De Eilander - WCOB

FOTO DANK AAN ARNO VAN ORSOUW
Op zoek naar Joke Blondel,
alias Blonde Jopie
Auteur Marinus Vermooten, schrijver
van talrijke boeken en andere publicaties,
is voor zijn serie boeken over de
ontwikkeling van de Nederlandstalige
lichte muziek (1945-2005) al enkele jaren
op zoek naar gegevens over de
vroegere zangeres Joke Blondel, die
Sibbelwoningen opgeleukt
Vervolg van pagina 17
Wat we in werkelijkheid zien zijn
negen reusachtige foto’s die voor de
ramen gespannen zijn. Dit tijdelijke
project, ‘Achter de Ramen’, maakt deel
uit van Kunst bij de Key. De woningcorporatie
ontwikkelt momenteel een
eigen kunstbeleid. Naar eigen zeggen
beoogt zij met dit beleid een verbetering
te realiseren van het straatbeeld
bij bouwprojecten met behulp van creatieve
oplossingen. “Deze aanpak
heeft niet alleen een positief effect op
de leefbaarheid van de straat en wijk,
ook het kraken van panden of vandalisme,
zoals graffiti, op en rondom de
bouwplaats, wordt hierdoor veelal
voorkomen”.
volgens een Amsterdamse zanger op
Kattenburg moet hebben gewoond.
Intensief onderzoek heeft tot dusver
niets opgeleverd.
Joke Blondel of, zoals zij ook wel werd
genoemd, “Blonde Jopie” maakte in
1957 op het Telefunkenlabel twee
singles waaronder “Zie ik de lichtjes in
je ogen”. Er moeten vast (oud-) Kattenburgers
zijn die haar hebben meegemaakt.
Vermooten zou graag willen
weten hoe haar werkelijke naam luidt,
waar ze heeft gewoond en of er familieleden/kennissen
zijn die de auteur
verder kunnen helpen.
De door Vermooten geschreven boeken
hebben voor hem geen commerciële
betekenis want het geld dat hij er
aan overhoudt schenkt hij aan goede
doelen.
Hij heeft destijds (in een periode dat
hij als bouwvakker op de steigers
stond) een aantal boeken geschreven
over de sociale en economische gevolgen
voor Nederlandse gemeenten na
de aanleg van de spoorwegen. Momenteel
werkt hij op een archief en
verricht hij veel vrijwilligerswerk
voor ouderen.
Dat valt nog te bezien. ‘Achter de
Ramen’ heeft inmiddels al andere kunstenaars
aangetrokken die zich met
hun spuitbussen ontfermen over de
resterende platen en de afgeleefde,
doch maagdelijke buitenmuren. Dergelijke
agressieve kunstwerken komen
nooit af en dijen alsmaar uit. En
om de een of andere reden tref je ze
ook alleen maar aan in sloppenwijken.
Die beschaafde huiselijke tafereeltjes
zouden op den duur nog wel eens
heel vervreemdend kunnen gaan werken.
Echte kunst dus. Met een grote K.
Op www.kunstbijdekey.nl zijn meer
voorbeelden te vinden van kunst in de
leefomgeving.
OBSERVATIES
AH, Gezondheidscentrum
Wist u dat de Eilanden ook een ‘walk of fame’
heeft? De ‘walk’ ligt op de Kleine Wittenburgerstraat,
vanaf de slager tot voorbij de
Parelschool.
Ze dankt haar ‘fame’ aan het matras van
verkleefde kauwgom op de straat.
De k-dichtheid per vierkante meter is hier
inmiddels zo groot dat ze in de top staat van
het landelijk dekkingspercentage, zo begrijp ik.
Toch iets om trots op te zijn.
Het zet ons niet op de kaart maar het laat in
ieder geval veel sporen na, want menig
kleuterschoen, rollator tot halve zool is al
gekopieerd.
Voor velen is het ook een visuele diarree met
als gevolg een stoornis voor de ogen.
Een geruststelling is dat het
Gezondheidscentrum aan de voet ligt. Voor
stoornissen dien je hier te zijn.
Het woord ‘gezondheid’ in de naamgeving is
overigens is al enige tijd een hard gelag.
Wie immers de praktijkkamers van
fysiotherapeuten of de fitnessruimte binnentreedt,
dient wel het juiste tijdstip uit te kiezen.
Anders is het oppassen voor longen en gehoor.
Vooral als vuilniswagens voor de deur staan te
ronken en distributiewagens voor de
naastgelegen grutter staan te dieselen. De
uitlaatgassen smoren het ademen en de
motoren dreunen 4 op de schaal van Richter.
Volgens mij hebben alle bewoners op
bovenliggende etages zuurstofflessen paraat
staan.
En niet te vergeten ritschema’s om, wanneer
het weer zo laat is, zelf niet te laat te zijn.
Laatst vroeg een voorbijganger aan een
chauffeur zijn ronkende motor even uit te
zetten. Een lange woordenbrij volgde waaruit
duidelijk werd dat het laden, lossen en koelen
alleen kan door een lopende motor! Een
bewoner trok daarop de voorbijganger haastig
weg, alsof anders mogelijke kortingen op
boodschappen bij de grutter in gevaar konden
komen. Ach zei de voorbijganger: “Wie ben ik?
Ik gun u alle dieselgeluiden, uitlaatgassen en
zelfs uw walk of fame. De nadelen staan in
geen enkele verhouding tot de voordeeltjes,
niet waar!”
Paul Saluwep ■
MAART 2008
DE EILANDER
19