Download als PDF - Rekels.nl

how its column made
Herinneringen...
Ik ben een romanticus, denk ik...
Ik maak verhaaltjes...
Mijn eerste echte zoen, mijn eerste examendag en mijn eerste blowtje waar ik
blauw van aanliep...
In mijn hoofd zijn het herinneringen met een kop en een staart.
Maar of het werkelijk zo gegaan is, dat weet ik vaak niet eens meer. “The truth
should never get in the way of a good story” is mijn gouden regel. Euh, niet in
relationele zin overigens!
Vier je verjaardagsfeestje
in het
Zaantheater
Interesse?
Interesse in een feestje of meer informatie?
Neem dan contact op met Heleen van Halsema,
educatie Zaantheater via 075 - 655 53 25 of
hvanhalsema@zaantheater.nl.
Jubileumactie
* Incl. voorstelling in de kleine zaal,
taart of pannenkoeken en cadeautjes!
Nu
voor slechts
¤ 15,-
per kind! *
FOTO: NICK VAN ORMONDT
Bastiaan Ragas (1971) is getrouwd en
heeft vier kinderen. Hij is zanger, acteur
en theaterproducent. Bastiaan is op dit
moment druk bezig om zijn eigen voorstelling
‘Maar je krijgt er wel heel veel voor
terug’ te schrijven. Het is gebaseerd op
zijn eigen bestseller. Het is een herkenbare
cabaret- theatervoorstelling met veel
humor en muziek. Nu overal in Nederland
te zien in de theaters.
Maar het is eigenlijk nog steeds zo dat ik vaak het verhaaltje mooier, leuker of
interessanter vind dan de werkelijkheid. Als klein kind verzon ik al van alles: klassenfeestjes,
mijn eigen tuintje en een boomhut met brievenbus en wc. Dat laatste
was overigens niet zo’n goed idee. De penetrante lucht van een hele week kleine
boodschapjes doen in een emmer hoog in een boomhut in de Meidoorn achter in
de tuin, die vergeet je niet snel. Er kwam geen Ipad, televisie of leermethode aan
te pas. Het belang van hygiéne werd mij toen héél wel duidelijk. Mijn ouders lieten
mijn broertjes en mij liefdevol aanrommelen. De kaders, grenzen en afspraken waren
heel duidelijk. Maar daarbinnen mocht je van alles proberen. Niet dat we daar
niet buiten gingen, juist wel gelukkig.
Ik kwam uit een keurig gezin, maar heb als kind,genoeg ‘buiten’ de lijntjes gekleurd.
Ik hoop dat ik me dat ook goed blijf herinneren als al mijn kinderen in de pubertijd
komen. Want sinds we zelf kinderen hebben denk ik ook steeds vaker terug aan
mijn eigen jeugd. Hoe was dat eigenlijk? Wat vond ik fijn, interessant en wat heeft
mij het meest gevormd?
De meeste uren, weken en maanden ben ik vergeten. Jaren zijn voorbij gegaan waar
ik niets meer vanaf weet. De specifieke gesprekken, ruzies en kadootjes... ik heb
ze in mijn hoofd op één grote berg gelegd en daar de speciale of memorabele momenten
uitgefilterd. Zouden onze kinderen dat later ook doen? En wat gaan ze dan
onthouden? De vakanties in Giethoorn, de schommel in de tuin of een gesprekje met
hun broertje of zusjes? Toen ik een jaar of zes was, ging ik samen met mijn moeder
op bezoek bij een buurvrouw. Ze had een babytje gekregen. Nu was ik de jongste
thuis en was een baby voor mij net zoiets als een chimpansee in Artis. In de jaren
‘70 wijk, lag het grote wonder, een woonblokje verder, daar in het doorzon hoekhuis
op de eerste verdieping. Ik weet nog hoe we voor de deur stonden te wachten.
Ik voelde aan mijn moeder dat we op een soort beleefdheidsbezoekje gingen. Een
beetje onwennig ofzo. ‘Ah Hanneke, wat leuk dat je er bent. Hey Basje, jij ook mee?’.
We liepen de steile trap op. Daar in bed lag een voor mij onbekende vrouw verstopt
in de witte lakens. De gordijnen werden een beetje opengeschoven. Ik ging op de
grote stoel in de hoek van de kamer zitten, mijn benen bungelden. “Wil jij de baby
op schoot Basje?” Jaoh, dat wilde ik wel. Met dat kleine baby’tje op schoot in die
wildvreemde kamer op een doordeweekse dag in een nieuwbouwwijk in Lisse.
Mijn eerste herinnering.
Bastiaan Ragas
bas@thefamegame.nl
twitter @bastiaanragas
Zaantheater - Nicolaasstraat 3, 1506 BB Zaandam
www.zaantheater.nl
rekels in de winter • 57