Het nieuwe lezen - Folia Web

Ebook buzz
Een leven zonder boeken kan ik mij niet voorstellen. Ik vind het zelfs lekker
om een boek te ruiken, vast te houden en door te bladeren. Mijn passie voor
het fysieke boek is geen beletsel om ook de ontwikkelingen in het digitale
boekendomein actief te volgen. In dit nummer van Havana besteden we
daarom aandacht aan de ebook reader, kortweg ereader. Er is het nodige te
doen om dat apparaatje en u zult er de komende tijd vast nog veel over ho-
ren. Zo betoogt Steve Ballmer – hoog in de hiërarchie van Microsoft – dat
de buzz rond de ereader allemaal onzin is. Volgens Ballmer bestaat de erea-
der immers al een jaar of twintig, namelijk de pc met Windows en andere
Microsoft-programma’s. Heeft u het al geprobeerd om in bad, bed of in fel
zonlicht een digitaal boek vanaf een pc te lezen? Dat lukt echt niet. Wat de
hoofdman van Microsoft zegt is grote onzin. Dat zijn we wel gewend van
Microsoft, want Microsoft kwalificeerde mp3-spelers een paar jaar gelden
nog als quatsch. Gaan we nog verder terug in de tijd, dan hoor ik een van
de ceo’s van Microsoft luidkeels roepen dat het world wide web een hype
is waar we niet te veel aandacht aan moeten besteden. Hun primitieve
opvatting over ereaders getuigt dus wel van consistentie. Microsoft staat
niet alleen in de ontkenning van het belang van de ereader. In ochtend-
blad Trouw stond een paar dagen terug een lui en pseudo-grappig artikel
waarin betoogd wordt dat de ereader net zo veel kans van slagen heeft als
de herintroductie van de zwart-wit televisie. Natuurlijk, leuk bedacht, maar
de uitspraak ligt nog onder het niveau van onzin. Het is vliegende waanzin.
De schrijver van het Trouw-artikel benadrukt dat de ereader pas een succes
kan worden als het ook online conversatie mogelijk maakt, liefst tijdens het
lezen. Daarmee ontkent hij het wezen van lezen. Dat is an sich namelijk een
solitaire activiteit en pas na het lezen komt de sociale dimensie naar voren.
Het is leuk en goed om te praten over boeken en artikelen, maar echt niet
tijdens het lezen. Leest u – vanaf papier – vooral het artikel in Havana,
dan weet u in ieder geval waar we het over hebben. Overigens ben ik wel
benieuwd of er al HvA’ers zijn met ebookervaringen. Schroom niet om ons
daarvan op de hoogte te stellen.
Paul van de Water
Hoofdredacteur
inhoud
Redactieadres Vendelstraat 2, 1012 XX Amsterdam, 020 595 24 90 havana@hva.nl.
Hoofdredactie/management Paul van de Water p.l.van.de.water@hva.nl Eindredactie
Wim de Jong w.de.jong@hva.nl Redactie Sanne van Baar (stagiair), Jobien Groen j.groen@
hva.nl, Selina van Loon (redactie-assistent) s.van.loon2@hva.nl, Thijs den Otter m.d.den.
otter@hva.nl, Annemarie Vissers a.m.w.t.vissers@hva.nl Medewerkers Kim Bos, Martien Bos
(correctie), Kirsten Dorrestijn, Gijs Hardeman, Anouk Kemper, Jolanda te Roller, Hans van
Vinkeveen Fotografen Bram Belloni, Fred van Diem, Marc Deurloo, Jan-Maarten Hupkes,
Christel Wolters Coverbeeld Pascal Tieman Illustratoren Pepijn Barnard, Martien Bos,
Aimée Groen, Bas Kocken, Magda Rinkema, Pascal Tieman Vormgeving Pascal Tieman
Ontwerp Lay-out Death Valley Advertenties Bureau Van Vliet, Postbus 20, 2040AA,
Zandvoort, telefoon 023 571 47 45 fax 023 571 76 80 of zandvoort@bureauvanvliet.com
Abonnementen € 18,15 per jaar, opgave via de redactie-assistent of per e-mail Drukkerij
Dijkman Offset Diemen.
Auteursrecht voorbehouden. Het is verboden zonder toestemming van de hoofdredacteur ar-
tikelen of illustraties geheel of gedeeltelijk over te nemen. ISSN - 1385-5670 Havana heeft een
samenwerkingsverband met Folia. (Floor Boon, Mirna van Dijk, Jim Jansen, Anne Koeleman,
Harmen van der Meulen, Dirk Wolthekker).
De volgende Havana verschijnt woensdag 11 november
Havana is het weekblad voor studenten en medewerkers
van de Hogeschool van Amsterdam 4 november 2009 jaargang 15 / #10
04 nieuws
09 ingezonden
09 vraag van de week
09 column jolanda
18 ondertussen in
18 amfi angels
19 dubbelop
20 recensies
21 eten
21 zwartwit
22 gekeurd
22 havana 15 jaar
23 weekgast
24 afstuderen
Is daar iemand?
Leven Khmisa en de andere alloch-
tone studentenverenigingen nog?
Lezen 2.0
Zet je boekenkast maar aan de
straat: straks staat je hele collectie
op één ebook reader.
