de tijgers gaan naar iran, zuid-korea en turkije - International Film ...

ROOM # 5103
MET
ANDERE
OGEN
Op uitnodiging van het festival zijn
zes jonge filmcritici uit verschillende
landen actief in Rotterdam. Om
beurten schreven zij over cinema.
Ter afsluiting: de film die de meeste
indruk heeft gemaakt.
Paula Ruiz (Spanje):
Blind Pig Who Wants To Fly
Samen met 9808 An Anthology of 10th Year
Indonesian Reform zijn dit films met een geweldige
politieke impact die moedig om durven te
gaan met het bij vlagen xenofobe recente verleden.
In Spanje zijn we nog steeds niet toe aan
het maken van films over de overgang naar het
post-Franco tijdperk.
De laatste hotelkamer die ik bezoek is tevens de mooiste. De kamer op de bovenste verdieping heeft een riant uitzicht. Leon Dai die mij blijkbaar iets later had verwacht
is heel vriendelijk. Als genomineerde voor een Tiger Award zet ik hem alvast in het late ochtendzonnetje. Zijn film No puedo vivir sin t is nog zaterdag te zien om 13:00
uur PA4. Foto: Ruud Jonkers
DE UITLOOP
Tony Manero, donderdag 29, 18:33 uur
Yoana Pavlova (Bulgarije): HIM
Ik had het geluk aanwezig te zijn bij de Lance
Weiler-workshop tijdens Rotterdam Lab 2009
en denk dat HIM de grenzen van horror 2.0 en
‘doe-het-zelf’-gamingprojecten zal oprekken.
Ik kan niet wachten tot deze mengeling van
film, gaming en webinteractiviteit op de
markt komt.
Gaetano Maiorino (Italië):
Tokyo Sonata
Surrealistisch en gevoelig Japans familie drama
waarin de regisseur met bijtende ironie naar
een natie in crisis kijkt, waarin ontslagen mensen
als honden over straat zwerven. Subtiele
parallellen tussen macro- (economische crisis)
en micro- (familiecrisis) niveau zijn perfect
in balans.
Camila Moraes (Brazilië):
Unmade beds
Klein juweeltje in een verfijnde moderne stijl
waarin de innerlijke zoektocht en persoonlijke
ontwikkeling van de regisseur voelbaar wordt.
En als bonus een geweldige soundtrack.
Paul van Eijsden (wordt op het
festival 63), vutter, Deventer
‘Een heerlijke film. Ik heb alleen een heel dubbel
gevoel over de hoofdrolspeler. Aan de ene kant
is het een hond die nergens voor terugdeinst,
aan de andere kant krijg je toch sympathie
voor hem door de aandoenlijke poging om op
Travolta te lijken.’
Inke van Loocke (21), coördinator
publieksprijs, Rotterdam
‘Het publiek was in ieder geval heel leuk. Er zat
een man met een heel leuke lach in de zaal, die
zat te schateren op momenten dat de rest van
de zaal stil was. En ik vond het heel mooi hoe
het regime van Pinochet er op de achtergrond
in verwerkt was.’
René Passet (41), journalist, Den Haag:
‘Ik vond het heel ongemakkelijk, bij vlagen zelfs
naar. Het is altijd moeilijk iets te voelen voor
een hoofdpersoon voor wie je geen greintje
sympathie kunt opbrengen. Tony Manero is net
zo nihilistisch als Tony Montana uit Scarface.
Alles moet wijken voor de rol van de John
Travolta-lookalike in een musical.’ (JB/NB)
Phil Dy (Filipijnen): Tony Manero
Je moet een bepaald soort genie zijn om de samenhang
te zien tussen de obsessie met een
discofilm uit de jaren zeventig waarin John
Travolta schittert en de knellende tirannie van
de Pinochet-junta. Tony Manero laat dat genie
zien, en discodanst zich door een ongelooflijk
slim opgezette allegorie.
