Voortgangsrapport Mestbank 2002 - Vlaamse Landmaatschappij

• De decreetswijziging met bijhorende uitvoeringsbesluiten op 20 december 1995 (het zogenoemde
MestActiePlan 1, MAP1) resulteerde in een eerste aanduiding van kwetsbare zones en het
opmaken van een Code goede landbouwpraktijk. De verschillende Ingebrekestellingen en met
Redenen omklede adviezen getuigen ervan dat de Europese Commissie de omzetting van de
Nitraatrichtlijn in het Vlaams recht onvoldoende vond.
• Mede daarom werd dan het zogenoemde MAP2 met bijhorende decreetswijziging opgesteld. De
inwerkingtreding hiervan werd op 23 februari 2000 goedgekeurd door het Vlaams parlement via
MAP2bis. Op 3 maart 2000 werd dit bekrachtigd door de Vlaamse regering. Het decreet is met
terugwerkende kracht vanaf 1 januari 2000, in werking getreden. Dit MAP2bis heeft de nodige
aanvulling gegeven aan het Meststoffendecreet voor de volledige tenuitvoerlegging van de
Nitraatrichtlijn. Vooral het artikel 15 van dit decreet met betrekking tot de aanduiding van
kwetsbare zones is hier van belang. Conform paragraaf 2, 3 en 4 van dit artikel dient de Vlaamse
regering tegen 20 december 2001 de afbakening van deze kwetsbare zones te herzien. Het
definitieve besluit van de Vlaamse regering van 14 juni 2002, betreffende de bijkomende
aanduiding van de kwetsbare zones water, werd samen met een nota overgemaakt aan de
Europese Commissie.
Van een mestspreidingsbeleid naar een mestbeleid gesteund op 3 pijlers
In feite is het mestbeleid in Vlaanderen gestart als een spreidingsbeleid, waarbij dierlijke mest van
mestoverschotgebieden naar mesttekortgebieden werd getransporteerd. Hierdoor worden de zware
overbemestingen in de overschotsgebieden sterk teruggedrongen. De grondloze bedrijven worden
geresponsabiliseerd om met grondgebonden bedrijven afspraken te maken en leerden de
milieukosten te dragen. De akkerbouwers herwaarderen een organische bemesting en daardoor
wordt het gebruik van de chemische meststoffen verminderd. Dit spreidingsbeleid blijft zijn nut
bewijzen, maar is sedert 2000 geëvolueerd naar een mestbeleid gesteund op 3 pijlers en geflankeerd
is door talrijke maatregelen om de drie pijlers te kunnen realiseren en de sector te responsabiliseren
om het mestbeleid met inbegrip van de Nitraatrichtlijn te doen slagen.
Pijler 1 : Aanpak aan de bron
- Onmiddellijke terugdringing van de mestproductie aan de bron, door het gebruik van betere
voedertechnieken en efficiëntere, eiwitarme en fosforarme voeders, het beredeneerd voederen via
het bijhouden van mestuitscheidingsbalansen.
- Herstructurering van de veehouderij met inbegrip van vrijwillige afbouw van de varkensstapel.
- Een vergunningenstop en een productiestop ten einde de mestproductie niet meer te doen
toenemen.
Pijler 2 : Oordeelkundige bemesting
- Het bijhouden van een bodemnutriëntenbalans.
- Het controleren van het nitraatresidu ook na de teelt.
- Het bewerken van de dierlijke mest zodat een betere stikstof/fosfaat–verhouding in de mest kan
worden bekomen welke beter is afgestemd op de bodem- en teeltbehoeften.
Voortgangsrapport Mestbank 2002 12/128