Marmara
‘Een vleugje Turks’
Voorzitter Hülya Kurt is de derde voorzitter
van Marmara. Haar voorganger studeert
nu Rechten aan de VU en de eerste voor-
zitter runt zijn eigen horecabedrijf aan de
Sloterplas. Vooral onder de eerste voorzitter
timmerde Marmara stevig aan de weg door
allerlei activiteiten te organiseren. Hülya
is vooral bij het bestuur gegaan omdat het
haar leuk leek om op die manier meer men-
sen te leren kennen. ‘Ik kom uit een boer-
endorp: Mijdrecht. Daar wonen nauwelijks
leeftijdsgenoten met Turkse ouders. Bij
Marmara heb ik allemaal vrienden gemaakt
die uit eenzelfde soort nest komen. We zijn
Nederlands, met een vleugje Turks.’
www.marmara.nl
Khmisa
‘Lachen, gieren, brullen’
www.khmisa.nl
HSFN
‘Chips en bara’s’
Binnen het Hindoe Studenten Forum Ne-
derland is het geloof, het hindoeïsme, een
veelbesproken onderwerp. Bestuurslid Naini
Sharma: ‘Het is soms lastig om daarmee om
te gaan als student in Nederland. We wonen
in een omgeving die niet op het hindoeïsme
is ingericht. Je past je aan, maar je wilt dat
niet ten koste van je religie doen.’ Snacks bij
activiteiten zijn altijd vegetarisch en meestal
ook een mix van de twee culturen: chips en
koekjes gecombineerd met bara’s en ghoe-
grie. Alcohol wordt binnen de vereniging niet
gedronken. ‘Dat hoort niet bij onze cultuur.’
www.hsfn.nl
ASN
‘Schaatsen en sushi maken’
Bestuurslid Devlin Tiao is vanaf de oprich-
ting in 2003 actief bij de Aziatische Studen-
tenvereniging Nederland. Devlins ouders
hebben Chinees bloed. ‘Toen ik wat ouder
werd moest ik niks hebben van Aziaten,
maar toen ik nog ouder werd, vond ik het
toch wel zonde dat ik niks met mijn roots
deed. Toen ben ik bij de vereniging gegaan.’
ASN organiseert bijvoorbeeld lezingen over
handel drijven met Azië, workshops sushi
maken en de vereniging neemt deel aan het
Aziatische Filmfestival. ‘Maar niet alle activi-
teiten zijn op Azië gericht hoor. We gaan ook
schaatsen, bowlen of lasergamen.’
www.asn-online.nl n
multiculturele verenigingen
Vissen in dezelfde
studentenvijver
De bestuurskamer in de kelder van de Leeuwenburg
h a v a n a
technologie
Een eindeloze boekenrij
Je kunt er met gemak honderden boeken in
kwijt, toch weegt het niet meer dan tien plak-
jes dun gesneden kaas: de ebook reader. Hoe
werkt het en wat kun je ermee? En wat betekent
het voor het onderwijs? Paul van de Water
De combinatie van internet, mp3 en iPod heeft een aardverschuiving veroor-
zaakt in de wijze waarop mensen muziek ‘consumeren’. In de wereld van het
boek lijkt hetzelfde te gaan gebeuren dankzij de introductie van de ebook reader.
Een ebook reader is een plat apparaatje met de afmetingen van een Donald
Duck-pocket, maar de helft zo dik. Het biedt ruimte voor honderden of zelfs
duizenden boeken. Op het display kan een pagina van een boek of andersoortige
publicatie worden afgebeeld. De ebook reader maakt gebruik van een tech-
niek die ervoor zorgt dat het lezen niet belastend is voor de ogen. De nieuwe
generatie ebook readers biedt draadloos internet. Je kun de krant of boeken op
je ebook binnenhalen, of het lesrooster dan wel andere onderwijsmaterialen. Op
dit moment zijn er al honderdduizenden titels beschikbaar en dat aantal neemt
per week enorm toe.
Voor een eenvoudige ebook reader met een klein display, weinig geheugen (512
Mb) en geen draadloos internet betaal je ongeveer 200 euro. Voor minimaal 100
euro meer krijg je meer geheugen (1 Gb), wifi en een groter scherm.
Oliebollen
Vrijwel alle ebook readers maken gebruik van dezelfde technologie. Het gaat
om elektronisch papier op basis van het electronic ink (e-ink) principe. Het
elektronisch papier is een uiterst dun laagje geleidende kunststof met miljoenen
minuscule capsules. Die zijn allemaal gevuld met olie waarin pigmentdeeltjes
zweven. Door middel van een elektrische lading kunnen de capsules zwart of wit
gemaakt worden. Grijstinten ontstaan door de spanning te variëren.
Net als een boek of krant heeft elektronisch papier een externe lichtbron nodig om
gelezen te kunnen worden. Het scherm van een ebook reader geeft – in tegenstelling
tot een iPod of notebook – zelf geen licht af. Daardoor is het lezen van een ebook
reader minder inspannend dan het lezen van een traditioneel beeldscherm.
We hebben twee ebook readers – de Kindle 2 en de Sony PRS600 – onder allerlei
omstandigheden uitgeprobeerd. Het ding houdt prima vast en de tekst is – ook van-
uit allerlei liggende posities op de bank – uitstekend leesbaar. De krant lezen op een
ebook? Vooralsnog alleen Engelstalige kranten en NRC, maar de andere kranten
zullen binnenkort allemaal hun ebookversie presenteren. Lezen in bad gaat goed,
maar het apparaat mag niet nat worden. Buiten? Zelfs als de zon op de display
schijnt, blijft de tekst uitstekend leesbaar. Voor degenen met minder goede ogen is
het een uitkomst dat de lettergrootte instelbaar is. Sommige readers bevatten ook
een mp3-speler.
Overigens stuit je tijdens het dagelijks gebruik wel op verschillende beperkingen. Zo
kun je op de Kindle wel allerlei Engelstalige kranten en tijdschriften binnenhalen,
maar illustraties en foto’s worden niet meegezonden. Dat probleem zal binnen een
jaar wel opgelost zijn, maar het is nu heel erg onhandig. Verder valt bij de Kindle de
draadloze verbinding wel erg vaak weg.
Jungle
Helaas is er niet zoiets als één bestandsformaat voor alle elektronische boeken.
