Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
POP & ROCK<br />
BESTEL NU IN EEN VAN ONZE WEBWINKELS<br />
POP & ROCK<br />
TEXAS<br />
Texas 25CD<br />
2CD LP<br />
Texas debuteerde iets meer dan 25 jaar<br />
geleden met het geweldige Southside,<br />
waarop Schotse rock werd gecombineerd met<br />
gitaarklanken die zo leken weggelopen uit Ry Cooders<br />
Paris, Texas. De band behoorde een aantal jaren tot de<br />
lievelingen van de critici, maar koos uiteindelijk voor<br />
het grote geld met een aantal wereldhits die in niets<br />
leken op het originele geluid van de band. Op Texas<br />
25 vindt de band rond boegbeeld Sharleen Spiteri haar<br />
bekendste songs opnieuw uit en komt het bovendien<br />
op de proppen met vier gloednieuwe songs. De band<br />
doet dit met hulp van de New Yorkse soulband Truth &<br />
Soul, die eerder werkte met Amy Winehouse en Adele.<br />
Het klinkt allemaal heerlijk zwoel en soulvol, maar de<br />
meerwaarde van de nieuwe versies van bestaande<br />
songs is beperkt. Luxere edities van Texas 25 laten<br />
ook nog horen hoe goed de originelen klonken. (Erwin<br />
Zijleman)<br />
JIM WHITE VS THE PACKEAY<br />
Take It Like A Man<br />
CD LP<br />
Bluegrassformatie The Packway Handle<br />
Band was ooit behoorlijk onder de<br />
indruk van Jim White’s film Searching For The Wrong-<br />
Eyed Jesus, toen hij uitgerekend naar hun thuishaven<br />
Athens, Georgia verhuisde. Het kwintet hoopte dat<br />
hij hun nieuwe album wilde produceren. In plaats<br />
hiervan stelde hij na het horen van de demo’s voor er<br />
een echte samenwerking van te maken. White bleek<br />
namelijk al een tijdje wat liedjes op de plank te hebben<br />
liggen, die hier beter bij zouden passen dan op een<br />
regulier album. De ruwe randjes van White’s typische<br />
kwinkslagen en afwijkende teksten, zorgen voor een<br />
passend contrast met het ongebreidelde aandeel van<br />
zijn kompanen. Zo klinken liedjes als het opgewekte<br />
Corn Pone Refugee, of het aandoenlijk rammelende<br />
Gravity Won’t Fail onweerstaanbaar, maar zijn White’s<br />
kenmerkende intieme landschapjes niet achterwege<br />
gebleven. (Corné Ooijman)<br />
ROOSBEEF<br />
KITTY, DAISY & LEWIS<br />
The Third<br />
CD 2LP<br />
(PIAS/Rough Trade)<br />
EERSTE OPLAGE IN WIT VINYL!<br />
Deze multi-instrumentale en getalenteerde kinderschare van het Engelse<br />
gezin Durham trakteerde ons tot dusver op twee kwaliteitsrootsplaten<br />
die vrijwel geen rootsgerelateerde stijl uitsluiten op losse basis van<br />
blues en rockabilly en werkelijk nergens voor elkaar onderdoen, met<br />
het verschil dat het debuut vrijwel alleen covers bevatte en als grote<br />
gemene deler de eenvoudige vintage productie. Die eer is voor het<br />
wederom gevarieerde The Third toevertrouwd aan de maar wat graag<br />
willende Mick Jones (The Clash, Big Audio Dynamite) die, alvorens het trio naar een volledig uitgeruste<br />
studio te halen, eerst vier maanden bij KD&L thuis heeft gerepeteerd. Misschien wel bij de sing-alongs<br />
en jamsessies die zij van kinds af aan gewend waren met pa Graeme, zelf engineer bij de Londense<br />
studio The Exchange en ma Ingrid Weiss, die nog een jaar drumde bij de post-punkers van The Raincoats,<br />
waar Kurt Cobain ook wel van gecharmeerd was. Het toch ándere geluid dat Jones’ productie oplevert,<br />
komt dichter in de buurt van de vlammende optredens van KD&L, ooit op onze Waddeneilanden en in<br />
Raalte. De eigen nummers die op The Third opvallend vaak verhalen over problematische relatieperikelen<br />
kunnen de feestelijke sfeer niet bederven. Zo zal Sunday Best’s paradepaardje de komende festivals weer<br />
veelgevraagd zijn. Die sitar op de achterkant, zou die meekomen (Albert Jonker)<br />
Kalf<br />
CD LP<br />
(Buffel/M.A.R.S./PIAS/Rough Trade)<br />
Volgens mij houdt je van Roosbeef, met haar kinderlijk zangstemmetje<br />
en rake songteksten, of je vindt haar helemaal niets. Ik hoor duidelijk<br />
bij het eerste kamp, alhoewel Roosbeef het mij initieel niet makkelijk<br />
maakt op haar nieuwste plaat om van haar te houden. Wellicht komt<br />
dat door de nogal bedompte productie waardoor Roosbeef weinig<br />
sprankelend uit de speakers komt (de volumeknop opendraaien helpt<br />
hier gelukkig bij), en doordat de meeste nummers nogal langzaam, zelfs<br />
soms sloom, en uitgekleed zijn. Maar als je doorzet, word je als luisteraar ruimschoots beloond met een<br />
plaatje dat gemaakt te zijn qua muziek voor lome zomeravonden maar qua tekst inderdaad bij het huidige<br />
sombere jaargetijde hoort. Leukste nummer is Modemeisjes met teksten als “Waar zijn de modemeisjes<br />
heen, waar zijn ze allen toch naar toe … zijn ze verkleed als jij en ik of zijn ze inmiddels al te dik, geef mij<br />
een voorbeeld zodat ik weet wat ik moet kopen.” Nou, dat laatste is simpel: Kalf van Roosbeef! (André de<br />
Waal)<br />
30 31
Change language