Workshop - SBCM

Sneldicht Dominique Engers
Buiten was het hondenweer, het regende dat het goot
Maar binnen stond de koffie klaar, met gebak of krentenbrood.
Iets te laat begonnen en de opkomst viel wat tegen
Maar dat zou allemaal te wijten wezen aan de regen.
Op het podium een man mat rare pruik en witte jas
Die, volgens zijn bordje de veranderdokter was.
Meneer Jansen kwam er voor de tweede keer al op consult
Hij wilde graag veranderen, zo werd door hem onthuld.
Het leven was geen wedstrijd, zat de dokter uit te leggen
En meneer Jansen kon met heel veel moeite zijn vier
woordjes zeggen.
Hij verschoof zijn stoel, voor een geheel nieuw perspectief
En reageerde op wat woorden toen enorm associatief.
Een blik over de muur en meneer Jansen zag de zaal
Hij zei: Hallo, en wij, we reageerden allemaal.
Toen kregen we de “highlights uit het handelingsrepertoire”
Van een gedistingeerde man vooraan met behoorlijk weinig
haar.
En samenzang die dreigde, maar de dokter die greep in:
Driemaal daags over de muur kijken, want dat had veel
meer zin.
Waarna de dagvoorzitster, die in een fraai groen jasje stak
Over de herniaoperatie van de voorzitter toen sprak.
Astrid zei dat op mijn achternaam helemaal niets viel te
dichten
Dat klopt niet, maar daarover later andere berichten.
Want eerst verscheen José, om over de harde realiteit te
praten
Ze vertelde dat we vorig jaar in zachte rode stoelen zaten.
De harde stoelen van dit jaar, José die wilde kwijt:
“Ze zitten heel beroerd, maar geven ons wel zekerheid!”
José was duidelijk meer onzeker dan het vorig jaar
Als de baron van Münchhausen trok zij zichzelf aan haar
haar.
Twee producten die het afgelopen jaar ontwikkeld waren
Daarover wou José het één en ander kort verklaren.
“De persoonlijke ontwikkelingsimpuls”, het resultaat
dat moest nog blijken
Maar je ging er raar van praten èn je ging er raar bij kijken.
E-learning leek een sleutelrol te hebben leerden wij
José deed het zelf ook en het was hartstikke leuk, zei zij
Het tweede product: “Aan de slag”, José meldde de klas:
De SW medewerker kon zo uitzoeken waar ie goed in was.
Het ging José om mensen, werd gedecideerd beweerd
Zij verdienen de aanpak die het meeste effect sorteert.
Het ging om ieders vakmanschap, gaf José tenslotte aan
De dagvoorzitster kwam vast dreigend op het podium
staan.
Deze dag moest een cadeautje worden waarvan
je met plezier vertrok
Waarna de zaal voor de eerste keer de stemkastjes
hier trok.
Wie onderhield zijn vakmanschap regelmatig
Nou, ikzelf ook
Vandaar dat ik als dichters nooit om een rijmwoord
verlegen zit.
Na de tweede stelling kwam toen René Paas naar voren
Stalinistische stellingen! Kregen wij van hem te horen.
De Kwakzalver, van Jan Steen gebruikte hij als achtergrond
En toen vertelde hij wat ie over vakmanschap allemaal
vond.
Het bleek dat dokters vroeger gewoon omhooggevallen
kappers waren.
En vakmanschap was rekenschap, stond Paas
toen te verklaren
Aan de dag van de transparantie had niemand
hier aandacht besteed
27 juni is mijn trouwdag, wedden dat ik die dag nooit
meer vergeet
Het filmpje van het omstreden doelpunt, daarmee
was wat aan de hand
Het startte niet, en was daarmee niet erg transparant.
Al die voetbalmetaforen, daarna wilde Paas nog kwijt:
“We leven met z’n allen nogal in een lijstjestijd.”
We konden alles ranken: haring, oliebollen, bier
En alle sprekers van vandaag, middels het evaluatieformulier.
Geef iedereen een cijfer, zet je opmerkingen op een rij
Want lijstje, lieve mensen, ook hier zweren ze erbij.
Een foto van professionals, ze heel strak op een rij
De strakke Blonde Debbie die stond er helaas niet bij.
Paas was pas verhuisd, had de Ikea vaak bezocht
Toonde ons een tekening van een kast die hij daar had
gekocht.
Het verhaal vertelde niet of ’t was gelukt die kast te bouwen
Maar René had er blijkbaar wel een hernia aan
overgehouwen.
Brood bakken Een trap bouwen Begin er maar niet aan
Laat dat maar over aan de vaklui, gaf René Paas toen te
verstaan.
De grote zaal was aanvankelijk afgehuurd voor vandaag,
zie Paas ons toen
Een handjesvol mensen, u, wou hier zijn kostbare
tijd verdoen.
Dus dat verhaal van die harde stoelen bleek een
wassen neus
Het zachte rode pluche was blijkbaar toch de eerste keus.
Toen sprak Iris van Bennekom, ik bedoel het echt niet
valsMaar die kon zo op die foto tussen die professionals.
Een soort van Strakke Blonde Debbie, goedgekapt,
haar pakje kek
Maar wel, zo werd snel duidelijk, met het hart op de
juiste plek.
De vergrijzing kwam er aan en dat beviel niet zo
En werkgevers wilden graag zo weinig mogelijk risico.
Geen vaste contracten meer, innovatie was een
sleutelwoord
Geschikte banen voor de juiste mensen, daar kon mee
worden gescoord.
Iris was optimistisch, want wij waren slechts één stap
Verwijderd van het absolute, ware vakmanschap.
Daarop konden we trots zijn, meldde Iris, best wel blij
En als alles transparant was zag je niets mee, hoorden wij.
De voorzitter van de ondernemersraad, die kon z’n
werk niet goed meer doen
Want zijn oren gingen achteruit, vertelde hij ons toen.
Mijn pianist is al jaren doof, maar mij hindert dat niet
Het is heerlijk met hem werken, al speelt ie slechts dit
ene lied.
Tijd voor een kopje koffie, ook fijn even te bewegen
Want van die harde stoelen had ik een houten reet
gekregen!
Geen koekje bij de koffie, dat was de harde realiteit
Gaf bij de lunch gezonde trek en daarmee een stuk
zekerheid.
“Ondernemen met je hart”, die workshop leek mij iets
voor mij
We kregen allemaal een hartje en er moesten stoelen bij.
Een schitterende workshop, men hield de aandacht
meer dan vast
Met al die flikkerende hartjes was het hier net een
hoerenkast.
“Van plaatsbaar naar plaatsklaar”, daar viel ik in een
rollenspel
Een moeilijk plaatsbare autist die ondervraagd werd
door een stel.
De dames die hem ondervroegen waren zeer in vorm
Maar met name de autist ontroerde mij enorm.
Toen was het alweer tijd voor een verrukkelijk lunchbuffet
De luie stoelen in de hal waren het eerst bezet
Zo’n lekkere luie stoel, daar raakte je snel aan gewend
Aan onze haren trokken wij onszelf weer overend.
Want na wat broodjes, fruit een sapje, saucijzenbroodje
en saté
Ja, je neemt altijd teveel! Was het tijd voor ronde twee.
De goede dokter en meneer Jansen, flink veranderd,
zonder haar
Als twee omhooggevallen kappers stonden zij weer
voor ons klaar.
Had u een ovationeel applaus in huis De zaal klapte
bedaard
Dat ovationele applaus had u hopelijk voor mij bewaard.
Één teamleider zat in de zaal, een heel groot team had zij
Met jobfinders, studenten, adviseurs, er zat van alles bij.
24
25