Welke boeken je kunt lezen is afhankelijk van het merk reader dat je gebruikt.
Er zijn op dit moment twee courante bestandsformaten, namelijk mobipocket en
epub. Vooralsnog bestaan er geen readers waarop beide formaten bruibaar zijn. In
Nederland wordt vooral het epub-formaat gebruikt en Amerika heeft voor mobi-
pocket gekozen. Koop je elektronische boeken bij Bol.com, dan krijg je altijd epub
en die zijn niet bruikbaar op de Kindle van Amazon, maar weer wel op de Sony-
readers. De digitale boeken die je bij Amazon koopt zijn prima geschikt voor de
Kindle, maar onbruikbaar op bijvoorbeeld de Sony. Sommige readers kunnen goed
overweg met pdf en Word-bestanden, maar er zijn er ook die daar volstrekt van in
de war raken. Heel bijzonder is Calibre, een applicatie waarmee je bestanden kunt
converteren, ook van epub naar mobipocket. Zeer bruikbaar en waarschijnlijk ook
een beetje illegaal.
h a v a n a
technologie
Een eindeloze boekenrij
zweven. Door middel van een elektrische lading kunnen de capsules zwart of wit
gemaakt worden. Grijstinten ontstaan door de spanning te variëren.
Net als een boek of krant heeft elektronisch papier een externe lichtbron nodig om
gelezen te kunnen worden. Het scherm van een ebook reader geeft – in tegenstelling
tot een iPod of notebook – zelf geen licht af. Daardoor is het lezen van een ebook
reader minder inspannend dan het lezen van een traditioneel beeldscherm.
We hebben twee ebook readers – de Kindle 2 en de Sony PRS600 – onder allerlei
omstandigheden uitgeprobeerd. Het ding houdt prima vast en de tekst is – ook van-
uit allerlei liggende posities op de bank – uitstekend leesbaar. De krant lezen op een
ebook? Vooralsnog alleen Engelstalige kranten en NRC, maar de andere kranten
zullen binnenkort allemaal hun ebookversie presenteren. Lezen in bad gaat goed,
maar het apparaat mag niet nat worden. Buiten? Zelfs als de zon op de display
schijnt, blijft de tekst uitstekend leesbaar. Voor degenen met minder goede ogen is
het een uitkomst dat de lettergrootte instelbaar is. Sommige readers bevatten ook
een mp3-speler.
Overigens stuit je tijdens het dagelijks gebruik wel op verschillende beperkingen. Zo
kun je op de Kindle wel allerlei Engelstalige kranten en tijdschriften binnenhalen,
maar illustraties en foto’s worden niet meegezonden. Dat probleem zal binnen een
jaar wel opgelost zijn, maar het is nu heel erg onhandig. Verder valt bij de Kindle de
draadloze verbinding wel erg vaak weg.
Jungle
Helaas is er niet zoiets als één bestandsformaat voor alle elektronische boeken.
Welke boeken je kunt lezen is afhankelijk van het merk reader dat je gebruikt.
Er zijn op dit moment twee courante bestandsformaten, namelijk mobipocket en
epub. Vooralsnog bestaan er geen readers waarop beide formaten bruibaar zijn. In
Nederland wordt vooral het epub-formaat gebruikt en Amerika heeft voor mobi-
pocket gekozen. Koop je elektronische boeken bij Bol.com, dan krijg je altijd epub
en die zijn niet bruikbaar op de Kindle van Amazon, maar weer wel op de Sony-
readers. De digitale boeken die je bij Amazon koopt zijn prima geschikt voor de
Kindle, maar onbruikbaar op bijvoorbeeld de Sony. Sommige readers kunnen goed
overweg met pdf en Word-bestanden, maar er zijn er ook die daar volstrekt van in
de war raken. Heel bijzonder is Calibre, een applicatie waarmee je bestanden kunt
converteren, ook van epub naar mobipocket. Zeer bruikbaar en waarschijnlijk ook
een beetje illegaal.
Beperkt
Steeds meer online boekenwinkels verkopen ebooks. Bij Amazon kun je een keuze ma-
ken uit honderdduizenden verschillende titels, maar wel allemaal Engelstalig. Google is
bezig honderdduizenden boeken beschikbaar te stellen en wel in verschillende bestands-
formaten. Bij Bol en Selexyz kun je Nederlandstalige boeken kopen, maar de keuze is
met enkele honderden titels tamelijk beperkt. De prijs van een elektronisch boek ligt
lager dan die van een papieren boek: tussen de tien en twintig euro. Er zijn ook tal
van boeken gratis te downloaden. Zoals gebruikelijk in de digitale wereld zijn er altijd
methoden beschikbaar om bestanden zonder betaling in bezit te krijgen. Dat geldt voor
muziek en films en dus ook voor elektronische boeken en tijdschriften. Op de meeste
torrentsites kun je illegaal maar wel gratis allerlei boeken downloaden.
Sneller en goedkoper
Over vijf jaar wordt deze tijd ongetwijfeld beschouwd als het stenen tijdperk van de
ebooks. Je hoeft geen profeet te zijn om te voorspellen dat er binnen afzienbare tijd kleu-
renschermen zullen zijn en dat de apparaten lichter, sneller en goedkoper zullen worden.
Laten we hopen dat het gezeur rond de formaten over vijf jaar voorgoed voorbij zal zijn.
