De Eilander - WCOB

sen – wat voor Gerard belangrijk was –
werd door menig werkgever niet in dank
afgenomen. Het leidde tenslotte naar het
opvanghuis ‘de Sluis’.
Na een jaar intern ging hij weer zelfstandig
wonen, in Noord. Een huwelijk,
enkele jaren later, leidde niet tot een gelukkiger
leven. Want als Gerard op zondag
met zijn kinderen naar buiten wilde,
werden ze door zijn vrouw meegenomen
naar ‘de gemeente des Heeren’.
Na vier jaar trok Gerard zich uit het huwelijk
terug. Wat volgde was maatschappelijke
hulp, een HOVO-traject wonen
onder begeleiding en ‘onderdak’ op Oostenburg.
Tegelijkertijd bleven zijn muzikale
kwaliteiten niet onopgemerkt. Tijdens
het feest ter gelegenheid van de fusie tussen
Querido en HOVO, mocht Gerard in
de kleine zaal van het Concertgebouw
spelen.
“Muziek heeft mij altijd door het leven
geholpen. Muziek van Mozart werkte kalmerend
en gaf me vertrouwen. Piano- en
strijkkwartetten hebben een heilzame
werking op mijn ziel gehad.”
Als we over de muziek van Bach spreken
veert Gerard op: “De Rembrandt van
de muziek. Die muziek zit zo ontzettend
knap in elkaar. Het raakt mijn hart. Zijn
muziek is verbonden met religie en verklankingen
van gebeurtenissen die in de
Bijbel staan beschreven.”
Na enige stilte, zoekend naar nieuwe
woorden: “de mens doet zich voor met
woorden en die zijn een representatie.
Dat is allemaal zeer betrekkelijk. De muziek
is onvoorwaardelijk en Bach bij uitstek.”
COLUMN Ballabona
Crisisberaad
“
En ineens vernemen we dan dat Fidel niet meer herkiesbaar is. Tja, we konden erop wachten
natuurlijk. Hij is oud, en ongetwijfeld moe. Dus dat het een keer op zou houden was te verwachten.
Direct na zijn bekendmaking kwam mijn Spaanstalige kliekje bij elkaar, ergens op een zevende
verdieping met uitzicht op de Oosterkerk. Het was een geloop door elkaar, inktvis in de frituur,
partje citroen erbij, wijntje, en iedereen had wel zijn zegje over de ontstane situatie.
Wat doen we nu? Niemand wist het.
We gaven woest af op de almaar ongenuanceerde kritiek op Cuba waarbij het land vergeleken
wordt met westerse democratieën en vrijheden; tenminste... wat daar van over is want dat wordt
immers met de dag minder, wisten wij. “De controle op ons doen en laten neemt alleen maar toe,
de Oost-Duitse STASI was er niets bij”, voegde mijn beste vriendin nog toe.
Maar Cuba moet je helemaal niet met Europa willen vergelijken, maar daarentegen juist met de
landen in de buurt, in het Caraibische gebied. Dan ineens steekt het eiland met kop en schouders
overal boven uit, op het gebied van gezondheidszorg, alfabetisme, malariabestrijding en
onderwijs; verworvenheden waar ze in de omringende landen nog wat van kunnen leren.
We kunnen ons zo boos maken over de euforie in het buitenland, dat Cuba dan nu eindelijk gaat
veranderen. Veranderen in wat? In een soort Cancún, een strandboulevard met hamburgerketens
en volvette Amerikanen in oversized rolstoelen? Bedelaars langs de weg, honger en ellende? Oja,
maar dan wel enige mate van vrijheid van meningsuiting, voor wat het waard is.
Het zal niet lang duren of honderdduizenden gevluchte Cubanen komen terug uit Florida, eisen
hun vroegere bezit weer op en nemen met hun vele dollars in korte tijd het hele land over. Het is
dan nog maar een kleine stap om een tweehonderd jaar oude Amerikaanse droom waar te maken.
Cuba wordt de 51ste staat van de Verenigde Staten van Amerika. Ik denk dat het in 2015 reeds
zover is.
Het was in 1808 dat de Spanjaarden een eerder Amerikaans bod op het eiland afsloegen.
Je moet de geschiedenis kennen om de toekomst te voorspellen, zo zeg ik altijd maar weer, en
dan is het ineens helemaal niet zo moeilijk.
Het typische Cubaanse straatbeeld van oude Amerikaanse jaren-vijftigbakken zal snel
verdwijnen. Verzamelaars kopen ze op en exporteren ze in rap tempo. Goed voor dit mobiele
erfgoed, ze krijgen vast een kapitaalkrachtige nieuwe eigenaar, maar jammer voor het karakter
van het eiland.
Mijn vriendin Conchita had meteen het raakvlak met Amsterdam gevonden: “Weet je”, zei ze, “ik
denk dat onze eigen Amsterdamse milieumaffia erachter zit. Vast een actie van wethouder
Herrema om Cuba te verlossen van al die stinkende oldtimers”. Dit gezegd hebbende keek ze uit
het raam naar haar geparkeerde Volkswagen kever, waarvoor in dit vrije land, ik herhaal: vrije land,
door toedoen van onbekwame bestuurders straks geen plaats meer is.
Dan toch liever Cuba!
Ballabona Cucharón ■
Spreek uit: [Bahjabóna Koetsjarón]
e-mail: ballabonacucharon@hotmail.com
Jazz
Zijn nieuwe huis in de Watergraafsmeer
straalt muziek uit. Naast een kleuren-
”
druk van de nieuwe kerk met haar grote
orgel wordt de woonkamer gedomineerd
door een Yamaha piano en een elektronisch
orgel van het merk Johannus. Volgens
Gerard heeft zijn orgel een sterke
benadering van het klassieke orgel.
Maar zo voegt hij er aan toe, het is ook geschikt
voor amusement.
Het geeft uiting aan waar Gerard zich
mee bezig houdt. Het spelen tijdens
kerkdiensten en geboekt worden voor
koffieconcerten en recepties.
Als we aan het einde van het gesprek
terug kijken zegt Gerard: “als ik meer
zelfvertrouwen had en meer ondernemend
was geweest, was ik verder gekomen.
Ik zal er in moeten berusten.” En
even daarna: “ik ben nog steeds in ontwikkeling.
Wat ik gemist heb in mijn kinderjaren
heb ik ingehaald. Eigenlijk voel
ik me musicus.”
Op mijn vraag wat nog voor hem ligt,
vertelt hij dat zijn belangstelling voor
jazz een vervolg zal krijgen. Met Oscar
Petersen als muzikaal voorbeeld start hij
binnenkort met lessen bij een docent van
het conservatorium. Gerard gaat nog
meer spelen.
MAART 2008
DE EILANDER
5