Musea in transitie - DEN

33 Musea in transitie
Community curator
Beleidswaarde toevoegen
‘Subsidiegevers willen weten welke waarde musea
kunnen toevoegen aan hun beleid. Daar is beslist te
weinig oog voor. Musea zouden over het muurtje van
de eigen sector heen moeten kijken waar bestuurders
geld voor over hebben. Voor jongeren en hun vrijetijds
besteding bijvoorbeeld. Daar waar de wensen
van overheid en het museum elkaar kruisen, kunnen
zakelijke afspraken worden gemaakt.
De provincie Noord-Holland, die worstelt met fors
alcohol gebruik onder jongeren zou je kunnen voorstellen:
Wij maken een aansprekend onderwijs project
over alcohol gebruik in de regio door de eeuwen heen,
betrekken verslavings zorg daarbij en presenteren het
project in aanwezigheid van een gedeputeerde.’
Subsidiegever overtuigen van keuzes
‘Gevraagd om bij te dragen aan maatschappelijke
doelstellingen, denken musea onmiddellijk dat ze in
hun autonomie worden aangetast. Absoluut niet! Maar
ik stel wel dat je degenen die je (extra) geld vraagt
ervan zult moeten overtuigen waarom zij – vanuit
hun maatschappelijke taak stelling – voor jou zouden
moeten betalen. In die zin betekent ‘maatschappelijke
relevantie’ niet meer en niet minder dan een
toegevoegde waarde vanuit eigen expertise waar de
maatschappij iets aan heeft.
Een goed voorbeeld is het Natuur museum
Rotterdam, dat via een interactieve website publieksvragen
over beestjes beantwoordt. Het is prima
inzichtelijk te maken wat een dergelijk project kost
en wat het oplevert. Daarvoor betaalt een overheid!
Probleem is dat veel musea niet weten welke rol ze
willen spelen en voor wie. Maak een heldere keuze en
overtuig je sponsor van het win-win resultaat.’
Kortom: het ontbreekt te vaak aan gedegen marketing
denken – een sluitende afstemming tussen vraag
en aanbod. En dat is echt nodig om realistische
prognoses en dito afspraken te kunnen maken.
Belangrijk, want de overheid is fout gevoelig. Vanuit
de onzekerheid ‘wat krijgen we precies’, ontstaat een
overload aan regels waar niemand mee kan werken.’
Afspraken op maat nodig
‘De behoefte aan sturen op resultaat schiet wel eens
door. Musea moeten de subsidiërende overheid
dan bijvoorbeeld excell sheets vol (bedrijfs voering)
specifieke gegevens leveren: veel werk voor teveel
informatie die geen aanknopings punten biedt om
(bij) te sturen en waar dus niets mee gebeurt. Het
uitgangs punt zou moeten zijn: ’Houd het eenvoudig’.
Overheden zouden verder het liefst één blauw druk
willen voor alle musea. Dat kan niet. Het Stedelijk
Museum in Amsterdam is echt iets anders dan het
bakkerij museum in Hattem. Er zullen altijd afspraken
op maat nodig zijn.’
Wie zit erop te wachten
‘Ik zie nog teveel ‘wensdenken’ bij musea: het
ontwikkelen van activiteiten die het publiek
interessant moet vinden. Maar zit er iemand te
wachten op die tentoon stelling over vinger hoedjes
Vrijwel niemand doet aan pre testing, terwijl dat niet
ingewikkeld en kost baar hoeft te zijn. Vraag een
school klas of de buur man wat ze van een idee vinden.