In het onderwijs zou het niet moeten gaan om de vraag of ebooks leiden tot kostenbe-
sparing of efficiencyverhoging. Vanuit onderwijskundig perspectief is het van veel meer
belang of het apparaatje meerwaarde heeft voor het leerproces. Het is nog te vroeg om
de vraag naar meerwaarde met een deugdelijke onderbouwing te beantwoorden. Het is
wel duidelijk dat het apparaat nu al potentie heeft om op allerlei niveaus verbeteringen
te bewerkstelligen. Voor studenten geldt dat de tijden van zeulen met te zware boeken-
tassen of rugzakken voorbijgaat. Studieboeken zullen goedkoper worden – en mis-
schien wel leuker. Een ebook kan immers meer en beter aansluiten op de multimediale
wereld waarin studenten dagelijks actief zijn. Docenten kunnen simpel hun lessen en
het lesmateriaal beschikbaar stellen aan leerlingen en collega’s.
Voor uitgevers is het fenomeen ebook een godsgeschenk. Het traditionele (en dure)
distributienetwerk kunnen zij in één keer uitschakelen. Rechtstreeks leveren aan de
klant. Tel uit je winst.
Voordelen
n Veel boeken altijd binnen handbereik
n Geen papier en dat scheelt een groot
aantal bomen
n Goedkoper dan een papieren boek
n Je kunt zelf lettertype en lettergrootte
instellen
n Op de meeste readers kun je mp3’tjes
afspelen
Nadelen
n Je mist het plezier van het zien, ruiken
en vasthouden van een echt boek
n Reader stuk? Boeken weg
n Een ebook kun je niet uitlenen
n
n Nog geen kleuren
n Gezeur met verschillende formaten
h a v a n a
h a v a n a
sporten met...
Zumba is booming, een rage. Tel Sell pro-
moot het, de media praten het na, dus is het
zo. Even schrik ik: alweer een hype gemist.
Wat – zoals de oudere medemens weet – een
duidelijk symptoom van aftakeling is. Maar
een opluchting: navraag leert dat geen mens
het woord ‘zumba’ kent. Is dat niet het nieu-
we staatshoofd van Zuid-Afrika? Nee, dat is
Zuma, die verkondigt dat je hiv kwijtraakt
door te douchen. Dan is het misschien de
pas gescheiden deelrepubliek van Namibië.
Zumba? Dat is het broertje van de vrolijke
clown Bumba, roept een allesweter binnen
Havana-kringen roekeloos zonder rekening
te houden met reputatieschade.
Wie anders dan ‘juf’ Miriam Sanders weet
het antwoord: zumba is een nieuwe naam
voor het al langer bestaande latin aerobics.
Het is een combinatie van danspassen uit
Latijns-Amerikaanse dansen (salsa, mambo,
merengue) in fi tness. Zumba, dat is fun, jubelt
Sanders. Denk aan Rio de Janeiro, een zwoele
avond op het strand, dat werk. ‘Daarbij
muziek die je uitnodigt je – tussen aanha-
lingstekens – helemaal te laten gaan.’ Het is
niet overdreven. Een YouTube-fi lm geeft een
voorproefje waarvan je inderdaad vrolijk, zo
niet opgewonden, wordt. Lenige meisjes in
opkruipende truitjes schudden met borsten en
maken, het is niet anders, droogneukbewegin-
gen. Zonder enig oog voor het verkeer spoed
ik me naar het USC voor een kennismaking.
Bil- en borstgezwieber
De eerste kennismaking voldoet aan alle
verwachtingen. De zaal is gevuld met min-
stens dertig meisjes van divers postuur. Maar
wat doe die ene man op gevorderde leeftijd
ertussen? Uit de luidsprekers schalt stevige
latin op pak ’m beet 120 bpm. Juf Irene,
stand-in van de revaliderende Sanders, roept
via een headset instructies. Eerst passen op
de plaats, net als dressuurpaard Salinero.
Daar ben ik heel goed in: passen op de plaats
maken. Meer denkwerk vergt de zogenaamde
grapevine: twee stappen achter het standbeen
langs. Zo worden de dansvormen steeds
ingewikkelder. Twee stappen opzij, klap in de
handen, een draaisprong waarvan ik dermate
tol dat de bodyroll er niet uitkomt. Intussen
vliegen er technische termen om de oren:
links mambo, quickstep, cha-cha en kicken.
Hier wreekt zich het feit dat ik vroeger alleen
maar wilde schuifelen. ‘Shake it, dames en
heer,’ roept de juf. Maar bij mij schudt het
vooral in het hoofd. Ik haak af en vrees dat
er een paar draadjes zijn losgeraakt.
Pittige cursus, is mijn eerste indruk, waardoor
je vooral – naar ik hoop tijdelijk – de kluts
kwijtraakt. Maar de erotiek komt er bekaaid
af. Daarvoor moeten we bij juf Miriam zijn,
vertelt Frans Boom (60). Hij is econoom bij
de gemeente Amsterdam en de heer in het
gezelschap. ‘Zij zit meer op het bil- en borst-
gezwieber.’ Boom vertelt dat hij in het begin
van een cursus nogal eens een blik ontmoet
van: die vent komt vooral zijn oogspieren
trainen. Maar het duurt meestal niet lang of
hij is geaccepteerd als ‘oude man’. ‘Een meisje
fl uisterde net: “U doet het goed, meneer.’’’
Garnalenhouding
Het toeval treft dat Boom een groot kenner
van de geschiedenis van de fi tness blijkt. Hij
heeft sinds zijn studietijd, toen het woord ‘fi t-
ness’ niet eens bestond, aan vrijwel alle rages
meegedaan. Eerst ‘bommen’, dat is bewegen
op muziek, wat gebeurde in een zaal met wel
tweehonderd meisjes. Later tai-bo, callane-
tics, gogo en streetdance. Lachend: ‘Het zijn
vaak dezelfde bewegingen maar dan in een
andere volgorde.’ Boom is hierdoor allesbe-
halve stijf en stram en kan goed meekomen.