WAT KAN DAAR NOU ENG AAN ZIJN
Room 1 ‘A Purification Pod’
Enter the room ALONE. Dat kan ik. Ik kan alleen de kamer in. Ik weet wat er staat.
Een tafel met, eh, dingen erop. En een spiegel. Daar is niet engs aan. Een tafel met een
spiegel erboven. Wat kan daar nou eng aan zijn Ik ga gewoon naar binnen. Die muziek
is ook niet eng. Hooguit een beetje verontrustend. Maar misschien is het leuker als we
samen gaan. Zie je wel. Helemaal niet eng. Ha. Ik ga straks nog een keer alleen.
Room 2 ‘Meeting Room for Life and After-life’
Eng Fleurig, ja. Interessant, ook. Authentiek. Denk ik. Met die stokjes kun je iets doen
Foto: Felix Kalkman
om de toekomst te voorspellen, heb ik wel eens gezien. Die prenten zijn mooi. En dat
altaar, daar heeft ’ie heel wat werk ingestoken. Dat zou iemand moeten bewaren.
Room 3 ‘Close Encounter of the Ghost’
The ghost is on a break Pfew...
Room 4 ‘Manila’s Dark Room’
No way. Het is echt hartstikke pikkedonker! Ok, als jij ook gaat. En ik je hand mag
vasthouden. Help! Wat was dat Nee, natuurlijk was het geen geest. Die bestaan niet.
Het was gewoon, eh, iets anders. Waar is de deur
Room 5 ‘Reading Room’
Noemen ze dit eng Oh, dat is ook niet de bedoeling. Leuk boekje. Mag ik dat meenemen
Zaterdag pas Maar dan ben ik er niet meer. Ik stop’m gewoon in mijn tas. Er is
toch niemand die oplet. Of... Heb jij ook dat gevoel dat er iemand naar je kijkt
Room 6 ‘Transformation, Ghosts in Garin Nugroho’s House’
Dit ken ik. Hier ben ik eerder geweest. Die tekeningen aan de muur. Die tafel. Die
muziek. Ik herinner me iets met een danseres. En maskers. Wie is die man daar in de
hoek Hoe bedoel je: ik zie zie niemand
Room 1 ‘A Purification Pod’
Ok. Nu ga ik alleen. Dat durf ik. Zie je wel. Een tafel. Een spiegel. Muziek. Niets aan.
Iets zwarts in de hoek. Iets zwarts Dat was er net niet! Het beweegt! Ik... (NS)
Haunted House. Alleen vandaag nog. In het voormalig Fotomuseum/ WDW63, Witte de
Withstraat 63 van 17:00 uur tot middernacht. Gratis. Als u durft...
Brandon Harris (VS): Exhausted
Onvergetelijk (en ondistribueerbaar) verhaal
over een pornoverslaafde man die zijn zwakzinnige
vrouw in apocalyptisch Zuid-Korea
prostitueert, is een gutter art cinema-juweel. Het
publiek wordt emotioneel geteisterd door steeds
verdergaande scènes van automutilatie, verkrachting
en sadomasochistische martelingen,
doorspekt met stevige galgenhumor; de ultieme
uitdaging voor een filmmaker.
ZOEKTERM
ZOEK bij YouTube
op ‘jonas 365’
Vandaag draait van de Amerikaanse
avant-gardefilmer Jonas Mekas de
film Lithuania and the Collapse of
the USSR, die klokt op een nette 286
minuten. Maar Mekas kan het ook
kort. Zo filmde hij in 2007 elke dag
een minifilmpje, met bijvoorbeeld op
23 november schokkerige
schetsen van nachtelijk en
herfstig New York. Een echte
Mekas, in zesenhalve minuut.
38 TH INTERNATIONAL FILM FESTIVAL ROTTERDAM
WWW.FILMFESTIVALROTTERDAM.COM
9