
eer<strong>de</strong>r in <strong>de</strong> Jeremy’s, waarmee hij Engelstalige<br />
punkrock maakte. De Engelse taal<br />
is vervangen door het Ne<strong>de</strong>rlands. De<br />
punkrock is een beetje gebleven, maar<br />
krijgt gezelschap van een vleugje reggae<br />
en veel powerpop. Powerpop, ook wel<br />
college-radio-rock, is vooral in Amerika<br />
populair, <strong>de</strong>nk aan bands als Weezer en<br />
Good Charlotte. Het is rock, maar niet te<br />
hard, het is punk, maar niet te militant,<br />
het schuurt tegen pure popmuziek aan,<br />
maar heeft net genoeg edge om Jan Smit af te schrikken.<br />
Ook <strong>de</strong> songs op dit <strong>de</strong>buut zijn vrolijke rockliedjes die het op <strong>de</strong> radio, op<br />
het podium en buiten in <strong>de</strong> zon goed zullen doen. Houd een biertje on<strong>de</strong>r<br />
handbereik, zodat je niet al te goed merkt dat <strong>de</strong> teksten soms nergens over<br />
gaan, maar wel heel goed meebrulbaar zijn. ‘Gister was een klote dag, alles<br />
kut, alles kut. Omdat ik hem met jou zag, stomme trut, stomme trut.’ Want<br />
Want zal geen poëzieprijs winnen of zondagmiddag in <strong>de</strong> jongerendienst gezongen<br />
wor<strong>de</strong>n. Toch werken songs als ‘Heleen’ en ‘Sanne’ heel effectief. Het<br />
belangrijkste kenmerk van powerpop heeft Want Want namelijk heel goed<br />
on<strong>de</strong>r <strong>de</strong> knie: het schrijven van lekker-in-het-gehoor-liggen<strong>de</strong>-liedjes. (RvN)<br />
Me Too (Yo Tambien)<br />
Van: Naharro & Pastor Met: Pablo Pineda, Lola Duenas<br />
In <strong>de</strong> bios: 13 mei<br />
Je kunt natuurlijk die ‘Verrekte mongol’-<br />
t-shirts verwerpelijk vin<strong>de</strong>n of ze willen<br />
verbie<strong>de</strong>n met een oeverloze discussie<br />
over vrije meningsuiting als gevolg. Je<br />
kunt ook gewoon positieve verhalen er<br />
tegenover stellen. Zoals in <strong>de</strong> Spaanse<br />
film Yo Tambien gebeurt. Na zijn studie<br />
wordt Daniel ingewerkt voor zijn eerste<br />
echte baan. Dat is voor hem en zijn ou<strong>de</strong>rs,<br />
maar zeker ook voor zijn nieuwe<br />
collega’s heel wat. Hij heeft het Down Syndroom,<br />
maar vooral veel relativeringsvermogen.<br />
Hij grapt als collega’s achter zijn<br />
rug opmerkingen maken. Hij weet met <strong>de</strong><br />
situatie om te gaan, zijn verse collega’s een<br />
stuk min<strong>de</strong>r. Behalve Laura, zij kijkt normaler naar hem en heeft tegelijkertijd<br />
zo haar eigen problemen. Tot haar schrik komt ze er na verloop van tijd<br />
zelfs achter verliefd op hem te zijn. Hij blij, hun omgeving iets min<strong>de</strong>r. Yo<br />
Tambien is een hartverwarmen<strong>de</strong> film die Down Syndroom serieus neemt,<br />
door er grappen over te maken en er niet neerbuigend over te doen. De<br />
film is te humoristisch voor een drama, te serieus voor een komedie, maar<br />
absoluut te fijngevoelig en origineel voor een gemid<strong>de</strong>l<strong>de</strong> romantische komedie.<br />
Een absolute must voor ie<strong>de</strong>reen met het hart op <strong>de</strong> juiste plaats,<br />
met an<strong>de</strong>re woor<strong>de</strong>n: een verrekt goeie film. (RvN)<br />
BOEK 8<br />
Stewart O’Nan – Laatste avond in <strong>de</strong> Lobster<br />
Eén dag. Meer is het niet. Eén dag beschreven in 160 pagina’s. Gelukkig<br />