Zijn geheim? ‘Ik ben net een pavlofhondje
dat aan de juf hangt.’ Zijn ritmegevoel
onderhoudt hij door in een carnavalsband op
bekkens en trom te slaan. Niet dat het er al-
lemaal zo gracieus uitziet. ‘Kijk ik in de spie-
gel, dan zie ik een springende postzak.’ Of ik
weet waarom er zo weinig mannen fi tnessen?
Ze durven niet. Dat is genetisch bepaald. ‘Ze
hebben twee armen en twee benen maar we-
ten niet hoe ze werken.’ Exact dus het gevoel
dat ik zojuist heb ondervonden.
De revaliderende juf Sanders stelt me gerust.
Zumba moet je een keer of vijf doen, dan
gaat het een stuk beter. Haar doel is vooral
dat de deelnemers uit hun schulp kruipen.
‘Durf te laten zien zoals je bent.’ Vrouwen
nemen volgens haar vaak een garnalenhou-
ding aan, waardoor de vrouwelijke vormen
– borsten en billen – worden gecamoufl eerd.
Ik zeg: ‘Wees een beetje exhibitionistisch,
durf te fl aunten. Waarom je schamen voor
schuddende tietjes? Het is je anatomie.’ Ze
wil kortom vrouwen hun sexiness laten ont-
dekken. Dat kan ook bij mannen beter. San-
ders: ‘Mannen hebben in onze maatschappij
verleerd zich stoer en macho te bewegen. Dat
doe je door je voeten steviger neer te zetten
en brede schouders te maken. Kin en borst
omhoog, zo maak je het statement: hier sta
ik.’ Met zumba meer macho! Nog wat moto-
risch in de war stap ik op de fi ets naar huis
en raak verdwaald in Buitenveldert. n
Shake it,
dames en heer
Havana gaat op cursus: deze keer zumba. Waarin we de eigen seksualiteit ontdekken en kennismaken met een
eeuwige fi tnesser. ‘Kijk ik in de spiegel, dan zie ik een springende postzak.’ Hans van Vinkeveen
‘Waarom je schamen voor
schuddende tietjes?’
h a v a n a
urban projection
Hoe wek je een
gebouw tot leven?
16 september
De opdracht
Om te beginnen zijn we naar Trouw Am-
sterdam geweest om kennis te maken met de
opdrachtgevers. Ook wilden we zien wat het
gebouw aan mogelijkheden te bieden heeft
voor onze interactieve installatie.
De opdrachtgevers lieten ons in de briefing
behoorlijk vrij. Wat hun leuk leek, is dat wij
iets met de wachtrij zouden doen. Verder
wilden ze dat we de stad ‘oneigenlijk zouden
gebruiken’. Normaal wordt Trouw als
nachtclub gebruikt; het is de bedoeling dat
wij het gebouw manipuleren tot iets anders.
Ook vroegen ze ons de straat aan te kleden
en de Wibautstraat erbij betrekken.
18-23 september
Twintig concepten
Tijdens het bezoek aan Trouw en de brain-
stormsessie de daaropvolgende dag zijn er on-
geveer twintig ideeën boven komen drijven.
Deze hebben we teruggekoppeld aan Trouw.
We hebben ook feedback gekregen van
Meeus van Dis, de kunstenaar die de lichtef-
fecten in de club verzorgt. Hij weet alles op
technisch gebied over het Trouwgebouw. Met
hem hebben we ook besproken of de concep-
ten wel bij de doelgroep passen. Van Dis heeft
ons goed op weg geholpen. De projectmede-
werkers bij Trouw waren ook tevreden over
de concepten. Tijd om keuzes te maken.
25 september
Twee definitieve ideeën
Bij het kiezen hebben we vooral gekeken
naar wat ons het leukst leek om te doen. En
het minst naar of het uitvoerbaar of finan-
cieel haalbaar was. Dit zijn de twee ideeën
geworden:
n Projectie op buitenkant Tijdens de
Museumnacht vindt er op de voorgevel van
TrouwAmsterdam een urban screens-instal-
latie plaats. Met behulp van projecties wordt
de illusie gewekt dat het gebouw ‘tot leven’
komt. Bezoekers kunnen het Trouw-gebouw
middels een touchscreen veranderen. Zo kan
er persoonlijk kleur gegeven worden aan het
Trouw-gebouw.
n Rookbellen De rookruimte van Trouw-
Amsterdam wordt tijdens de Museumnacht
omgetoverd tot bellenspektakel. De gehele
avond zweven er zeepsopbellen gevuld met
rook door de ruimte. Rook in de bellen
zorgt ervoor dat het witte ballen worden.
Die ballen worden getraceerd met een web-
cam zodat er met een beamer op geprojec-
teerd kan worden. De projecties zorgen voor
een kleurenspectrum van bellen.
9 oktober
Ontwikkeling techniek
Vandaag zijn we druk in de weer geweest
met het testen van hoe onze projectie eruit
komt te zien op het gebouw. We hebben
het getest door met kleine beamertjes te
projecteren op een schaalmodel van het
Trouwgebouw. Omdat we zelf geen beamer-
ervaring hebben heeft Phanta Vision ons
geholpen met de resolutie van de projecties
en de afstand van de beamers. Phanta Vision
verhuurt en verkoopt audio visuele produc-
ten en is de hoofdleverancier van de HvA.
We hebben een paar kleine afwijkingen met
de afmetingen van de vlakken gemerkt. Dat
moeten we nog even aanpassen.
Het rookbellenconcept zijn we ook aan
het testen. Het traceren van bellen om te
projecteren heeft kleine hapering. Het lukt
ons net niet om op de hele bel te projecte-
ren. We krijgen maar de helft te pakken. De
software moet worden aangepast. We zijn op
internet aan het zoeken naar mensen die hier
ervaring mee hebben. We zien intussen groen
en geel van het tracken van de bellen.
