Editie 4 - IJ.VV De Zwervers

De
Ziekenboeg
door Hans Kreuk en Erwin Esajas
Dit wenst de Ziekenboeg alle zieke en
gezonde Zwervers van harte toe. Toen ik
deze wens op papier zette, vroeg ik mij af
waarmee kan ik dit nou eens illustreren
En daaruit blijkt dat dit een echt gemeende
wens is. Ik kwam toen op het volgende
verhaal: Er was eens een jonge man, zoals
er zo velen zijn, die moeite had met zijn
sociale leven. Hij had maar weinig contacten
en begon zo het geloof in de mens
te verliezen. Hij bedacht toen: “Wat heb ik
nou nog aan mijn leven, ik maak er een
eind aan, ik loop de zee in en dat is het
dan.” Met deze onzalige gedachten liep
hij door de duinen (hij woonde dicht bij
de zee) op weg naar die zee. Maar het
pad dat hij moest volgen liep vlak langs
een klein hutje, waar een oude visserman
woonde. Toen de jonge man langs dat
hutje liep, zag hij de oude man in gedachten
naar het voorbij vliedende wolkendek
staren. Zij groetten elkaar en toen vroeg
de oude man: “Waar ga je heen” “Naar de
zee,” zei de jonge man, “ik ga er een eind
aan maken, ik zie het allemaal niet meer
zitten, ik ben helemaal alleen in dit leven”
voegde hij er aan toe. De oude man streek
met zijn eeltige handen over zijn kin, waar
de baardstoppels welig op tierden en zei:
“Goed vriend, ik ga met je mee.” En samen
liepen zij door de duinen naar de zee. De
oude man was gewend om door het losse
zand te lopen en was daarom dan ook
niet vermoeid, maar de jonge man daarentegen
was dit niet gewend en kwam
doodmoe bij de zee aan. Maar toch liepen
ze nog een heel eind langs de vloedlijn
samen op zonder één woord met elkaar te
spreken, vier afdrukken van hun voetstappen
in het natte zand waren te zien als zij
omkeken. Na een lange tijd hield de jonge
man de oude man staande en vroeg hem
verbaasd: “Hoe kan het oude man, dat wij
normaal samen vier voetstappen achterlaten”
“Dat is heel gewoon” onderbrak de
oude man hem. “Ja, maar” ging de jonge
man verder “ ik zag af en toe maar twee
voetstappen in het zand, terwijl we toch
met tweeën waren.” “Dat”, zei de
oude man “kwam omdat jij op
die stukken zo moe was, dat
12 je het niet meer zag zitten
gelukkig nieuwjaar
om verder te lopen, daarom heb ik je
daar gedragen mijn vriend.” Onze jonge
vriend bleef in gedachten staan en vroeg
de oude wijze man: “Zullen wij samen
teruglopen” (met de nadruk op samen)!
En nadat zij samen nog even bij het hutje
van de oude man hadden gerust, namen
ze afscheid van elkaar. De jonge man
ging naar huis met het goede plan om
de vriendschap met alle mensen om zich
heen weer nieuw leven in te blazen. EN
ZO GESCHIEDDE!
U zult zich misschien afvragen: “Wat moet
ik met dit verhaal” De boodschap van
dit verhaal is volgens mij: Laten wij elkaar
dragen als het voor één van ons moeilijk
wordt!
Gelukkig zijn er deze keer heel weinig
ziekenbezoeken te melden. Dat neemt
niet weg dat een paar mededelingen toch
behoorlijk heftig zijn. In de eerste plaats
het bericht van Marian Steegman, haar
tumor is weer gaan opspelen. Dit was in
zekere zin wel voorspeld door de artsen
die haar vorige keer hebben behandeld,
maar je hoopt toch dat het mee zal vallen.
Op het moment dat ik dit schrijf,
ondergaat Marianne weer een chemokuur,
maar ik kan gelijk ook zeggen dat
deze kuur gelukkig aanslaat, dat geeft de
burger toch weer een beetje moed. Op 17
januari krijgt zij haar laatste kuur, waarna
misschien nog bestralingen volgen die
de tumor verder moeten aanpakken. In
haar geval was het onmogelijk om na een
chemokuur tot bestralingen over te gaan,
maar de medische wetenschap is niet stil
blijven staan en heeft zich zodanig ontwikkeld,
dat het misschien toch mogelijk
Maasstad Ziekenhuis. Van ons allemaal.
is om na haar kuur alsnog te bestralen.
Zodoende kan deze niet te verwijderen
tumor misschien toch nog worden verschrompeld,
als het ware. Vergeef mij als
mijn verslag misschien niet helemaal correct
is of hier en daar nog wat aangevuld
moet worden, maar dit heb ik allemaal als
een volslagen leek zo begrepen. In ieder
geval wensen wij van harte Marian en
Piet alle geluk hiermee. Marian en Piet:
Hiermee willen wij jullie dragen.
Verder kwam ons ter ore dat Arie Grandia
op het moment van schrijven in het ziekenhuis
ligt. Hij is getroffen door een herseninfarct.
Hoe het verder gaat met hem
en Wil, zijn vrouw, kan ik op dit moment
niet zeggen, maar zodra wij meer weten,
zullen wij dat bekend maken. Inmiddels
wensen wij Arie en natuurlijk zijn vrouw
Wil alle sterkte toe voor de komende tijd.
In onze vorige editie vemeldden wij nog
over de baby van Patrick en Kim v.d. Klift
dat zij met de baby naar het ziekenhuis
moesten en wij wisten toen niet waarom.
Inmiddels weten wij dat het gelukkig niet
zo heel erg was. Het ging om een koemelk
allergie, iets dat vaker voorkomt bij baby’s.
Met een aangepaste voeding werd dit
probleem opgelost.
Dan heb ik helaas toch weer een bericht
van overlijden, van een oud-lid t.w.
Gidi Schaerlaeckens. “Scharretje”, zoals
wij hem vaak noemden, kwam al een
hele tijd mede door ziekte niet meer bij
De Zwervers, maar in de harten van de
ouwe garde leeft hij nog steeds voort. De
Ziekenboeg wenst, samen met die ouwe
garde, zijn geliefden heel veel sterkte voor
KNIEBLESSURE
BIJ ONS WEET U BINNEN 1 DAGDEEL WAAR U AAN TOE BENT!
Wij vinden het belangrijk om patiënten snel te zien en te behandelen. Voor mensen met een
knieblessure hebben onze orthopedisch chirurgen een combinatieafspraak ontwikkeld. Bij een
combinatieafspraak (one-stop-shop) krijgt u op één dagdeel (een ochtend of middag) de afspraken
die nodig zijn. Zo hoeft u maar één keer naar het ziekenhuis, heeft u een kortere wachttijd en kan
dus sneller gestart worden met een eventuele behandeling.
Kijk voor meer informatie op: www.maasstadziekenhuis.nl/knieblessure