voor <strong>de</strong> lezer, koos schrijver O’Nan geen reguliere dag uit het leven van<br />
Manny DeLeon. Manny’s restaurant opent vandaag voor <strong>de</strong> laatste keer zijn<br />
<strong>de</strong>uren. Maar <strong>de</strong> sluiting is enkel <strong>de</strong> aanleiding voor <strong>de</strong> hier beschreven<br />
gebeurtenissen. On<strong>de</strong>rhuidse spanningen, loyaliteitsconflicten of ordinaire<br />
ou<strong>de</strong> affaires met serveersters. Alles komt voorbij. Manny en zijn personeelsle<strong>de</strong>n<br />
hebben nog heel wat zaakjes af te ron<strong>de</strong>n voor ze uit elkaar<br />
gaan. On<strong>de</strong>r<strong>tussen</strong> dienen die paar klanten die hun weg door <strong>de</strong> sneeuw<br />
naar het diner hebben kunnen vin<strong>de</strong>n ook nog gewoon bediend te wor<strong>de</strong>n.<br />
Laatste avond in <strong>de</strong> Lobster is geen spannend boek dat het van verrassen<strong>de</strong><br />
plotwendingen, brullen<strong>de</strong> chefkoks of bloe<strong>de</strong>rige afrekingen na het toetje<br />
moet hebben. Lobster is vooral dankzij <strong>de</strong> ge<strong>de</strong>tailleer<strong>de</strong> beschrijvingen<br />
een fijne, kleine roman die lekker weg leest.<br />
De beschrijvingen zorgen ervoor dat je er<br />
bij bent, bij die laatste, legendarische, maar<br />
tegelijkertijd troosteloze avond in <strong>de</strong> Red<br />
Lobster in Smalltown, USA. Wat betreft die<br />
160 bladzij<strong>de</strong>n die O’Nan nodig heeft om<br />
één dag te beschrijven, dat zijn er niet eens<br />
zoveel: James Joyce had voor die ene dag<br />
in zijn beroem<strong>de</strong> Ulysses maar liefst 820<br />
bladzij<strong>de</strong>n nodig. (RvN)<br />
cd<br />
David Byrne & Fat Boy Slim – Here lies love<br />
7<br />
40<br />
Feit 1: Imelda Marcos was <strong>de</strong> vrouw van <strong>de</strong> langst zitten<strong>de</strong> presi<strong>de</strong>nt van <strong>de</strong> Filippijnen (1965-1986). Ze had 3000 paar<br />
schoenen.<br />
Feit 2: David Byrne zat ooit in <strong>de</strong> Talking Heads. Fat Boy Slim had hits met Right here, right now en Praise you.<br />
Feit 3: Byrne & Slim maken een dubbel-cd over Imelda Marcos.<br />
Vraag 1: Hoe lei<strong>de</strong>n Feit 1 en Feit 2 in Imelda’s naam tot Feit 3?<br />
Antwoord 1: Byrne kwam erachter dat mevrouw Marcos graag naar <strong>de</strong> disco ging en een fascinerend (en dramatisch) leven<br />
leid<strong>de</strong> dat altijd maar weer teruggebracht werd tot ‘vrouw van een dictator’ of ‘schoenenfetisjiste’. Om dit recht te zetten,<br />
maakte hij <strong>de</strong>ze o<strong>de</strong>.<br />
Vraag 2: Leuk hoor al die achtergron<strong>de</strong>n, maar levert het mooie muziek op?<br />
Antwoord 2: Byrne en Slim schreven 22 zeer afwisselen<strong>de</strong> songs; ou<strong>de</strong>rwetse swing, jaren ’80 disco, jaren ’90 dance. Byrne<br />
zingt op twee tracks, ver<strong>de</strong>r laat hij dat over aan <strong>de</strong> beste zangeressen van <strong>de</strong> laatste jaren; Florence (van the Machine),<br />
Roisin Murphy, Santigold, Sharon Jones, etc. Niet elke song is even sterk en ook het Imelda-verhaal wil niet altijd boeien.<br />
Maar <strong>de</strong> afwisseling en <strong>de</strong> hoge kwaliteit van <strong>de</strong> vrouwelijke vocalisten maakt dit tot een interessant project. (RvN)