12 oktober
3D visuals
De ontwerpen die op het Trouw-gebouw ge-
projecteerd zijn af. Ze zijn ontworpen door
onze 3D-expert. Samen met hem hebben we
gebrainstormd wat we wilden maken. Er ko-
men tien à vijftien animaties die op gebouw
geprojecteerd zullen worden.
14 oktober
Sponsor
We hebben geen budget, dus we moeten
sponsoring organiseren. We merken dat het
lastig is in deze periode. Mensen staan niet
erg positief tegenover sponsoring. We krijgen
veel nee als antwoord. Uiteindelijk is Phanta
Vision een van onze hoofdsponsors gewor-
den. Ze zagen wel wat in het project en
willen ons steunen met advies en apparatuur
die we nodig hebben zoals beamers.
Voor het rookbellen concept moeten we bel-
lenblaasmachines aankopen. Daar hebben we
dus wel geld voor nodig. Hartog’s Volkoren,
de bakkerij op de Wibautstraat, is ook een van
onze sponsors geworden. Ook is er een budget
beschikbaar gesteld vanuit het MediaLAB.
20 oktober
Bellenmachine bij de douane
Goed nieuws is dat onze rookbellenmachi-
nes eindelijk in Nederland zijn gearriveerd.
Iets minder leuk nieuws is dat de douane
er ondertussen nog mee aan het spelen is,
totdat wij de invoerrechten betaald hebben.
Wij wachten in spanning af.
27 oktober
Draaiboek
3 november hebben we een testavond op
het echte gebouw. Ik ben nu bezig daar een
draaiboek voor te maken zodat iedereen
weet wat ze moeten doen. Ook produc-
tioneel moet er nog wel het een en ander
geregeld worden. We kunnen bijvoorbeeld
steigers huren, maar het liefst krijgen we ze
gratis. Ook zijn we nog aan het werk met
de animaties. Ze zijn in principe af, maar
moeten nog gerenderd worden, uitvergroot
worden naar groot formaat. Dat duurt onge-
veer een nacht per animatie. We hebben nog
anderhalve week… n
Op zaterdag 7 november vindt voor de
tiende keer de Museumnacht Amsterdam
plaats. Van 19.00 tot 02.00 uur presenteren
42 Amsterdamse musea zich met een speci-
ale programmering. Ook het Trouw-gebouw
opent zijn deuren.
Kijk op trouw.medialab.hva.nl voor een
uitgebreider verslag van de voorbereidingen,
inclusief foto’s en filmpjes.
Zes studenten van het MediaLAB kregen anderhalve
maand de tijd om – zonder budget – een urban pro-
jection op het Trouw-gebouw tijdens de Museumnacht
voor te bereiden. Lees mee in een verkorte versie van
hun weblog. Jobien Groen
h a v a n a
minor
Huilen
tijdens
de les
Stel, je loopt in een donker steegje en een
schimmig fi guur valt je lastig. Wat doe je?
Michael Tijsterman (22), onlangs afgestudeerd
aan de ALO, zou het wel weten. Vorig semes-
ter volgde hij de minor The Art of Aggression
Management. ‘Bij de minor leer je hoe je je
veilig kunt voelen in bedreigende situaties. Dat
heeft vooral te maken met stressbeheersing.
Agressieve mensen geven jou stress en daar-
door kun je moeilijker rationeel denken en
handelen.’ De minor leert simpele technieken.
Hoe vang je een klap op? Hoe deel je een tik
uit of zet je iemand in een klem? Wat is wet-
telijk toegestaan? Daarnaast komen gespreks-
technieken en lichaamstaal aan de orde.
Michael werkt twee dagen per week als
gymdocent en geeft daarnaast weerbaar-
heidstrainingen aan groep 7 en 8 van een
basisschool. Dat laatste is mogelijk dankzij
de minor. Tijdens de minor leer je niet alleen
beter omgaan met agressie binnen de eigen
beroepsgroep, maar ook trainingen geven
aan anderen. Studenten die al een opleiding
tot leraar volgen, krijgen de bevoegdheid
zelfverdediginglessen te geven.
Agressieve ouders
Behalve ALO-studenten volgden afgelopen
jaar studenten Fysiotherapie, SPW en Pabo
de minor. Bij Pabo-studenten kunnen de
vaardigheden van pas komen als kinderen
in de klas elkaar in de haren vliegen, maar
ook bijvoorbeeld als ouders verbaal agressief
worden tijdens een ouderavond. Pabo-
student Astrid Schoenmakers (20) volgde de
minor om wat steviger in haar schoenen te
staan voor de klas. ‘Ik ben best een onzeker
type. Een studiegenoot raadde me deze mi-
nor aan. Ik merk dat ik nu meer zelfvertrou-
wen heb, me beter kan uiten en dat ik harder
kan zijn. Bovendien vinden scholen het een
pluspunt als je ook weerbaarheidslessen
kunt geven.’
Niet iedereen wordt toegelaten tot de minor.
Coördinator Sandy Spil, tevens docent
Zelfverdediging en Lichaamstaal op de ALO,
selecteert tijdens zijn lessen enthousiaste
studenten voor de minor. ‘Als studenten al
een zelfverdedigingsachtergrond hebben, bij-
voorbeeld in judo of kickboksen, vraag ik of
ze willen deelnemen aan de minor. Studenten
van andere opleidingen dan de ALO moeten
affi niteit hebben met zelfverdediging. Omdat
de groep klein is en er veel gevraagd wordt
van de studenten, is het van belang dat
iedereen gemotiveerd is.’
Blootgeven
Het programma van Aggression Manage-
ment bestaat uit drie lesdagen per week.
Astrid vond de minor fysiek vrij pittig: ‘Ik
sport zelf veel, dus ik had daar niet zo veel
moeite mee, maar als je niet van sporten
houdt, is het echt zwaar. Om in conditie te
blijven moet je ook buiten de lessen trainen.
Daarnaast moet je jezelf best blootgeven. Je
komt erachter hoe jij reageert op benauwde
situaties. Dat kan ook betekenen dat je moet
huilen tijdens de les. Je wordt erg geconfron-
teerd met jezelf. Dat had ik van tevoren niet
verwacht.’
Voor Aggression Management lopen stu-
denten twee stages: één binnen hun eigen
vakgebied, en één daarbuiten. Aankomende
gymnastiekdocenten doen hun stage bijvoor-
beeld bij de politie, justitie, de veiligheids-
dienst, de landmacht of de douane. Michael
heeft bij justitie stage gelopen. ‘Ik heb een
trainingsweek meegemaakt voor mensen die
in de gevangenis werken. Omdat ik niet aan
de kant wilde zitten, heb ik alles meegedaan.
Daarvoor moest ik een soort ME-pak aan,
inclusief helm, schild, kisten, wapenstok en
bodyprotector.’
Zwaard van Damocles
Voor het volgende semester heeft Sandy acht
studenten van de ALO geselecteerd, waarvan
zes zich al hebben ingeschreven. Van buitenaf
zijn er nog helemaal geen inschrijvingen.
Michael en Astrid denken dat de minor
niet goed gepromoot wordt buiten de ALO.
Astrid: ‘Op de Pabo is het niet bekend dat
je deze minor kunt volgen. Je moet er zelf
naar op zoek gaan.’ Op internet is weinig
informatie te vinden over de minor. Wel heeft
Sandy via andere kanalen promotie gemaakt.
‘We hebben op een minormarkt gestaan,
maar dat was al in april, terwijl de inschrij-
vingen nu zijn. Ook hebben we in Havana
een advertentie gezet.’ Sandy denkt dat de
hoeveelheid contacturen studenten afschrikt.
‘De structuur moet volgend jaar in ieder
geval anders worden. Misschien kunnen we
de minor uitsmeren over het hele jaar of de
lessen als extra vak in de avonduren aanbie-
den. Nu hangt de vraag of we wel genoeg
inschrijvingen krijgen steeds als het zwaard
van Damocles boven mijn hoofd.’ n
Je kunt je nog inschrijven voor The Art of
Aggression Management. Zie www.minoren.
hva.nl
Studenten die in het onderwijs of in de hulpverlening
terechtkomen, zijn na het volgen van de minor The Art
of Aggression Management beter voorbereid op intimi-
datie. ‘Ik moest een soort ME-pak aan, inclusief helm,
schild, kisten en wapenstokken.’ Kirsten Dorrestijn
Je komt erachter hoe jij reageert op
benauwde situaties
h a v a n a
h a v a n a
Weekblad voor de Hogeschool van Amsterdam
4 november 2009
# 1 0
Het nieuwe lezen
Museumnacht
Trouw-gebouw
uitgelicht
Zumba
Wees een beetje
exhibitionistisch
Verenigingen
Storten allochtonen
zich nog in het
studentenleven?
10 12
14
En verder...
13
Fitnesshype
Zumba helpt je vrouwelijke vor-
men – borsten en billen – te tonen
‘Durf te flaunten.’
Licht in de duisternis
Tijdens de Museumnacht is het
Trouw-gebouw het decor van een
urban projection.
Ben je boos…
Hoe vang je een klap op? Hoe zet
je iemand klem? Je leert het bij de
minor Aggression Management.
coverbeeld: Pascal Tieman
model: Marjolein van der Wal
11
15
17
vrijwilligerswerk. ASN en het Hindoe Forum
lijken dus bloeiende verenigingen, terwijl
Khmisa en Marmara een flinke inhaalslag
moeten maken om de schade van vorig jaar
te herstellen. Wat is het geheim van de smid?
Het geheim
Devlin Tiao (30), student Bedrijfsecono-
mie, is bestuurslid van ASN: ‘We hebben er
hard aan gewerkt onze doelgroep binnen te
halen. Een paar grote evenementen hebben
voor veel mond-tot-mondreclame gezorgd.
Daarnaast zijn de artikelen in de Chi-
nese krant een mooie vorm van promotie.’
Bestuurslid van het Hindoe Forum Naini
Sharma (19, Voeding en Diëtetiek), denkt
dat de vereniging zo gesmeerd loopt doordat
het centrale bestuur duidelijke richtlijnen
aangeeft. Daarnaast heeft het vorige bestuur
hen goed ingewerkt. Om een breed publiek
te vangen, richten de verenigingen zich niet
alleen op HvA-studenten, maar is iedereen
welkom. Bij Marmara studeert slechts één
van de vier bestuursleden aan de HvA en bij
Khmisa niemand.
ASN en het Hindoe Forum hebben het grote
voordeel dat zij een monopolie in Nederland
hebben: verder bestaan er geen verenigingen
die zich richten op deze doelgroepen. Mar-
mara vist daarentegen in dezelfde ‘Turkse-
studentenvijver’ als SV Anatolia, die ook in
Amsterdam is gevestigd en met tweehonderd
leden veel groter is. Khmisa hoeft juist
weer niet te vrezen voor concurrentie. Het
blijft de vraag of de problemen vooral in de
organisatie liggen of dat Marokkaanse en
Turkse studenten simpelweg weinig behoefte
hebben aan een vereniging. Als Khmisa en
Marmara komend jaar flink hun best doen,
zal de toekomst dat snel genoeg uitwijzen.
multiculturele verenigingen
Van de multiculturele studentenverenigingen die aan de
HvA zijn verbonden wordt soms gezegd dat ze op ster-
ven na dood zijn. Is dat echt zo? Havana zocht het uit.
Kirsten Dorrestijn
studiejaar raakte de vereniging steeds meer
naar de achtergrond. Na verloop van tijd
kwamen we helemaal niet meer bij elkaar.
Dat kwam door studie en werk, maar ook
door ontwikkelingen op persoonlijk gebied.’
Er verschijnt plotseling een brede glimlach
op Hülya’s gezicht: ‘Ik en de voorzitter
hebben ons namelijk verloofd,’ giechelt ze.
‘In april gaan we trouwen. Dat vergt veel
voorbereidingen. Het blijft lastig om tijd vrij
te maken voor de vereniging, maar ik wil er
niet mee stoppen.’
Op dit moment telt Marmara zo’n veertig
leden, waarvan ongeveer de helft van de
HvA. Afgelopen jaar zijn er tien nieuwe
leden geworven. Niet alleen door ontwik-
kelingen in privé-sfeer kwam Marmara in
de knel, ook organisatorisch gezien waren er
gebreken. Hülya: ‘Toen ik twee jaar geleden
in het bestuur kwam, was de verenging hele-
maal ingezakt. We moesten alles van onderaf
opbouwen, en dat terwijl we allemaal geen
ervaring met besturen hadden. We werden
echt in het diepe gegooid. Tot nu toe ontbrak
elke vorm van structuur. Dat proberen we
dit jaar anders te doen. We vergaderen nu
bijvoorbeeld op een vaste dag in de week.
Voor het komende jaar hebben we allerlei
plannen: een stedentripje, een filmavond,
een sportevenement en een lezing. Op 12
november geven we een workshop traditio-
nele Turkse dans.’
8500 leden
De Aziatische studentenvereniging lijkt geen
last te hebben van de problemen waarmee
Marmara en Khmisa kampen. ASN is de
enige Aziatische studentenvereniging in
Nederland en telt maar liefst 8500 leden,
waarvan ongeveer 20 procent van de HvA
en de UvA. In een jaar tijd kwamen er
1000 leden bij. Het bestuur bestaat uit acht
actievelingen en twee stagiairs. Elke maand
organiseren zij voor zo’n 900 man een
Asian-party in de Hollywood Music Hall in
Rotterdam. En een paar keer per jaar wordt
er een modeshow gehouden in een uitver-
kochte Escape. Daarnaast organiseert ASN
lezingen en workshops. Bovendien maken
leden verslagen van activiteiten, columns, in-
terviews en foto’s voor de website van ASN
en voor de Chinese krant die in Nederland
verschijnt.
Ook het Hindoe Studenten Forum loopt
goed. In Amsterdam zijn 120 leden, waarvan
48 van de HvA. De andere afdelingen zijn in
Den Haag en Rotterdam gevestigd. Lande-
lijk heeft het Forum 700 leden. Het HSFN
organiseert onder andere karaokeavonden,
salsaworkshops en een ‘Sewa-week’ vol
Op de site van de Marokkaanse studenten-
vereniging Khmisa staat dat men op zoek is
naar een voorzitter, een vice-voorzitter, een
penningmeester, een activiteitencoördinator
en een mediacoördinator. Op het prikbord
van de Hyve werd 2,5 jaar geleden voor het
laatst een bericht geplaatst. Dat klinkt alsof
de klad erin zit…
Toch is Khmisa nog in leven. De huidige
vice-voorzitter Brahim Ballafkih (23), stu-
dent Accountancy aan InHolland, vertelt
dat het vorig jaar niet zo goed ging met de
vereniging. ‘Midden in het jaar studeerden er
een aantal bestuursleden af. Op een gegeven
moment was ik nog maar met één ander
bestuurslid over. Het was te zwaar om de
vereniging met z’n tweeën te leiden. We heb-
ben toen besloten rustig na te denken over
hoe we verder zouden gaan. Intussen zijn er
twee bestuursleden bij gekomen en verga-
deren we weer elke week.’ Khmisa heeft
negentig leden. In één jaar zijn er vijftien
nieuwe leden geworven. Het bestuur is bezig
met de voorbereidingen van een reis, een
voetbaltoernooi en een feest.
Behalve Khmisa worden er nog drie andere
multiculturele verenigingen door de HvA
erkend: de Turkse vereniging Marmara, de
Aziatische Studentenvereniging Nederland
(ASN) en het Hindoe Studenten Forum
Nederland (HSFN). De HvA faciliteert in de
vorm van een werkplek en bestuursbeurzen.
Maar van dat laatste maakt geen van de ver-
enigingen gebruik. Khmisa wil onafhankelijk
zijn, en de andere organisaties waren niet op
de hoogte van die mogelijkheid. De besturen
werken dus vrijwillig. Wel maken Khmisa,
Marmara en ASN gebruik van een werkplek
van de HvA, een benauwde ruimte in de
kelder van de Leeuwenburg. Het Hindoe
Forum heeft een kantoor op de VU. De HvA
financiert geen activiteiten, daarvoor zoeken
de verenigingen sponsoren.
Het is niet zo gek dat de besturen niks wisten
over de beurzen die zij kunnen krijgen. Lange
tijd had namelijk niemand vanuit de HvA
verantwoordelijkheid over de verenigingen.
Onlangs heeft Luuk van Dée, hoofd afdeling
Instroom-Doorstroom, deze functie op zich ge-
nomen. Hij is zich nog aan het inlezen en kan
nog niet veel vertellen over de gang van zaken.
Trouwerij
Niet alleen bij Khmisa, ook bij Marmara
ging het pad vorig jaar niet over rozen.
Vice-voorzitter Hülya Kurt (20) kan zich wel
voorstellen dat mensen denken dat de ver-
eniging niet meer bestaat. ‘Vorig jaar hebben
we nog wel een aantal geslaagde activiteiten
georganiseerd, maar tegen het eind van het
Vissen in dezelfde
studentenvijver
De bestuurskamer in de kelder van de Leeuwenburg
h a v a n a
havana 3